(ur. 1968, Kaliningrad) – jest artystą, kuratorem i teoretykiem sztuki. W swych badaniach zgłębia różne aspekty interdyscyplinarnej sztuki mediów oraz estetykę submedialną. Jest autorem wielu artykułów i książek na temat sztuki współczesnej, a także redaktorem tomów zbiorowych. Do jego najważniejszych publikacji należą: BioMediale. Contemporary Society and Genomic Culture (Kaliningrad, 2004) oraz Evolution Haute Couture: Art and Science in the Post-Biological Age (Kaliningrad, t. 1, 2009; t. 2, 2013). Był kuratorem ponad dwudziestu ważnych wystaw w Rosji i poza jej granicami, w tym SOFT CONTROL: Art, Science and the Technological Unconscious, stanowiącej część programu Europejskiej Stolicy Kultury Maribor 2012. Jest dwukrotnym laureatem nagrody National Innovation Awardw dziedzinie sztuki współczesnej (2008, 2013). Był również nominowany do nagrody Golden Nica w kategorii Visionary Pioneers of Media Art (Prix Ars Electronica, Linz, 2014). Od roku 1998 pełni funkcję kuratora Bałtyckiego Oddziału rosyjskiego Narodowego Centrum Sztuki Współczesnej.  

(ur. 1953, Kraków), kompozytor, artysta dźwiękowy, performer, wykładowca i organizator.Kierownik Studia Muzyki Elektroakustycznej Akademii Muzycznej w Krakowie oraz PracowniAudiosfery Wydziału Intermediów ASP w Krakowie. Założyciel StowarzyszeniaArtystycznego Muzyka Centrum oraz Polskiego Stowarzyszenia Muzyki ElektroakustycznejPSeME. Od 2011 Prezes Międzynarodowej Konfederacji Muzyki ElektroakustycznejCIME/ICEM. Inicjator i dyrektor Festiwalu Audio Art. Założyciel i współtwórcawielu zespołów, m.in. Pociąg Towarowy, ch&k&k, dizzy kinetics, GrupLab. Autor wieluprojektów artystycznych, kompozycji instrumentalnych, elektroakustycznych, instalacjidźwiękowych i wideo, projektów interaktywnych, przestrzennych, audiowizualnych i sieciowych.Otrzymał Nagrodę Honorową Związku Kompozytorów Polskich oraz NagrodęMinistra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a także Independent Project grant of theCEC ArtsLink w Nowym Jorku.

Francuski artysta dźwiękowy, który eksploruje pojęcia przestrzeni i wymiaru. Głównie zajmuje się tworzeniem zewnętrznych/wewnętrznych instalacji dźwiękowych, silnie nawiązujących do ich architektonicznego lub urbanistycznego kontekstu. W centrum jego zainteresowań jest przestrzeń w znaczeniu wizualnym i dźwiękowym – a wszystko to połączone bardzo delikatnym procesem twórczym. Decelière pracuje ponadto jako inżynier dźwięku. Jego prace prezentowane były w Szwajcarii, Francji, Macedonii, Grecji i w Niemczech. Mieszka i pracuje w Genewie. www.rudydeceliere.net  

Urodzony 1970 r. w Oslo, Anders to artysta zajmujący się technologią dronów od 2007 roku. Jedną z jego prac jest dron zamówiony przez Norweski Urząd Ochrony Danych. Prezentował swoje prace oparte na technologii dronowej m.in. na Manifesta Biennale (2010 r.), Les Rencontres Internationales (2012 r.), Vestfossen Kunstlaboratorium (2014 r.). Projektuje własne urządzenia latające, które prezentuje wraz z nagraniami wideo o zabarwieniu politycznym, dokonywanymi z lotu ptaka. Eiebakke jest także autorem esejów o dronach oraz występuje w charakterze eksperta w radiu norweskim oraz innych mediach. Aktualnie pracuje nad wystawą zbiorową w Kunstnernes Hus w Oslo poświęconą relacjom sztuki i wojny. Eiebakke jest także członkiem norweskiej drużyny narodowej w dyscyplinie akrobatyki lotniczej.  http://www.anderseiebakke.no    

