Polski dziennikarz, publicysta, pisarz zajmujący się problematyką cywilizacyjną i wpływem technologii na kulturę, życie społeczne, polityczne i gospodarcze.   Kieruje Ośrodkiem Badań nad Przyszłością w Collegium Civitas. Jest publicystą działu naukowego tygodnika „Polityka”. Jego teksty można znaleźć także m. in. w „ResPublice Nowej”, „Przeglądzie Politycznym”, „Krytyce Politycznej”, „Zeszytach Artystycznych”, „Komputerworld”i „Networld”.   W 2011 roku wziął udział w zorganizowanej przez Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia Międzynarodowej Konferencji Art Line: W stronę trzeciej kultury. Koegzystencja sztuki, nauki i technologii, gdzie wygłosił wykład o sztuce antropocenu. W 2013 roku odbył się jego kolejny wykład pod tytułem Wartość, głupcze! dotykający problemów cyfrowej rewolucji, zmian kulturowych i społecznych, a także wolności we współczesnym świecie. Spotkanie z Edwinem Bendykiem odbyło się w ramach projektu Sztuka w przestrzeni web 2.0, organizowanego przez Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia oraz Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku.     bendyk.blog.polityka.pl  

Artysta, badacz i kurator.   Jego pionierska praca z powołanych do życia w 1996 roku współnie z Ionat Zurr Tissue Culture and Art Project uznawana jest za wiodący projekt sztuki biologicznej.   W 2000 roku założył SymbioticA – artystyczne centrum badań przy Szkole Anatomii, Fizjologii, Biologii Człowieka Uniwersytetu Zachodzniej Australii. Pod przewodnictwem Cattsa, SymbioticA zdobyła nagrodę Golden Nica w dziedzinie sztuki hybrydycznej na Ars Electronica w 2007 roku i stała się Centrum Doskonalenia w 2008 roku. Zainteresowania Cattsa koncentrują się wokół pojęcia życia, a w szczególności przesunięcia relacji i percepcji życia w świetle nowej wiedzy i jej aplikacji.   Często pracuje w kolaboracji z innymi artystami (głównie Ionat Zurr) i naukowcami. Dorobek Cattsa dotyka potrzeby znalezienia nowego języka do opisu ewoluujących koncepcji życia.   Oron Catts przebywał na stażu badawczym w Harvard Medical School, był także wizytującym wykładowcą Wydziału Sztuki i Historii na Uniwersytecie Stanforda. Obecnie pełni rolę dyrektora ośrodka SymbioticA, wizytującego profesora Design Interaction w Royal College of Arts w Londynie oraz wizytującego badacza/ konsultanta Future Base Uniwersytetu Aalto w Helsinkach.   W 2012 roku, w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, odbyła się wystawa Orona Cattsa i Ionat Zurr Crude Life. Na wystawie, zorganizowanej w ramach cyklu Art+Science Meeting, artyści zaprezentowali swoje klasyczne dzieła, jak Victimless Leather, The Semi-Living Worry Dolls, czy The Pig Wings Project, a także przygotowany specjalnie na wystawę w Gdańsku Crude Substrate. Przedstawiona została również dokumentacja z niezwykłego performensu wykonanego w Berlinie w 2005 roku pod tytułem The Remains of a Disembodied Cuisine, w którym artyści i publiczność ucztowali przy kotl

(ur. 1982, Filadelfia) – to artystka transdyscyplinarna i pedagog. Sztuka interesuje ją jako forma badań i krytycznych dociekań. Jej prace wystawiano na całym świecie na licznych festiwalach i wystawach, między innymi podczas World Economic Forum, na festiwalu Ars Electronica (Linz), Shenzhen Urbanism i Architecture Biennale, Mediations Biennale (Polska), Article Biennial (Norwegia), Transmediale (Berlin). Także w Science Gallery w Dublinie, Fotomuseum Winterthur, Centre de Cultura Contemporània de Barcelona, ZKM Museum of Contemporary Art w Niemczech, Museum Boijmans, Van Abbemuseum i MU Art Space w Holandii. Jej prace wstawiane były również w muzeach i galeriach w USA, między innymi w PS1 MoMA, New Museum, Eyebeam, New York Public Library i Utah Museum of Contemporary Art. Jej twórczość jest szeroko dyskutowana w mediach, począwszy od „New York Timesa” i BBC, a skończywszy na TED i „Wired”. Obecnie jest asystentem na Wydziale Sztuki i Badań nad Technologią w School of the Art Institute of Chicago.  

