Polski dziennikarz, publicysta, pisarz zajmujący się problematyką cywilizacyjną i wpływem technologii na kulturę, życie społeczne, polityczne i gospodarcze.   Kieruje Ośrodkiem Badań nad Przyszłością w Collegium Civitas. Jest publicystą działu naukowego tygodnika „Polityka”. Jego teksty można znaleźć także m. in. w „ResPublice Nowej”, „Przeglądzie Politycznym”, „Krytyce Politycznej”, „Zeszytach Artystycznych”, „Komputerworld”i „Networld”.   W 2011 roku wziął udział w zorganizowanej przez Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia Międzynarodowej Konferencji Art Line: W stronę trzeciej kultury. Koegzystencja sztuki, nauki i technologii, gdzie wygłosił wykład o sztuce antropocenu. W 2013 roku odbył się jego kolejny wykład pod tytułem Wartość, głupcze! dotykający problemów cyfrowej rewolucji, zmian kulturowych i społecznych, a także wolności we współczesnym świecie. Spotkanie z Edwinem Bendykiem odbyło się w ramach projektu Sztuka w przestrzeni web 2.0, organizowanego przez Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia oraz Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku.     bendyk.blog.polityka.pl  

Artysta, badacz i kurator.   Jego pionierska praca z powołanych do życia w 1996 roku współnie z Ionat Zurr Tissue Culture and Art Project uznawana jest za wiodący projekt sztuki biologicznej.   W 2000 roku założył SymbioticA – artystyczne centrum badań przy Szkole Anatomii, Fizjologii, Biologii Człowieka Uniwersytetu Zachodzniej Australii. Pod przewodnictwem Cattsa, SymbioticA zdobyła nagrodę Golden Nica w dziedzinie sztuki hybrydycznej na Ars Electronica w 2007 roku i stała się Centrum Doskonalenia w 2008 roku. Zainteresowania Cattsa koncentrują się wokół pojęcia życia, a w szczególności przesunięcia relacji i percepcji życia w świetle nowej wiedzy i jej aplikacji.   Często pracuje w kolaboracji z innymi artystami (głównie Ionat Zurr) i naukowcami. Dorobek Cattsa dotyka potrzeby znalezienia nowego języka do opisu ewoluujących koncepcji życia.   Oron Catts przebywał na stażu badawczym w Harvard Medical School, był także wizytującym wykładowcą Wydziału Sztuki i Historii na Uniwersytecie Stanforda. Obecnie pełni rolę dyrektora ośrodka SymbioticA, wizytującego profesora Design Interaction w Royal College of Arts w Londynie oraz wizytującego badacza/ konsultanta Future Base Uniwersytetu Aalto w Helsinkach.   W 2012 roku, w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, odbyła się wystawa Orona Cattsa i Ionat Zurr Crude Life. Na wystawie, zorganizowanej w ramach cyklu Art+Science Meeting, artyści zaprezentowali swoje klasyczne dzieła, jak Victimless Leather, The Semi-Living Worry Dolls, czy The Pig Wings Project, a także przygotowany specjalnie na wystawę w Gdańsku Crude Substrate. Przedstawiona została również dokumentacja z niezwykłego performensu wykonanego w Berlinie w 2005 roku pod tytułem The Remains of a Disembodied Cuisine, w którym artyści i publiczność ucztowali przy kotl

Artysta australijski, aktywnym na polu nauki, sztuki i technologii. Jego działania obejmują takie dziedziny jak robotyka, środowisko 3D w czasie rzeczywistym, technologię śledzenia kamery (camera tracking technology) oraz technologię skupiania dźwięku (sound focusing technology).   Prace Donovana są wynikiem jego fascynacji naturalnymi zjawiskami światła i dźwięku. Dociekania nad fizyczną naturą dźwięku oraz sposobem przemierzania przezeń przestrzeni dały początek zdolności do modulowania i łącznia słyszalnych dla nas wzorów dźwiękowych. Donovan do manipulowania, skupiania i rzeźbienia dźwięków używa soczewek. Ta fascynacja wywodzi się z używania soczewek optycznych do skupiania światła. Lepsze zrozumienie zjawiska fizycznego, jakim jest światło, skierowało jego dociekania w kierunku dźwięku oraz tego, jak nasz zmysł słuchu interpretuje otaczający nas świat.   W 2012 roku w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia zorganizowano koncert Adama Donovana, w ramach projektu In Progress. W 2013 roku artysta poprowadził także warsztaty z budowy robotów parabolicznych z cyklu Man|Machine.   adamdonovan.net  