Masaki Fujihata – ceniony w Japonii i poza jej granicami pionier sztuki nowych mediów. W latach 80. XX wieku odnosił sukcesy jako twórca dzieł wykorzystujących grafikę komputerową, potem skupił się na tworzeniu rzeźb 3D, posługując się technikami druku trójwymiarowego. Do jego najważniejszych prac z tego okresu należą Geometric Love, wykonana przy użyciu komputerowego sterowania numerycznego (1987), stereolitograficzny cykl Forbidden Fruits (1989) oraz małoformatowe rzeźby zrealizowane technologią mikromaszynową. W połowie lat 90. Fujihata stworzył swe kanoniczne dzieła w obszarze nazwanym później „sztuką interaktywną”; wśród nich instalację multimedialną Beyond Pages (1995) oraz oparty na technologiach sieciowych Global Interior Project (1995). W pracach tych zgłębiał cały wachlarz zagadnień, od rozmaitych trybów interakcji z interfejsami po możliwe sposoby porozumiewania się w przestrzeni wirtualnej. Szczególnie frapujące są jego prowadzone od roku 1992 eksperymenty z technologią GPS, w ramach których w niespotykany dotąd sposób gromadzi i łączy ze sobą dane, tworząc pieczołowicie skonstruowany, niepowtarzalny cykl prac cyberprzestrzennych, które nazwać można by „kinem przyszłości” lub „nadchodzącą postacią mediów”. Na projekt Field-Work@Alsace (2003) składały się wywiady dotyczące granic międzypaństwowych. Muzyczna praca Simultaneous Echoes z roku 2009 powstała w Północnej Irlandii. Zaś najnowsze, charakterystyczne dla jego twórczości dzieło Voices of Aliveness (2012) Fujhata stworzył we francuskim Nantes, gromadząc w przestrzeni wirtualnej krzyki wydawane przez jeżdżących na rowerach uczestników projektu.Global Interior Project #2 zdobył w roku 1996 nagrodę Golden NIKA Award, praca Voices of Aliveness została wyróżniona na festiwalu Ars E

Profesor chemii Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles, dyrektor Nano & Pico Characterization Core Facility w kalifornijskim NanoSystems Institute; dyrektor naukowy Art||Sci Center oraz główny badacz i wicedyrektor instytucji satelitarnych WPI Center for Materials Nanoarchitectonics (MANA) w Japonii. Zanim związał się z ULCA, był szefem zespołu w laboratorium badawczym IBM w Zurichu, gdzie przez ponad 18 lat zajmował się nanotechnologią.   Prof. Gimzewski był pionierem badań nad mechanicznym i elektrycznym kontaktem na poziomie pojedynczych atomów i molekuł z wykorzystaniem skanującej mikroskopii tunelowej (STM). Był też jedną z pierwszych osób, które przy wykorzystaniu tej technologii uzyskały obraz molekuły. Jego dokonania obejmują między innymi pierwsze wytworzenie opartych na technologii STM molekularnych nadstruktur w temperaturze pokojowej, przy wykorzystaniu sił fizycznych do przepychania molekuł na powierzchni, odkrycie jednomolekułowych silników i rozwój nowych mikromechanicznych sensorów nanotechnologicznych, które zgłębiają ostateczne granice czułości i mierzalności. To podejście zostało niedawno wykorzystane do zmieniania biochemicznego rozpoznania nanomechanikę. Jego obecne zainteresowania koncentrują się na nanomechanice komórek i bakterii. Zagadnienie to bada we współpracy ze szkołą medyczną i stomatologiczną UCLA.   Zaangażowany jest w projekty obejmujące takie techniki jak promieniowanie rentgenowskie, metoda piroelektryczna dokonywania fuzji jądrowej oraz profilowania DNA pojedynczej molekuły prof. Gimzewski angażuje  się także  w szereg projektów łączących sztukę i naukę, których efekty były pokazywane w muzeach na całym świecie.   W ostatnim czasie został wybrany na członka Royal Society oraz otrzymał dwa doktoraty honorowe. &

