Studiował kompozycję na Uniwersytecie Muzycznym im. F. Liszta w Budapeszcie. Studiował też w Wiedniu, w Hanowerze i w Kolonii. Komponuje utwory wokalne i instrumentalne, muzykę do filmów, spektakli teatralnych, występów tanecznych, a także słuchowiska, instalacje dźwiękowe i kompozycje elektroakustyczne. Często wykorzystuje live-electronics w muzyce im-prowizowanej i komponowanej. Regularnie występuje jako muzyk improwizujący, używający samodzielnie zaprogramowanych instrumentów. Bolscó uczy na Uniwersytecie w Pecs i w Wyższej Szkole Komunikacji Informatyki Muzycznej w Budapeszcie. http://bolcso.net  

Artysta, badacz i kurator.   Jego pionierska praca z powołanych do życia w 1996 roku współnie z Ionat Zurr Tissue Culture and Art Project uznawana jest za wiodący projekt sztuki biologicznej.   W 2000 roku założył SymbioticA – artystyczne centrum badań przy Szkole Anatomii, Fizjologii, Biologii Człowieka Uniwersytetu Zachodzniej Australii. Pod przewodnictwem Cattsa, SymbioticA zdobyła nagrodę Golden Nica w dziedzinie sztuki hybrydycznej na Ars Electronica w 2007 roku i stała się Centrum Doskonalenia w 2008 roku. Zainteresowania Cattsa koncentrują się wokół pojęcia życia, a w szczególności przesunięcia relacji i percepcji życia w świetle nowej wiedzy i jej aplikacji.   Często pracuje w kolaboracji z innymi artystami (głównie Ionat Zurr) i naukowcami. Dorobek Cattsa dotyka potrzeby znalezienia nowego języka do opisu ewoluujących koncepcji życia.   Oron Catts przebywał na stażu badawczym w Harvard Medical School, był także wizytującym wykładowcą Wydziału Sztuki i Historii na Uniwersytecie Stanforda. Obecnie pełni rolę dyrektora ośrodka SymbioticA, wizytującego profesora Design Interaction w Royal College of Arts w Londynie oraz wizytującego badacza/ konsultanta Future Base Uniwersytetu Aalto w Helsinkach.   W 2012 roku, w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, odbyła się wystawa Orona Cattsa i Ionat Zurr Crude Life. Na wystawie, zorganizowanej w ramach cyklu Art+Science Meeting, artyści zaprezentowali swoje klasyczne dzieła, jak Victimless Leather, The Semi-Living Worry Dolls, czy The Pig Wings Project, a także przygotowany specjalnie na wystawę w Gdańsku Crude Substrate. Przedstawiona została również dokumentacja z niezwykłego performensu wykonanego w Berlinie w 2005 roku pod tytułem The Remains of a Disembodied Cuisine, w którym artyści i publiczność ucztowali przy kotl

Artysta zajmujący się nowymi mediami i sztuką dźwięku. Performer i nauczyciel akademicki. Urodził się we Włoszech, aktualnie mieszka i pracuje w Londynie.   Łącząc w swej twórczości badania nad biomediami, muzykę, teatr, performans, społecznościowe praktyki partycypacyjne (open source) i kodowanie subwersyjne, Donnarumma poszukuje relacji pomiędzy twórczością krytyczną i humanistycznym podejściem do technologii. Jego biofizycznych system Xth Sense zdobył pierwszą nagrodę w konkursie na nowatorskie instrumenty muzyczne Margaret Guthman Musical Instrument Competition i został uznany w 2012 roku za najbardziej innowacyjny instrument muzyczny przez Georgia Tech Center for Music Technology w USA.    Donnarumma występował i wykładał w 40 krajach, w tym w USA i Południowej Ameryce, Europie, Indiach, Chinach, Korei Południowej i Australii. Jego prace były prezentowane na wielu międzynarodowych festiwalach sztuki nowych mediów (ISEA, Venice Biennale, Biennale WRO), festiwalach muzycznych (FILE, Sonorities, Némo, Mapping, Piksel, Re-New, Laboral, EMAF) i znaczących konferencjach naukowych (NIME, ICMC, Pure Data Convention, Linux Audio Conference@Stanford CCRMA, SICMF).   Projekty Donnarummy zyskały szerokie zainteresowanie mediów, były przedstawiane i recenzowane w mediach takich, jak: BBC, Reuters, Wired, Create Digital Music, We Make Money Not Art, Rhizome, Weave, Digicult. Donnarumma był rezydentem znaczących instytucji artystycznych, takich jak: Inspace (UK) oraz National School of Theatre and Contemporary Dance (Dania). Jego prace były finansowane przez Komisję Europejską, British Council, Creative Scotland, New Media Scotland, and the Danish Arts Council.   Aktualnie pracuje i przygotowuje rozprawę doktorską pod kierunkiem prof. Atau Tanaki w Embodied Audio Visual Interaction (EAVI) Research Group, Goldsmiths, Unive