Urodzony 1970 r. w Oslo, Anders to artysta zajmujący się technologią dronów od 2007 roku. Jedną z jego prac jest dron zamówiony przez Norweski Urząd Ochrony Danych. Prezentował swoje prace oparte na technologii dronowej m.in. na Manifesta Biennale (2010 r.), Les Rencontres Internationales (2012 r.), Vestfossen Kunstlaboratorium (2014 r.). Projektuje własne urządzenia latające, które prezentuje wraz z nagraniami wideo o zabarwieniu politycznym, dokonywanymi z lotu ptaka. Eiebakke jest także autorem esejów o dronach oraz występuje w charakterze eksperta w radiu norweskim oraz innych mediach. Aktualnie pracuje nad wystawą zbiorową w Kunstnernes Hus w Oslo poświęconą relacjom sztuki i wojny. Eiebakke jest także członkiem norweskiej drużyny narodowej w dyscyplinie akrobatyki lotniczej.  http://www.anderseiebakke.no    

(ur. 1968, Innsbruck) – studiował historię sztuki i filozofię na Uniwersytecie w Innsburcku. Oprócz twórczości artystycznej zajmuje się również pisaniem na tematy dotyczące sztuk pięknych i sztuki mediów. Od roku 1997 wykłada na uczelniach, również jako profesor wizytujący. W swych pracach Thomas Feuerstein łączy zróżnicowane techniki artystyczne, tworząc instalacje, grafiki, obrazy, rzeźby fotografie, sztuki radiowe i sztukę Internetu. Ważnym elementem jego twórczości jest scalanie aspektów werbalnych i wizualnych, odsłanianie ukrytych powiązań między faktem a fikcją oraz interakcja sztuki i nauki. Jego prace wystawiano w muzeach i galeriach na całym świecie, między innymi w ZKM Zentrum (Karlsruhe), mumok | Museum of Modern Art (Wiedeń), MUSEION | Museum of Modern and Contemporary Art (Bolzano), warszawskiej Zachęcie, Chronus Art Center (Szanghaj), Medialab Center (Madryt), Frankfurter Kunstverein (Frankfurt nad Menem) i na IV Moskiewskim Biennale Sztuki Współczesnej (Moskwa).  

twórca intermedialny, który od wczesnych lat 90’ pracuje jako artysta oraz koordynator projektów kulturalnych łączący w swoich pracach field recording, rzeźbę kinetyczną, kompozycje elektroakustyczne, performans, percepcję przestrzenną i akustykę. W ostatnich latach Grzinich przeprowadził wiele warsztatów dotyczących różnych aspektów dźwięku, takich jak poprzez komunikacja społeczna, performanse, mapping, nagrywanie i edycja. Występował w Ameryce Północnej, Europie i Japonii, a jego kompozycje wydane zostały przez międzynarodowe wytwórnie takie jak SIRR, Staalplaat, Erewhon, Intransitive, Cut, Elevator Bath, CMR, Orogenetics, Mystery Sea czy Invisible Birds. Grzinich mieszka w Estonii, gdzie pracuje jako koordynator programowy dla MoKS, centrum non-profit prowadzonego przez artystów. Podczas LAK – Festiwalu Nordyckiej Sztuki Dźwięku 2013 prowadził warsztat „Sensing Sonospace”.    