Dr. K.Hudson czynną artystką, pisarką i naukowcem z Australii Zachodniej, gdzie pracuje jako wykładowca akademicki w Szkołach Designu i Sztuki oraz Kultury Mediów i Sztuk Kreatywnych na Curtin University. Głównym tematem jej badań jest filozofia i historia ciała w oparciu o gender studies, teorię queer oraz francuski poststrukturalizm. Stanowią one podstawę dla praktyki artystycznej, która krytycznie odpiera i obala normalizujące sposoby przedstawienia, konstruowania i postrzegania subiektywności, socjalizacji i ucieleśnienia. Jej aktualne projekty badawcze w sposób wizualny i tekstowy zajmują się: 1. etycznymi i estetycznymi konsekwencjami technologii komórek macierzystych dla rozumienia życia, śmierci i osobowości; 2. potencjałem dzieła sztuki do wyrażania idei, uczuć i doświadczeń melancholii, nostalgii, pamięci i żałoby w sposób, który aktywnie kwestionuje ograniczenia i sposoby pojmowania straty i pożądania.    

twórca interaktywnych systemów audiowizualnych, instalacji i performansów, pracujący z estetyką microsound i kompozycją algorytmiczną. Związany z Centrum Sztuki WRO jako kurator i kierując działem innowacji. Jego internetowy performans muzyczny Ping Melody został w 2004 roku wyróżniony główną nagrodą netarts.org przez tokijski Machida City Museum of Graphic Art w Tokyo, oraz nominowany przez Viper International Film, Video and New Media Festival w Bazylei. Paweł Janicki był współzałożycielem i długoletnim członkiem kolektywu Gameboyzz Orchestra Project eksplorującego estetykę lo-fi, który swoje audiowizualne kompozycje kreowane za pomocą konsol do gier komputerowych prezentował m.in. na Biennale Sztuki Mediów WRO, festiwalach Transmediale (Berlin), Ars Electronica (Linz) czy w Centre Georges Pompidou. Jest też współtwórcą wystawy Interaktywny Plac Zabaw. http://paweljanicki.jp  

Historyk kultury, kurator i wykładowca na Uniwersytecie w Portsmouth. Jego głównym obszarem zainteresowań jest relacja sztuki, nauki i kultury wizualnej. Bada zmieniające się postawy wobec świata, w szczególności jak kultura zmienia się na przestrzeni czasu i w różnych miejscach. Wraz z Lucy Shanahan był kuratorem wystawy „Brains: the mind as matter” prezentowanej w Wellcome Collection w Londynie, którą obejrzało ponad 100 tysięcy odwiedzających. Jest także autorem książki towarzyszącej wystawie „Brains: The Mind As Matter” http://www.wellcomecollection.org/whats-on/exhibitions/brains.aspx     

Urodzony w Izraelu artysta wizualny i rzeźbiarz, od 1974 roku żyje i pracuje w Paryżu. Zdobywca nagrody Sandberg Prize (1980) przyznawanej przes Israel Museum w Jerozolimie.  Od początku działalności artystycznej (1967) aż do dziś kwestionuje pojęcie „mózgu”. Jego pierwsze dzieło, zatytułowane „Floor Mop Brain”, zostało wykonane w 1969 z mopa podłogowego ułożonego w kształt przypominający ten organ. Inne prace o mózgu z lat 70. i następnych korzystały z szerokiego spektrum mediów: Brain drawings, rysunki do Brain projects, performanse, zdjęcia, rzeźby, instalacje. Brain drawings to mentalne rysunki, w których artysta kwestionował potencjał ludzkiego mózgu. Performanse z 1975 badały możliwości i granice mózgu. Zdjęcia z wystawy „Sztuka gotowania (mózgi i omlety)” z tego samego roku dotyczyły relacji jedzenia i umysłu (mózgu).   W ostatnich latach Laury odbył spotkania z badaczami mózgu, prowadzące do debaty nad aktualnym stanem wiedzy. Ta wymiana pomogła artyście rozwinąć koncepcję instalacji „Mózg (Laboratorium)”, w której skład weszły sieć neuronowa (z lampką elektryczną), szklane przyrządy laboratoryjne czy filmy dokumentujące próby laboratoryjne.   Za ideowe centrum instalacji można uznać zjawisko „Eureka”, kiedy to mózg „wpada” na wyjątkową ideę, zmieniającą bieg długotrwale prowadzonych badań. Projekt „Mózg (Laboratorium)” będzie kontynuowany w związku z rozwojem zaawansowanych badań nad ludzkim mózgiem.  