Urodzony 1970 r. w Oslo, Anders to artysta zajmujący się technologią dronów od 2007 roku. Jedną z jego prac jest dron zamówiony przez Norweski Urząd Ochrony Danych. Prezentował swoje prace oparte na technologii dronowej m.in. na Manifesta Biennale (2010 r.), Les Rencontres Internationales (2012 r.), Vestfossen Kunstlaboratorium (2014 r.). Projektuje własne urządzenia latające, które prezentuje wraz z nagraniami wideo o zabarwieniu politycznym, dokonywanymi z lotu ptaka. Eiebakke jest także autorem esejów o dronach oraz występuje w charakterze eksperta w radiu norweskim oraz innych mediach. Aktualnie pracuje nad wystawą zbiorową w Kunstnernes Hus w Oslo poświęconą relacjom sztuki i wojny. Eiebakke jest także członkiem norweskiej drużyny narodowej w dyscyplinie akrobatyki lotniczej.  http://www.anderseiebakke.no    

(ur. 1968, Innsbruck) – studiował historię sztuki i filozofię na Uniwersytecie w Innsburcku. Oprócz twórczości artystycznej zajmuje się również pisaniem na tematy dotyczące sztuk pięknych i sztuki mediów. Od roku 1997 wykłada na uczelniach, również jako profesor wizytujący. W swych pracach Thomas Feuerstein łączy zróżnicowane techniki artystyczne, tworząc instalacje, grafiki, obrazy, rzeźby fotografie, sztuki radiowe i sztukę Internetu. Ważnym elementem jego twórczości jest scalanie aspektów werbalnych i wizualnych, odsłanianie ukrytych powiązań między faktem a fikcją oraz interakcja sztuki i nauki. Jego prace wystawiano w muzeach i galeriach na całym świecie, między innymi w ZKM Zentrum (Karlsruhe), mumok | Museum of Modern Art (Wiedeń), MUSEION | Museum of Modern and Contemporary Art (Bolzano), warszawskiej Zachęcie, Chronus Art Center (Szanghaj), Medialab Center (Madryt), Frankfurter Kunstverein (Frankfurt nad Menem) i na IV Moskiewskim Biennale Sztuki Współczesnej (Moskwa).  

urodzony w Lyonie we Francji w 1965 roku, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Marsylii (1990 r.), wykładowca Cardiff School of Art and Design w Cardiff (Wielka Brytania). W latach 1990–1999 zrealizował szereg filmów, w 1995 roku przeprowadził się do Wielkiej Brytanii, gdzie stopniowo zaczął swoje zainteresowania kierować w stronę performensu i robotyki. Od 1999 roku rozwija i prezentuje na międzynarodowych wystawach ręcznie wykonane roboty, śpiewa piosenki, prowadzi warsztaty, współpracuje przy innych projektach. Jest laureatem nagrody Nesta (National endowment for science technology and the arts), był też jednym z artystów reprezentujących Walię na Biennale w Wenecji w 2005 roku, gdzie pokazał Robotarium. Najnowsze prace artysty często obejmują domowej produkcji technologię, recykling i partycypację. Jego prace znajdują się w kolekcjach Arts Council of England oraz MUDAM w Luksemburgu.  www.zprod.org Paul mówi o swojej pracy: Interesuje mnie  ko-ewolucja ludzi i maszyn oraz rozwiązań dla alternatywnych przyszłości. Tworzę roboty i inne maszyny z myślą o wystawach i performansach, galeriach i festiwalach. Buduję również tymczasowe manufaktury i inicjuję wydarzenia, w których ludzie mogą do mnie dołączyć w tworzeniu, myśleniu i zabawie.