Dr. K.Hudson czynną artystką, pisarką i naukowcem z Australii Zachodniej, gdzie pracuje jako wykładowca akademicki w Szkołach Designu i Sztuki oraz Kultury Mediów i Sztuk Kreatywnych na Curtin University. Głównym tematem jej badań jest filozofia i historia ciała w oparciu o gender studies, teorię queer oraz francuski poststrukturalizm. Stanowią one podstawę dla praktyki artystycznej, która krytycznie odpiera i obala normalizujące sposoby przedstawienia, konstruowania i postrzegania subiektywności, socjalizacji i ucieleśnienia. Jej aktualne projekty badawcze w sposób wizualny i tekstowy zajmują się: 1. etycznymi i estetycznymi konsekwencjami technologii komórek macierzystych dla rozumienia życia, śmierci i osobowości; 2. potencjałem dzieła sztuki do wyrażania idei, uczuć i doświadczeń melancholii, nostalgii, pamięci i żałoby w sposób, który aktywnie kwestionuje ograniczenia i sposoby pojmowania straty i pożądania.    

Absolwentka malarstwa Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu oraz podyplomowych Muzealniczych Studiów Kuratorskich UJ w Krakowie. Związana ze środowiskiem toruńskich organizacji pozarządowych, Przewodnicząca Zarządu Fundacji Fabryka UTU. Autorka koncepcji i scenariuszy warsztatów oraz działań edukacyjno-artystycznych, członkini Stowarzyszenia SZTUKA CIĘ SZUKA. W latach 2009 – 2011 kuratorka edukacji Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu” w Toruniu. www.dzwiekospacery.art.pl  

Absolwentka malarstwa, muzyki (flet oraz kompozycja) i elektroniki w Hamburgu, Grazu, Zurichu i Mediolanie. Początkowo pracowała jako flecistka wykonując muzykę współczesną, jednak po pewnym czasie zaczęła tworzyć własne kompozycje, które często łączyła z wideo. Od końca lat 70 skupiła się na instalacjach i rzeźbach dźwiękowych oraz na pracy ze światłem. Tworzy głównie kompozycje elektro-akustyczne, pisała także utwory dla zespołów i tworzyła prace audio dla radia. Artystka otrzymała wiele grantów oraz nagród, w tym grant kompozytorski miasta Berlina (1995), Niemiecką Nagrodę Sztuki Dźwięku (2008), wyróżnienie na Ars Electronica (2008), Nagrodę SR Media Art Award (2009), City Sound Art Bonn / Beethovenstiftung (2013). Od 1974 roku tworzyła wystawy solowe w Europie, USA, Australii, Japonii oraz Ameryce Południowej. Brała również udział w licznych międzynarowodych festiwalach i wystawach grupowych, takich jak: Pro Musica Nova, Bremen (1976 i 1980), Biennale w Wenecji (1980 i 1982), Ars Electronica, Linz (1987), Musik und Raum na festiwalu w Lucernie (2004), Europejska Stolica Kultury (2010). Jej muzykę publikowały takie wytwórnie jak Cramps Records, Edition RZ, ampersand, semishigure, Die Schachtel, Olof Bright, AA Records, Important Records, Gruenrekorder i inne. Christina Kubisch jest profesorem wizytującym na uniwersytetach w Maastricht, Paryżu, Oxfordzie i Berlinie. W latach 1994 – 2013 była profesorem Sztuk Audiowizualnych na Akademii Sztuk Pięknych w Saarbrücken. Od roku 1997 jest członkiem Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Obecnie, od 2013 roku, jest członkiem rady uniwersyteckiej zajmującym się badaniami naukowymi na Oxford Brookes University. www.christinakubisch.de  

Gerard Lebik tworzy dzwięk i muzykę poprzez improwizację, notacje muzyczną oraz manipulowanie materiałem dzwiękowym stosując media akustyczne i elektroniczne. Narzędzia i techniki: saksofony, klarnet kontraltowy, generatory fal akustyczych, obiekty elektroakustyczne, wideo feedback, software.   W 2007 ukończył Wrocławską Akademię Muzyczną. Zaczynając od muzyki klasycznej przez jazz, free improvisation dociera do muzyki elektronicznej, eksperymentalnej, sound artu i noise'u.   Kolaborował lub występował z: Eryck Abecassis, Kazuhisa Uchihashi, Rob Mazurek, Keith Rowe, Hernani Faustino, Gabriel Ferrnandini, Noritaka Tanaka, Bettina Wenzel, hans w koch, Joker Nies.   http://gerardlebik.com/ http://zopan.bandcamp.com/  