Karolina Żyniewicz  to artystka i badaczka, absolwentka Wydziału Sztuk Wizualnych Akademii Sztuk Pięknych im.Wł. Strzemińskiego w Łodzi, doktorantka w programie Nature – Culture na wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Realizując projekty artystyczne w laboratoriach biologicznych prowadzi jednocześnie obserwacje etnograficzne/autoetnograficzne, które stanowią bazę dla jej rozważań o roli nie ludzkich aktorów: bytów liminalnych, biofaktów, organizmów transgenicznych w tworzeniu współczesnej kultury. Jej projekty prezentowane są zarówno w ramach wystaw (np. Pokusa nieśmiertelności –Centrum Nauki Kopernik, Uporczywe upodobanie – Galeria Labirynt w Lublinie), jak i konferencji i festiwali (np. Taboo, Transgresion, Transcendance in Art&Science (Grecja, Meksyk), FEMeeting (Portugalia), Foro de Estudias Visuales (Meksyk). Istotną częścią jej praktyki stanowi pisanie tekstów, które umożliwiają prezentację performatywnego procesu tworzenia projektów art&science (Art&science –Autoetnografia artystki realizującej projekty w laboratoriach biologicznych, ,,Kultura i społeczeństwo’’, Ciało w świecie post-natury – byty liminalne. Projekt safe suicide, ,,Cięcie ciał-ruchome obrazy’’). Karolina Żyniewicz podkreśla w swojej pracy epistemiczny i dydaktyczny wymiar sztuki. W latach 2016-2018 współpracowała z działami edukacji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, zebrane doświadczenia wykorzystuje w warsztatach prowadzonych wokół własnych projektów.   www.karolinazyniewicz.com

Montażysta filmowy – ukończył Akademię Filmu i Telewizji w Warszawie. Po ukończeniu szkoły, rozpoczął działalność komercyjną (Open-Productions – od 2006, następnie lazniak.com  - od 2010) W realizacji projektów komercyjnych związanych z filmem zajmuje się również kreowaniem obrazu, dźwiękiem specjalizując się jednak w montażu kreatywnym . Do roku 2013 pracował nad projektami, które emitowane były między innymi w MTV, VIVA, 4fun.TV, Extreme Sports Channel, Polsat, Polsat Sport, ESPN, TVN, TVN Turbo, TVN24, TVP, Discovery Channel (USA) i w wielu innych. http://lazniak.com/  

Astronom ze specjalizacją w teleskopach kosmicznych i kosmologii obserwacyjnej, teoretyk związków nauki i sztuki.   Obecnie pracuje jako badacz w Laboratoire d'Astrophysique de Marseille i jako pełniący obowiązki Dyrektora w Observatoire Astronomique de Marseille Provence. Specjalizuje się w instrumentach kosmicznych. Był głównym badaczem przy opracowywaniu teleskopu Extreme Ultraviolet Explorer Satellite dla NASA na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley.   Od 25 lat pełni funkcję redaktora artystyczno-naukowego czasopisma „Leonardo” przy MIT Press oraz zastępcy redaktora naczelnego Leonardo Book Series przy MIT Press. Jest prezesem stowarzyszenia Leonardo w Paryżu i członkiem zarządu Leonardo/International Society for the Arts, Sciences and Technology w San Francisco.   Zainteresowania Maliny koncentrują się głównie na promocji kulturalnego przywłaszczania dokonań współczesnej nauki i technologii oraz na nowych metodach tworzenia warunków dla współpracy pomiędzy artystami i naukowcami.   W 2011 roku, w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, miała miejsce wystawa oraz pokaz filmów poświęcony György Kepesowi i Frankowi J. Malinie (ojcowi Rogera), pt. The Pleasure of Light. György Kepes i Frank J. Malina na skrzyżowaniu sztuki i nauki. W ramach przedsięwzięcia odbył się wykład kuratorki wystawy Niny Czegledy oraz Rogera Maliny.   malina.diatrope.com  