Dr. K.Hudson czynną artystką, pisarką i naukowcem z Australii Zachodniej, gdzie pracuje jako wykładowca akademicki w Szkołach Designu i Sztuki oraz Kultury Mediów i Sztuk Kreatywnych na Curtin University. Głównym tematem jej badań jest filozofia i historia ciała w oparciu o gender studies, teorię queer oraz francuski poststrukturalizm. Stanowią one podstawę dla praktyki artystycznej, która krytycznie odpiera i obala normalizujące sposoby przedstawienia, konstruowania i postrzegania subiektywności, socjalizacji i ucieleśnienia. Jej aktualne projekty badawcze w sposób wizualny i tekstowy zajmują się: 1. etycznymi i estetycznymi konsekwencjami technologii komórek macierzystych dla rozumienia życia, śmierci i osobowości; 2. potencjałem dzieła sztuki do wyrażania idei, uczuć i doświadczeń melancholii, nostalgii, pamięci i żałoby w sposób, który aktywnie kwestionuje ograniczenia i sposoby pojmowania straty i pożądania.    

występuje także pod pseudonimem Biosphere – norweski muzyk tworzący w stylu ambient oraz muzykę elektroniczną. Pochodzi z Tromsø, 400 kilometrów na północ od koła polarnego, co wyjaśnia arktyczne dźwięki w jego muzyce. Pseudonim Biosphere pochodzi od nazwy stacji Biosphere 2 Space Station Project.

Kierownik Katedry Mediów i Kultury Audiowizualnej Uniwersytetu Łódzkiego, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi i wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Zajmuje się problematyką sztuki nowych mediów, filmem awangardowym, teorią sztuki, kulturą alternatywną oraz zagadnieniami cyberkultury i społeczeństwa informatycznego. W latach 1990 – 2001 był kuratorem filmu, wideo i sztuk multimedialnych w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie; kurator międzynarodowego Biennale Sztuki Współczesnej w Poznaniu w 2010 r. Jest dyrektorem artystycznym projektu Art+Science Meeting.

(ur. 1986, Cascais) – jest informatykiem, artystą i konstruktorem elektronikiem. Prowadzi badania w kierowanym przez Patricka Baudischa Human Computer Interaction Lab w Hasso Plattner Institute (Niemcy). W laboratorium tym Lopes projektuje i konstruuje prototypy urządzeń, które odczytując i stymulując ruchy mięśni, przeobrażają ciało w interfejs wejścia i wyjścia. Badania te przyciągnęły uwagę popularnych mediów, takich jak NBC, Discovery Channel, „New Scientist” czy „Wired”, co zachęciło go do publikowania w ACM CHI, UIST i SIGGRAPH. Do jego głównych zainteresowań należą zderzenie sztuki i nauki oraz artystyczne badania inspirowane neurobiologią, sztukami performatywnymi i informatyką. Występował jako artysta dźwiękowy na Transmediale (Niemcy) i w Serralves Foundation (Portugalia), Casa da Música (Portugalia) oraz Fylkingen & Future Places (Szwecja), a także współpracował z wieloma artystami zajmującymi się sztukami wizualnymi i dźwiękowymi, między innymi z Carlosem Zíngaro, André Gonçalvesem, Gabrielem Ferrandinim i Pedro Sousą. Występował także wspólnie z Williamem Winnantem (Zorn’s Cobra) i Reinholdem Friedlem.  