Montażysta filmowy – ukończył Akademię Filmu i Telewizji w Warszawie. Po ukończeniu szkoły, rozpoczął działalność komercyjną (Open-Productions – od 2006, następnie lazniak.com  - od 2010) W realizacji projektów komercyjnych związanych z filmem zajmuje się również kreowaniem obrazu, dźwiękiem specjalizując się jednak w montażu kreatywnym . Do roku 2013 pracował nad projektami, które emitowane były między innymi w MTV, VIVA, 4fun.TV, Extreme Sports Channel, Polsat, Polsat Sport, ESPN, TVN, TVN Turbo, TVN24, TVP, Discovery Channel (USA) i w wielu innych. http://lazniak.com/  

(ur. 1986, Moskwa) – tworzy w szerokim zakresie sztuk technologicznych: robotyce, sztuce dźwięku i science art. Jest pierwszym seryjnym producentem syntezatorów muzyki i wideo w regionie postsowieckim. Oprócz komponowania muzyki i konstruowania instrumentów Morozov realizuje instalacje oraz popularyzuje circuit bending i DIY electronics na wykładach i warsztatach. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych, między innymi w Narodowym Centrum Sztuki Współczesnej, MoMA, Muzeum Sztuki Współczesnej Garaż, Galerii Trietiakowskiej, Electromuseum, Laboratoria (Moskwa), Zentrum für Kunst und Medientechnologie (ZKM, Karlsruhe), Boulder Museum of Contemporary Art (Boulder), National Taiwan Museum of Fine Arts (Taizhong). Uczestniczył również w IV MBCA (Moskwa), SIGGRAPH 2016 (Anaheim) i festiwalach, takich jak Mirage (Lyon), Future Everything (Manchester) oraz CTM (Berlin). Jest laureatem Nagrody im. Siergieja Kuriochina (Rosja, 2013), Prix Cube (Francja, 2014) oraz wyróżnień konkursów VIDA 16.0 (Hiszpania, 2014) i Prix Ars Electronica (Linz, 2015).  

Artysta dźwiękowy, zajmujący się field recordingiem. Jego twórczość oparta jest na dźwiękach natury oraz ich wpływie na ludzi. Wykorzystuje w swojej pracy głównie nagrania terenowe oraz kompozycje elektroniczne. Tworzył na potrzeby produkcji filmowych, telewizyjnych, teatralnych, tanecznych. Pracował także jako sound designer. Jego najnowszy album wydany przez wytwórnię Touch, zatytułowany „The Eye Of The Microphone” jest osobistą interpretacją dźwięków Londynu. Obecnie pracuje nad projektem „The Acoustic City” – książką z płytą CD, której współredaktorem jest Matthew Gandy. www.bjnilsen.com    