Artysta dźwiękowy, zajmujący się field recordingiem. Jego twórczość oparta jest na dźwiękach natury oraz ich wpływie na ludzi. Wykorzystuje w swojej pracy głównie nagrania terenowe oraz kompozycje elektroniczne. Tworzył na potrzeby produkcji filmowych, telewizyjnych, teatralnych, tanecznych. Pracował także jako sound designer. Jego najnowszy album wydany przez wytwórnię Touch, zatytułowany „The Eye Of The Microphone” jest osobistą interpretacją dźwięków Londynu. Obecnie pracuje nad projektem „The Acoustic City” – książką z płytą CD, której współredaktorem jest Matthew Gandy. www.bjnilsen.com    

Zbigniew Oksiuta jest artystą, architektem i badaczem urodzonym w Mulawiczach na białostocczyźnie. W latach 1970-78 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W latach 1981-2010 r. mieszkał i pracował w Kolonii w Niemczech. Od 2010 wykłada na Wydziale Architektury, Rensselaer Polytechnic Institute w Troy, New York w USA. Artysta pracuje nad wizją biologicznej przyszłości. Jego projekty stanowią interdyscyplinarne przenikanie się elementów sztuki, architektury i nauk przyrodniczych. Brał udział w wielu wystawach międzynarodowych, między innymi: w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, na Międzynarodowych Targach Designu w Kolonia, w ArchiLab w Orleanie we Francji. W 2004 reprezentował Polskę na wystawie zbiorowej na Biennale Architektury w Wenecji. Prezentował swoje projekty na Ars Electronica w Linz w Austrii, na Biennale Sztuki Elektronicznej w Perth w Australii, w FACT Foundation for Arts and Creative Technology w Liverpoolu w Wielkiej Brytanii, na Biennale for Electronic and Unstable Art w Stavanger w Norwegii, w Galerii Arsenał w Białymstoku oraz w Broad Art Museum w Lansing w USA.  Wykładał gościnnie na wielu międzynarodowych uniwersytetach, w instytucjach artystycznych i naukowych.

Profesor na Wydziale Sztuki i Technologii Uniwersytetu w Plymouth, gdzie zwołuje zebrania grupy badawczej Transtechnology. Jest także redaktorem naczelnym „Leonardo Reviews”. Doktorat obronił na Uniwersytecie w Amsterdamie (Wczesne kino i świat obrazów technologicznych). Jest współautorem dwóch książek na temat mediów audio-wizualnych i świadomości. Opublikował ponad 80 artykułów na temat historii kina oraz technologii cyfrowej w najważniejszych pismach naukowych. Od kwietnia 2010 roku przewodzi dużemu projektowi badawczemu finansowanemu poprzez HERA i skupiającemu się na kreatywnej wymianie pomiędzy eksperymentalnymi i komercyjnymi filmowcami. http://www.trans-techresearch.net

Czeski artysta dźwiękowy, muzyk. Studiował muzykologię na Uniwersytecie Karola i kompozycję w Akademii Sztuk Muzycznych (AMU) w Pradze, gdzie w roku 2005 uzyskał stopień doktora. Od 2006 roku jest adiunktem i prowadzi pracownię Teorii muzyki elektroakustycznej oraz klasę Kompozycji. Michał Rataj działa również jako producent sztuki radiowej w Czeskim Radiu. Jest kuratorem programu Radioatelier oraz programu i strony rAdioCUSTICA. www.michalrataj.com    

Ukończyła studia teorii muzyki na Akademii Muzycznej w Krakowie. Doświadczenia zbierała podczas zajęć z zakresu kompozycji komputerowej w Studio Muzyki Elektroakustycznej (pod kierunkiem prof. Marka Chołoniewskiego) i tworzenia form multimedialnych w Pracowni Intermedialnej Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jest autorką muzyki do form filmowych m.in. „Żółtodzióbstwo”(2002), „Kotlet” (2005), jak również instalacji dźwiękowej „Choroba morska” (2002). Z Zorką Wollny współpracuje od 2004 roku, między innymi przy projektach „Koncert na Wysokie Obcasy” (2004), „Concert for Landesmuseum” (2005) „Music from the White Cube” (2010), „Słopiewnie” (2010), „Przesilenie letnie” (2010), „Songs of the Sublime” (2011).