Montażysta filmowy – ukończył Akademię Filmu i Telewizji w Warszawie. Po ukończeniu szkoły, rozpoczął działalność komercyjną (Open-Productions – od 2006, następnie lazniak.com  - od 2010) W realizacji projektów komercyjnych związanych z filmem zajmuje się również kreowaniem obrazu, dźwiękiem specjalizując się jednak w montażu kreatywnym . Do roku 2013 pracował nad projektami, które emitowane były między innymi w MTV, VIVA, 4fun.TV, Extreme Sports Channel, Polsat, Polsat Sport, ESPN, TVN, TVN Turbo, TVN24, TVP, Discovery Channel (USA) i w wielu innych. http://lazniak.com/  

(ur. 1965, Rosja) to interdyscyplinarny artysta i filmowiec, a także jeden z czołowych przedstawicieli moskiewskiego akcjonizmu – radykalnego fenomenu, który pojawił się na moskiewskiej scenie performansu w latach 90. XX w. Był członkiem legendarnych moskiewskich grup zajmujących się performance artem, takich jak „Wywłaszczenie z terytorium sztuki” oraz NECEZIUDIK. W 1995 r. Mavromatti założył niezależny związek filmowy SUPERNOVA, który stał się twierdzą radykalnego moskiewskiego kina. Za swoje krytyczne prace i filmy (np. słynny performans „Nie wier’ glazam” – „nie wierz swoim oczom”) Mavromatti został w 2000 r. postawiony przed sądem, a jego archiwum artystyczne i filmowe zostało skonfiskowane. W konsekwencji większość jego wczesnych prac została zniszczona lub można je obejrzeć tylko na kasetach VHS. Mavromatti wyjechał z kraju w 2000 r. i od tamtej pory mieszka w Bułgarii i Nowym Jorku.   W Bułgarii Rossa i Mavromatti założyli kolektyw artystyczny ULTRAFUTURO – międzynarodową grupę artystów zaangażowanych w kwestie technologii i nauki oraz ich implikacje dla społeczeństwa. Ich prace były prezentowane m.in. na Biennale Sztuki Elektronicznej (BEAP) w Perth, a także w Fundacji Sztuki i Technologii Kreatywnych (FACT) w Liverpoolu i Stowarzyszeniu na rzecz Sztuki i Technologii (SAT) w Montrealu.  

Artysta dźwiękowy, zajmujący się field recordingiem. Jego twórczość oparta jest na dźwiękach natury oraz ich wpływie na ludzi. Wykorzystuje w swojej pracy głównie nagrania terenowe oraz kompozycje elektroniczne. Tworzył na potrzeby produkcji filmowych, telewizyjnych, teatralnych, tanecznych. Pracował także jako sound designer. Jego najnowszy album wydany przez wytwórnię Touch, zatytułowany „The Eye Of The Microphone” jest osobistą interpretacją dźwięków Londynu. Obecnie pracuje nad projektem „The Acoustic City” – książką z płytą CD, której współredaktorem jest Matthew Gandy. www.bjnilsen.com    

Artysta dźwięku, teoretyk kultury i mediów. Od początku lat 90. uczestniczył w scenie muzyki eksperymentalnej w Polsce. Założyciel i współzałożyciel licznych projektów muzycznych (m.in. Spear, Ben Zen, Aural Treat, Sub Spa, Quantum Vacuum Oscillator, Nonstate). Tworzy performansy audiowizualne, instalacje oraz filmy wideo. W swych solowych performansach dokonuje krytycznej eksploracji przestrzeni liminalnej pomiędzy fizyczną, biologiczną aktywnością ciała a niewidzialną sferą fal elektromagnetyczną generowanych przez urządzenia bezprzewodowe, tworzących wielopłaszczyznowe relacje w obrębie przestrzeni hybrydycznej. Wykorzystuje specjalnie zaprojektowane oraz zmodyfikowane instrumenty oraz urządzenia elektroniczne cyfrowe i analogowe. Ożóg jest autorem licznych tekstów teoretycznych dotyczących estetyki nowych mediów, sztuki krytycznej, filmu awangardowego, wideo i muzyki eksperymentalnej. Jego zainteresowania naukowe obejmują studia nad nadzorem, problematykę społeczeństwa sieci, media taktyczne, sztukę biologiczną oraz posthumanizm. Pracuje w Zakładzie Mediów Elektronicznych Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1998-2002 prowadził wytwórnię płytową Ignis Projekt wydającą eksperymentalną muzykę elektroniczną i elektroakustyczną. Wśród artystów, których płyty ukazały się nakładem Ignis są m.in.: Francisco Lopez, Ultra Milkmaids, Vance Orchestra, Indra Karmuka, Crawl Unit, Origami Arktika, Chaos As Shelter, EA and Spear. Jako kurator organizował i współorganizował liczne koncerty i wystawy – 3 edycje multimedialnej wystawy “Die Kunst Ist Toth”, koncerty Coil, Noise Makers Fifes, Column One, Troum, Xaviere Charles, Zbigniew Karkowski, Aube, Tetsuo Furudate, Asmus Tietchens i wiele innych. W latach 2005-2009 był kuratorem programu „Poza horyzont” (muzyka eksperymentalna, nowe media). 