Urodzony 1970 r. w Oslo, Anders to artysta zajmujący się technologią dronów od 2007 roku. Jedną z jego prac jest dron zamówiony przez Norweski Urząd Ochrony Danych. Prezentował swoje prace oparte na technologii dronowej m.in. na Manifesta Biennale (2010 r.), Les Rencontres Internationales (2012 r.), Vestfossen Kunstlaboratorium (2014 r.). Projektuje własne urządzenia latające, które prezentuje wraz z nagraniami wideo o zabarwieniu politycznym, dokonywanymi z lotu ptaka. Eiebakke jest także autorem esejów o dronach oraz występuje w charakterze eksperta w radiu norweskim oraz innych mediach. Aktualnie pracuje nad wystawą zbiorową w Kunstnernes Hus w Oslo poświęconą relacjom sztuki i wojny. Eiebakke jest także członkiem norweskiej drużyny narodowej w dyscyplinie akrobatyki lotniczej.  http://www.anderseiebakke.no    

(ur. 1981, Hanau) – działa w różnych obszarach sztuki, takich jak instalacja, wideo, dźwięk i bioart. Jest absolwentką Akademii Sztuki Mediów w Kolonii oraz Wyższej Szkoły Wzornictwa w Offenbach. Tworzy instalacje wykorzystujące materiał organiczny i biologiczny oraz bezpośrednio współdziała z naukowcami, zgłębiając aspekty pracy laboratoriów biologicznych. W ostatnich latach odbywała staże badawcze w Laboratorium Bioinżynierii Komórek Macierzystych na EPF w Lozannie oraz w SymbioticA – Centre of Excellence in Biological Arts na Uniwersytecie Zachodniej Australii w Perth. Jej prace prezentowane były w wielu krajach na festiwalach, wystawach i konferencjach oraz wielokrotnie nagradzane, otrzymały między innymi International Media Award for Science and Art, przyznawaną przez ZKM (Karlsruhe), wyróżnienie na konkursie VIDA 13.2 Awards oraz Nagrodę dla Młodych Artystów landu Nadrenia-Północna Westfalia.  

urodzony w Lyonie we Francji w 1965 roku, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Marsylii (1990 r.), wykładowca Cardiff School of Art and Design w Cardiff (Wielka Brytania). W latach 1990–1999 zrealizował szereg filmów, w 1995 roku przeprowadził się do Wielkiej Brytanii, gdzie stopniowo zaczął swoje zainteresowania kierować w stronę performensu i robotyki. Od 1999 roku rozwija i prezentuje na międzynarodowych wystawach ręcznie wykonane roboty, śpiewa piosenki, prowadzi warsztaty, współpracuje przy innych projektach. Jest laureatem nagrody Nesta (National endowment for science technology and the arts), był też jednym z artystów reprezentujących Walię na Biennale w Wenecji w 2005 roku, gdzie pokazał Robotarium. Najnowsze prace artysty często obejmują domowej produkcji technologię, recykling i partycypację. Jego prace znajdują się w kolekcjach Arts Council of England oraz MUDAM w Luksemburgu.  www.zprod.org Paul mówi o swojej pracy: Interesuje mnie  ko-ewolucja ludzi i maszyn oraz rozwiązań dla alternatywnych przyszłości. Tworzę roboty i inne maszyny z myślą o wystawach i performansach, galeriach i festiwalach. Buduję również tymczasowe manufaktury i inicjuję wydarzenia, w których ludzie mogą do mnie dołączyć w tworzeniu, myśleniu i zabawie.