Francuski artysta i naukowiec, który zajmuje się działalnością artystyczną człowieka, sztuczną kreatywnością (computational creativity) i naszym stosunkiem do maszyn, w szczególności robotów. W kontekście swojej praktyki artystycznej Tresset wykorzystuje osiągnięcia robotyki do tworzenia autonomicznych, robotycznych urządzeń, które są sugestywnymi przedstawieniami artysty, a w pewien sposób także odzwierciedleniem jego samego. Roboty Tresseta powstają w oparciu o zaawansowane technologie, wykorzystując wyniki badań z dziedziny robotyki, widzenia komputerowego, sztucznej inteligencji i przetwarzania poznawczego (cognitive computing). Tresset od młodości czynnie interesował się programowaniem, malarstwem, rysunkiem i rzeźbą we Francji. Po uzyskaniu dyplomu w dziedzinie biznesowych systemów komputerowych przeniósł się do Londynu, gdzie zajmował się malarstwem. W latach 1991–2003 jego prace były wystawiane na wystawach indywidualnych i grupowych w Londynie i Paryżu. W 2003 r. Tresset utracił swoją umiejętność malowania i rysowania; od tamtej pory zajmuje się systemami komputerowymi i robotycznymi, które są w stanie symulować te działania artystyczne. W trakcie swoich badań Tresset rozpoczął studia magisterskie na kierunku informatyki w sztuce na Uniwersytecie Goldsmiths w Londynie, gdzie do 2013 r. kierował projektem Alkon II wspólnie z Prof. Frederickiem Fol Leymarie. Projekt Alkon II badał proces szkicowania z natury w oparciu o modelowanie komputerowe i robotykę. Tresset opracował także kurs robotyki kreatywnej dla studentów studiów podyplomowych na Goldsmiths w ramach programu magisterskiego na kierunku sztuk komputacyjnych. Tresset do niedawna pracował jako starszy wykładowca na Zukunftskolleg na Uniwersytecie w Konstancji (Niemcy), a aktualnie jest wizytującym pracownikiem naukowym na Uniwersytecie Goldsmiths w L

Austriacki informatyk i artysta multimedialny. Studiował socjologię na Uniwersytecie Wiedeńskim oraz informatykę medyczną na Uniwersytecie Technicznym w Wiedniu. Jego kariera artystyczna rozpoczęła się w 1992 roku, gdy wraz z Magnusem Wurzerem założył artystyczne stowarzyszenie SHIFZ. Stworzył wiele interaktywnych instalacji bazujących na biosygnale oraz robotycznych dzieł sztuki. Podróżował po Europie i Stanach Zjednoczonych z takimi obiektami jak „BrainWashing Machine” czy „Alan the Telepresence Robot”. W 1999 roku SHIFZ zorganizowało pierwszą edycję „Roboexotica” – festiwalu dla robotów koktajlowych, który jest uznawany za wiodący w elektronicznej kulturze koktajlowej. Christoph Veigl aktualnie pracuje i wykłada na Politechnice Wiedeńskiej na wydziale Embedded Systems. http://www.shifz.org/   

Muzyk, programista audio/video, skrzypek, wokalista, kompozytor, założyciel „O” – pierwszego w Polsce studia specjalizującego się w tworzeniu interaktywnych instalacji multimedialnych. Prowadzi warsztaty programowania interaktywnych multimediów, konstruuje instrumenty, tworzy muzykę na potrzeby spektakli, filmów krótkometrażowych i animowanych, występuje solo jako Mananasoko. www.o.bzzz.net  

Artysta wizualny, reżyser, dziennikarz, producent filmów dokumentalnych. Od 1995 roku nieprzerwanie tworzy performanse, wideo performanse, instalacje multimedialne i interaktywne, filmy, fotografie oraz muzykę eksperymentalną. Jest autorem ponad 150 realizacji, uczestnikiem wystaw i twórcą działań autorskich. Zawodowo zajmuje się sztuką filmową i telewizyjną pracując jako reżyser i dziennikarz. Prowadzi własną firmę produkującą materiały filmowe. Od ponad 20 lat ściśle współpracuje z artystami i instytucjami kultury, dla których przygotowuje materiały multimedialne. W 2008 roku powołał do życia Fundację Sztuki Współczesnej Element, która zajmuje się m.in. filmową dokumentacją działań w obszarze sztuki. http://www.marekzygmunt.art.pl/