Profesor na Wydziale Sztuki i Technologii Uniwersytetu w Plymouth, gdzie zwołuje zebrania grupy badawczej Transtechnology. Jest także redaktorem naczelnym „Leonardo Reviews”. Doktorat obronił na Uniwersytecie w Amsterdamie (Wczesne kino i świat obrazów technologicznych). Jest współautorem dwóch książek na temat mediów audio-wizualnych i świadomości. Opublikował ponad 80 artykułów na temat historii kina oraz technologii cyfrowej w najważniejszych pismach naukowych. Od kwietnia 2010 roku przewodzi dużemu projektowi badawczemu finansowanemu poprzez HERA i skupiającemu się na kreatywnej wymianie pomiędzy eksperymentalnymi i komercyjnymi filmowcami. http://www.trans-techresearch.net

(ur. 1972) to bułgarska artystka interdyscyplinarna i kuratorka zajmująca się sztuką performansu, video artem i fotografią. Jej prace były prezentowane na całym świecie, m.in National Gallery of Fine Arts w Sofii, Goethe Institute, Moscow Biennial, Centrum Sztuki Feministycznej Elizabeth A. Sackler w Brooklyn Museum,Exit Art w Nowym Jorku, Bienniale for Electronic Art w Perth i Foundation for Art and Creative Technologies w Liverpoolu. Często współpracuje z artystą i twórcą filmowym Olegiem Mavromatim, zwykle pod nazwą ULTRAFUTURO – w ramach międzynarodowego kolektywu artystycznego powstałego w 2004 roku. Otrzymała liczne stypendia i nagrody, m.in. Gaudenz B. Ruf Award for New Bulgarian Art, The Essential Reading for Art Writers Award from the Institute of Contemporary Art in Sofia i New York Foundation for the Arts Fellowship w 2014 w dziedzinie Digital/Electronic Arts.  Jest adiunktem na Wydziale Transmediów na Uniwersytecie Syracuse.

Reżyser filmów dokumentalnych, operator filmowy i fotograf. Absolwent Kursu Dokumentalnego w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Reżyser, scenarzysta i autor zdjęć do filmów, m.in. „Za płotem”, „Pierwszy dzień”,  „Hakawati” oraz „Na północ od Kalabrii”. Jest laureatem licznych nagród m.in. na festiwalach Cinema du reel w Paryżu, Krakowskim Festiwalu Filmowym, FF w Londynie, Wilnie i Kijowie. Prowadzi warsztaty filmowe w Bydgoszczy pod nazwą Bydgoska Kronika Filmowa i kurs dla licealistów i studentów ” Przedszkole filmowe” w Szkole Wajdy w Warszawie.