Artysta dźwięku, teoretyk kultury i mediów. Od początku lat 90. uczestniczył w scenie muzyki eksperymentalnej w Polsce. Założyciel i współzałożyciel licznych projektów muzycznych (m.in. Spear, Ben Zen, Aural Treat, Sub Spa, Quantum Vacuum Oscillator, Nonstate). Tworzy performansy audiowizualne, instalacje oraz filmy wideo. W swych solowych performansach dokonuje krytycznej eksploracji przestrzeni liminalnej pomiędzy fizyczną, biologiczną aktywnością ciała a niewidzialną sferą fal elektromagnetyczną generowanych przez urządzenia bezprzewodowe, tworzących wielopłaszczyznowe relacje w obrębie przestrzeni hybrydycznej. Wykorzystuje specjalnie zaprojektowane oraz zmodyfikowane instrumenty oraz urządzenia elektroniczne cyfrowe i analogowe. Ożóg jest autorem licznych tekstów teoretycznych dotyczących estetyki nowych mediów, sztuki krytycznej, filmu awangardowego, wideo i muzyki eksperymentalnej. Jego zainteresowania naukowe obejmują studia nad nadzorem, problematykę społeczeństwa sieci, media taktyczne, sztukę biologiczną oraz posthumanizm. Pracuje w Zakładzie Mediów Elektronicznych Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1998-2002 prowadził wytwórnię płytową Ignis Projekt wydającą eksperymentalną muzykę elektroniczną i elektroakustyczną. Wśród artystów, których płyty ukazały się nakładem Ignis są m.in.: Francisco Lopez, Ultra Milkmaids, Vance Orchestra, Indra Karmuka, Crawl Unit, Origami Arktika, Chaos As Shelter, EA and Spear. Jako kurator organizował i współorganizował liczne koncerty i wystawy – 3 edycje multimedialnej wystawy “Die Kunst Ist Toth”, koncerty Coil, Noise Makers Fifes, Column One, Troum, Xaviere Charles, Zbigniew Karkowski, Aube, Tetsuo Furudate, Asmus Tietchens i wiele innych. W latach 2005-2009 był kuratorem programu „Poza horyzont” (muzyka eksperymentalna, nowe media). 

Duet, w którego skład wchodzą Mateusz Wysocki (znany również jako Fischerle) i Lech Nienartowicz. Porcje eksplorują wszelkiego rodzaju dźwiękowe usterki. Często skupiają się również na organicznej naturze dźwięku i percepcji słuchacza, czego wyrazem była przygotowana wspólnie z Justyną Kociszewską audiowizualna instalacja Grzyb i sekwoja pokazywana na festiwalu Reworks w Grecji. Ponadto ich prace dźwiękowe były prezentowane w Polsce, Irlandii, Portugalii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Prowadzą poświęcony muzyce eksperymentalnej label Pawlacz Perski. pawlaczperski.org  

(ur. 1972) to bułgarska artystka interdyscyplinarna i kuratorka zajmująca się sztuką performansu, video artem i fotografią. Jej prace były prezentowane na całym świecie, m.in National Gallery of Fine Arts w Sofii, Goethe Institute, Moscow Biennial, Centrum Sztuki Feministycznej Elizabeth A. Sackler w Brooklyn Museum,Exit Art w Nowym Jorku, Bienniale for Electronic Art w Perth i Foundation for Art and Creative Technologies w Liverpoolu. Często współpracuje z artystą i twórcą filmowym Olegiem Mavromatim, zwykle pod nazwą ULTRAFUTURO – w ramach międzynarodowego kolektywu artystycznego powstałego w 2004 roku. Otrzymała liczne stypendia i nagrody, m.in. Gaudenz B. Ruf Award for New Bulgarian Art, The Essential Reading for Art Writers Award from the Institute of Contemporary Art in Sofia i New York Foundation for the Arts Fellowship w 2014 w dziedzinie Digital/Electronic Arts.  Jest adiunktem na Wydziale Transmediów na Uniwersytecie Syracuse.

Absolwentka Liceum Plastycznego w Bydgoszczy i Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Z wykształcenia artysta plastyk, z powołania wirtuoz dzwonków chromatycznych. Początkująca kolekcjonerka, miłośniczka sztuki naiwnej. Pracuje w jednej z warszawskich galerii sztuki, gdzie uczy się obyczajów panujących na rynku.

Elektroakustyczny improwizator, autor soundartowych projektów, perkusista. W jego pracy kluczowe pojęcia to noise i soundscape. Interesują go poszukiwania w sferze perkusji oraz live electronic, muzyka improwizowana i elektroakustyczna, komponuje przy użyciu komputera, tworzy instalacje dźwiękowe i interaktywne. Organizuje prezentacje i wykłady poświęcone muzyce współczesnej i sztuce dźwięku, prowadzi warsztaty. www.arszyn.com  