Dr. K.Hudson czynną artystką, pisarką i naukowcem z Australii Zachodniej, gdzie pracuje jako wykładowca akademicki w Szkołach Designu i Sztuki oraz Kultury Mediów i Sztuk Kreatywnych na Curtin University. Głównym tematem jej badań jest filozofia i historia ciała w oparciu o gender studies, teorię queer oraz francuski poststrukturalizm. Stanowią one podstawę dla praktyki artystycznej, która krytycznie odpiera i obala normalizujące sposoby przedstawienia, konstruowania i postrzegania subiektywności, socjalizacji i ucieleśnienia. Jej aktualne projekty badawcze w sposób wizualny i tekstowy zajmują się: 1. etycznymi i estetycznymi konsekwencjami technologii komórek macierzystych dla rozumienia życia, śmierci i osobowości; 2. potencjałem dzieła sztuki do wyrażania idei, uczuć i doświadczeń melancholii, nostalgii, pamięci i żałoby w sposób, który aktywnie kwestionuje ograniczenia i sposoby pojmowania straty i pożądania.    

Absolwentka malarstwa Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu oraz podyplomowych Muzealniczych Studiów Kuratorskich UJ w Krakowie. Związana ze środowiskiem toruńskich organizacji pozarządowych, Przewodnicząca Zarządu Fundacji Fabryka UTU. Autorka koncepcji i scenariuszy warsztatów oraz działań edukacyjno-artystycznych, członkini Stowarzyszenia SZTUKA CIĘ SZUKA. W latach 2009 – 2011 kuratorka edukacji Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu” w Toruniu. www.dzwiekospacery.art.pl  

Absolwentka malarstwa, muzyki (flet oraz kompozycja) i elektroniki w Hamburgu, Grazu, Zurichu i Mediolanie. Początkowo pracowała jako flecistka wykonując muzykę współczesną, jednak po pewnym czasie zaczęła tworzyć własne kompozycje, które często łączyła z wideo. Od końca lat 70 skupiła się na instalacjach i rzeźbach dźwiękowych oraz na pracy ze światłem. Tworzy głównie kompozycje elektro-akustyczne, pisała także utwory dla zespołów i tworzyła prace audio dla radia. Artystka otrzymała wiele grantów oraz nagród, w tym grant kompozytorski miasta Berlina (1995), Niemiecką Nagrodę Sztuki Dźwięku (2008), wyróżnienie na Ars Electronica (2008), Nagrodę SR Media Art Award (2009), City Sound Art Bonn / Beethovenstiftung (2013). Od 1974 roku tworzyła wystawy solowe w Europie, USA, Australii, Japonii oraz Ameryce Południowej. Brała również udział w licznych międzynarowodych festiwalach i wystawach grupowych, takich jak: Pro Musica Nova, Bremen (1976 i 1980), Biennale w Wenecji (1980 i 1982), Ars Electronica, Linz (1987), Musik und Raum na festiwalu w Lucernie (2004), Europejska Stolica Kultury (2010). Jej muzykę publikowały takie wytwórnie jak Cramps Records, Edition RZ, ampersand, semishigure, Die Schachtel, Olof Bright, AA Records, Important Records, Gruenrekorder i inne. Christina Kubisch jest profesorem wizytującym na uniwersytetach w Maastricht, Paryżu, Oxfordzie i Berlinie. W latach 1994 – 2013 była profesorem Sztuk Audiowizualnych na Akademii Sztuk Pięknych w Saarbrücken. Od roku 1997 jest członkiem Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Obecnie, od 2013 roku, jest członkiem rady uniwersyteckiej zajmującym się badaniami naukowymi na Oxford Brookes University. www.christinakubisch.de  

(ur. 1986, Cascais) – jest informatykiem, artystą i konstruktorem elektronikiem. Prowadzi badania w kierowanym przez Patricka Baudischa Human Computer Interaction Lab w Hasso Plattner Institute (Niemcy). W laboratorium tym Lopes projektuje i konstruuje prototypy urządzeń, które odczytując i stymulując ruchy mięśni, przeobrażają ciało w interfejs wejścia i wyjścia. Badania te przyciągnęły uwagę popularnych mediów, takich jak NBC, Discovery Channel, „New Scientist” czy „Wired”, co zachęciło go do publikowania w ACM CHI, UIST i SIGGRAPH. Do jego głównych zainteresowań należą zderzenie sztuki i nauki oraz artystyczne badania inspirowane neurobiologią, sztukami performatywnymi i informatyką. Występował jako artysta dźwiękowy na Transmediale (Niemcy) i w Serralves Foundation (Portugalia), Casa da Música (Portugalia) oraz Fylkingen & Future Places (Szwecja), a także współpracował z wieloma artystami zajmującymi się sztukami wizualnymi i dźwiękowymi, między innymi z Carlosem Zíngaro, André Gonçalvesem, Gabrielem Ferrandinim i Pedro Sousą. Występował także wspólnie z Williamem Winnantem (Zorn’s Cobra) i Reinholdem Friedlem.  