Francuski artysta i naukowiec, który zajmuje się działalnością artystyczną człowieka, sztuczną kreatywnością (computational creativity) i naszym stosunkiem do maszyn, w szczególności robotów. W kontekście swojej praktyki artystycznej Tresset wykorzystuje osiągnięcia robotyki do tworzenia autonomicznych, robotycznych urządzeń, które są sugestywnymi przedstawieniami artysty, a w pewien sposób także odzwierciedleniem jego samego. Roboty Tresseta powstają w oparciu o zaawansowane technologie, wykorzystując wyniki badań z dziedziny robotyki, widzenia komputerowego, sztucznej inteligencji i przetwarzania poznawczego (cognitive computing). Tresset od młodości czynnie interesował się programowaniem, malarstwem, rysunkiem i rzeźbą we Francji. Po uzyskaniu dyplomu w dziedzinie biznesowych systemów komputerowych przeniósł się do Londynu, gdzie zajmował się malarstwem. W latach 1991–2003 jego prace były wystawiane na wystawach indywidualnych i grupowych w Londynie i Paryżu. W 2003 r. Tresset utracił swoją umiejętność malowania i rysowania; od tamtej pory zajmuje się systemami komputerowymi i robotycznymi, które są w stanie symulować te działania artystyczne. W trakcie swoich badań Tresset rozpoczął studia magisterskie na kierunku informatyki w sztuce na Uniwersytecie Goldsmiths w Londynie, gdzie do 2013 r. kierował projektem Alkon II wspólnie z Prof. Frederickiem Fol Leymarie. Projekt Alkon II badał proces szkicowania z natury w oparciu o modelowanie komputerowe i robotykę. Tresset opracował także kurs robotyki kreatywnej dla studentów studiów podyplomowych na Goldsmiths w ramach programu magisterskiego na kierunku sztuk komputacyjnych. Tresset do niedawna pracował jako starszy wykładowca na Zukunftskolleg na Uniwersytecie w Konstancji (Niemcy), a aktualnie jest wizytującym pracownikiem naukowym na Uniwersytecie Goldsmiths w L

Austriacki informatyk i artysta multimedialny. Studiował socjologię na Uniwersytecie Wiedeńskim oraz informatykę medyczną na Uniwersytecie Technicznym w Wiedniu. Jego kariera artystyczna rozpoczęła się w 1992 roku, gdy wraz z Magnusem Wurzerem założył artystyczne stowarzyszenie SHIFZ. Stworzył wiele interaktywnych instalacji bazujących na biosygnale oraz robotycznych dzieł sztuki. Podróżował po Europie i Stanach Zjednoczonych z takimi obiektami jak „BrainWashing Machine” czy „Alan the Telepresence Robot”. W 1999 roku SHIFZ zorganizowało pierwszą edycję „Roboexotica” – festiwalu dla robotów koktajlowych, który jest uznawany za wiodący w elektronicznej kulturze koktajlowej. Christoph Veigl aktualnie pracuje i wykłada na Politechnice Wiedeńskiej na wydziale Embedded Systems. http://www.shifz.org/   

Ukończył malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie w roku 2011 uzyskał tytuł doktora sztuk pięknych. Zajmuje się sztuką dźwiękową, rysunkiem, projektami radiowymi, instalacją. Gra w zespołach Gówno, Samorządowcy, Nagrobki. adamwitkowski.com    

Artysta z klasycznym wykształceniem muzycznym, uczestnik licznych muzycznych przygód – od black metalu przez połamaną elektronikę aż po ambient, noise i circuit bending. Podróże dźwiękowe zaprowadziły go do Hagi, gdzie obecnie studiuje sonologię w konserwatorium muzycznym. Wcześniej ukończył kierunek Sonic Arts (licencjat na Middlesex University, Londyn). Uczył się także na Akademii Muzycznej w Krakowie u profesora Marka Chołoniewskiego, w Berlinie (UDK) u dr Alberto de Campo oraz na rezydencjach w Amsterdamie (STEIM). Grał też w kilku zespołach i projektach pod różnymi pseudonimami. Jest autorem instalacji audiowizualnych, dźwięku do filmów, oraz audycji „Polish Deli” w Londyńskiej radiostacji Resonance Fm (2010-2013), gdzie promował Polską muzykę i sztukę niezależną. Występował i pokazywał swoje prace w Irlandii, Anglii, Finlandii, Niemczech, Holandii i Polsce. Za swój utwór „Trans-formation” otrzymał pierwszą nagrodę w programie stypendialnym „Dolina Kreatywna” w dziedzinie muzyka (2004). Obecnie głównie zajmuje się budową własnych instrumentów i modyfikowaniem istniejących, a także interaktywnymi instalacjami audio-wizualnymi. Instalacja „Around the Clock” jest efektem miesięcznej rezydencji w sierpniu 2012 w Helsinkach w stowarzyszeniu MUU, we współpracy z galerią dźwięku „Akusmata”. ziemianin.net