Austriacki informatyk i artysta multimedialny. Studiował socjologię na Uniwersytecie Wiedeńskim oraz informatykę medyczną na Uniwersytecie Technicznym w Wiedniu. Jego kariera artystyczna rozpoczęła się w 1992 roku, gdy wraz z Magnusem Wurzerem założył artystyczne stowarzyszenie SHIFZ. Stworzył wiele interaktywnych instalacji bazujących na biosygnale oraz robotycznych dzieł sztuki. Podróżował po Europie i Stanach Zjednoczonych z takimi obiektami jak „BrainWashing Machine” czy „Alan the Telepresence Robot”. W 1999 roku SHIFZ zorganizowało pierwszą edycję „Roboexotica” – festiwalu dla robotów koktajlowych, który jest uznawany za wiodący w elektronicznej kulturze koktajlowej. Christoph Veigl aktualnie pracuje i wykłada na Politechnice Wiedeńskiej na wydziale Embedded Systems. http://www.shifz.org/   

Założyciel wytwórni Touch (1982 r.), którą stworzył jako środek służący poszukiwaniu „potężnej chemii” istniejącej pomiędzy dźwiękiem a wizualnymi środkami przekazu. Pośród najnowszych wydawnictw w katalogu wytwórni znajdują siępłyty takich artystów, jak Fennesz, Biosphere oraz Chris Watson, a także wielu innych. Wozencroft jest autorem książki pod tytułem „The Graphic Language of Neville Brody 1&2″, wydawanej przez wydawnictwo Thames & Hudson kolejno w latach 1988 i 1994. Był również kuratorem wystawy o tym samym tytule w londyńskim Victoria and Albert Museum w 1988 r. i w tokijskim Parco w 1990 r. W tym samym roku założył wraz z Nevillem Brodym FUSE, panel dyskusyjny o wpływie cyfrowych mediów na typografię i komunikację wizualną. Prace Jona Wozencrofta z zakresu fotografii oraz projektowania pojawiły się nie tylko w wydawnictwach spod znaku Touch, ale również w wielu publikacjach, jak Fax Art, Sampler, G1, Merz to Emigre oraz Beyond, z których najnowszą jest publikacja w Cover Art By. Artysta pracował w 1992 r. na stanowisku wydawcy w magazynie Vagabond (redagowanym wspólnie z Jonem Savage’em), a także jako redaktor/projektant serii „Heart and soul” zespołu Joy Division, przy której wznowieniu przez Warner Bros w 2007 r. brał udział. Wozencroft uczył w londyńskim Central Saint Martin’s School of Art and Design oraz The London College of Printing. Wykładał na wielu artystycznych uczelniach wyższych. Obecnie pracuje na stanowisku starszego wykładowcy w Szkole Komunikacji w Royal College of Art, gdzie zajmuje się tematem dźwięku i ruchomego obrazu. Pracuje nad projektem badawczym „Landscape and Perception” we współpracy z Paulem Devereux. Skupia się on badaniach dotyczących pejzażu dźwiękowego w Preseli w zachodnio-południowej Walii, s

Artystka i badaczka w SymbioticA – Centrum Doskonalenia w Sztukach Biologicznych Szkoły Anatomii Biologii Człowieka Uniwersytetu Zachodniej Australii. Wraz z Oronem Cattsem stworzyła znany na świecie projekt  Tissue Culture and Art . Jest artystką – rezydentką Szkoły Anatomii Biologii Człowieka od 1996 roku i miała decydujący wpływ na utworzenie o środka SymbioticA w 2000 roku. Zurr uważana jest za pioniera w dziedzinie sztuk biologicznych. Wyniki jej badań były wielokrotnie publikowane, a jej prace wystawiane na świecie i znajdują się w kolekcji MoMA w Nowym Jorku. Ionat Zurr jest laureatką nagrody Discovery Australian Research Council (2012). Była stażystką w InStem Institute NCBS, Bangalore (2010) i wizytującym wykładowcą w Experimental Art Centrena Uniwersytecie Stanforda (2007) oraz w Tissue Emgineering & Organ Fabrication Laboratory w Massachusetts General Hospitalna Harvard Medical School (2000 – 2001). Wystawiała prace w MoMA, Mori Museum w Tokio, na Ars Electronica w Linzu, GOMA w Brisbane i wielu innych.  www.tcaproject.org