Montażysta filmowy – ukończył Akademię Filmu i Telewizji w Warszawie. Po ukończeniu szkoły, rozpoczął działalność komercyjną (Open-Productions – od 2006, następnie lazniak.com  - od 2010) W realizacji projektów komercyjnych związanych z filmem zajmuje się również kreowaniem obrazu, dźwiękiem specjalizując się jednak w montażu kreatywnym . Do roku 2013 pracował nad projektami, które emitowane były między innymi w MTV, VIVA, 4fun.TV, Extreme Sports Channel, Polsat, Polsat Sport, ESPN, TVN, TVN Turbo, TVN24, TVP, Discovery Channel (USA) i w wielu innych. http://lazniak.com/  

(ur. 1969, Atlanta) – zajmuje stanowisko Marcello Lotti Professor of English i dyrektora Centrum Interdyscyplinarnych Badań nad Nauką i Teorią Kultury na Duke University (USA). Doktoryzował się na Uniwersytecie Waszyngtońskim w roku 2001. Jest współautorem książek Tissue Economies (Duke University Press, 2006), Sympathy and the State in the Romantic Era (Routledge, 2007), Bioart and the Vitality of Media (University of Washington Press, 2010), Experimental Life: Vitalism in Romantic Science and Literature (Johns Hopkins University Press, 2013). Robert Mitchell wygłaszał gościnne wykłady na amerykańskich i światowych uczelniach, na przykład w Stanford University (Palo Alto), New School (Nowy Jork), University of Toronto (Toronto), Université de Montréal (Montreal), Oxford University (Oksford), London School of Economics (Londyn), Nottingham Trent University (Nottingham). Obecnie jego badania skupiają się na związkach biopolityki, logiki populacji i sztuki.  

Artysta dźwiękowy, zajmujący się field recordingiem. Jego twórczość oparta jest na dźwiękach natury oraz ich wpływie na ludzi. Wykorzystuje w swojej pracy głównie nagrania terenowe oraz kompozycje elektroniczne. Tworzył na potrzeby produkcji filmowych, telewizyjnych, teatralnych, tanecznych. Pracował także jako sound designer. Jego najnowszy album wydany przez wytwórnię Touch, zatytułowany „The Eye Of The Microphone” jest osobistą interpretacją dźwięków Londynu. Obecnie pracuje nad projektem „The Acoustic City” – książką z płytą CD, której współredaktorem jest Matthew Gandy. www.bjnilsen.com    

Artysta dźwięku, teoretyk kultury i mediów. Od początku lat 90. uczestniczył w scenie muzyki eksperymentalnej w Polsce. Założyciel i współzałożyciel licznych projektów muzycznych (m.in. Spear, Ben Zen, Aural Treat, Sub Spa, Quantum Vacuum Oscillator, Nonstate). Tworzy performansy audiowizualne, instalacje oraz filmy wideo. W swych solowych performansach dokonuje krytycznej eksploracji przestrzeni liminalnej pomiędzy fizyczną, biologiczną aktywnością ciała a niewidzialną sferą fal elektromagnetyczną generowanych przez urządzenia bezprzewodowe, tworzących wielopłaszczyznowe relacje w obrębie przestrzeni hybrydycznej. Wykorzystuje specjalnie zaprojektowane oraz zmodyfikowane instrumenty oraz urządzenia elektroniczne cyfrowe i analogowe. Ożóg jest autorem licznych tekstów teoretycznych dotyczących estetyki nowych mediów, sztuki krytycznej, filmu awangardowego, wideo i muzyki eksperymentalnej. Jego zainteresowania naukowe obejmują studia nad nadzorem, problematykę społeczeństwa sieci, media taktyczne, sztukę biologiczną oraz posthumanizm. Pracuje w Zakładzie Mediów Elektronicznych Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1998-2002 prowadził wytwórnię płytową Ignis Projekt wydającą eksperymentalną muzykę elektroniczną i elektroakustyczną. Wśród artystów, których płyty ukazały się nakładem Ignis są m.in.: Francisco Lopez, Ultra Milkmaids, Vance Orchestra, Indra Karmuka, Crawl Unit, Origami Arktika, Chaos As Shelter, EA and Spear. Jako kurator organizował i współorganizował liczne koncerty i wystawy – 3 edycje multimedialnej wystawy “Die Kunst Ist Toth”, koncerty Coil, Noise Makers Fifes, Column One, Troum, Xaviere Charles, Zbigniew Karkowski, Aube, Tetsuo Furudate, Asmus Tietchens i wiele innych. W latach 2005-2009 był kuratorem programu „Poza horyzont” (muzyka eksperymentalna, nowe media). 

Artystka dźwiękowa, performerka. Studiowała sztukę dźwięku na University of The Arts w Londynie. Uczestniczyła w Laboratorium Głosu Olgi Szwajgier oraz licznych warsztatach prowadzonych m.in. przez Meredith Monk. Jest zaangażowana w ruch muzyki eksperymentalnej Muzykoterapia w Krakowie. W swoich działaniach koncentruje się na możliwości rozwoju, większej świadomości oraz redukcji hałasu w przestrzeni miejskiej. W sierpniu 2012 r. opublikowała swój debiutancki album „Hoarse Whisper”. Jej ostatnie projekty to warsztaty field recordingu „Łowcy Dźwięków” w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie oraz ścieżka dźwiękowa do choreografii „A Hint of Wasabi” dla Adugna Dance Company w Playmouth, we współpracy z kompozytorem Jamiem Hamiltonem oraz instalacje na festiwalach AudioArt (Kraków, 2012) oraz Spor Festival (Aarhus, Dania 2013) oraz na Festiwalu Kultury Żydowskiej w Krakowie. Poznańska studiuje obecnie dźwięk na Uniwersytecie Artystycznym w Berlinie. Mieszka w Krakowie, Berlinie i Londynie. www.martynapoznanska.com  

(ur. 1972) to bułgarska artystka interdyscyplinarna i kuratorka zajmująca się sztuką performansu, video artem i fotografią. Jej prace były prezentowane na całym świecie, m.in National Gallery of Fine Arts w Sofii, Goethe Institute, Moscow Biennial, Centrum Sztuki Feministycznej Elizabeth A. Sackler w Brooklyn Museum,Exit Art w Nowym Jorku, Bienniale for Electronic Art w Perth i Foundation for Art and Creative Technologies w Liverpoolu. Często współpracuje z artystą i twórcą filmowym Olegiem Mavromatim, zwykle pod nazwą ULTRAFUTURO – w ramach międzynarodowego kolektywu artystycznego powstałego w 2004 roku. Otrzymała liczne stypendia i nagrody, m.in. Gaudenz B. Ruf Award for New Bulgarian Art, The Essential Reading for Art Writers Award from the Institute of Contemporary Art in Sofia i New York Foundation for the Arts Fellowship w 2014 w dziedzinie Digital/Electronic Arts.  Jest adiunktem na Wydziale Transmediów na Uniwersytecie Syracuse.

Reżyser filmów dokumentalnych, operator filmowy i fotograf. Absolwent Kursu Dokumentalnego w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Reżyser, scenarzysta i autor zdjęć do filmów, m.in. „Za płotem”, „Pierwszy dzień”,  „Hakawati” oraz „Na północ od Kalabrii”. Jest laureatem licznych nagród m.in. na festiwalach Cinema du reel w Paryżu, Krakowskim Festiwalu Filmowym, FF w Londynie, Wilnie i Kijowie. Prowadzi warsztaty filmowe w Bydgoszczy pod nazwą Bydgoska Kronika Filmowa i kurs dla licealistów i studentów ” Przedszkole filmowe” w Szkole Wajdy w Warszawie.

Elektroakustyczny improwizator, autor soundartowych projektów, perkusista. W jego pracy kluczowe pojęcia to noise i soundscape. Interesują go poszukiwania w sferze perkusji oraz live electronic, muzyka improwizowana i elektroakustyczna, komponuje przy użyciu komputera, tworzy instalacje dźwiękowe i interaktywne. Organizuje prezentacje i wykłady poświęcone muzyce współczesnej i sztuce dźwięku, prowadzi warsztaty. www.arszyn.com  

Artystka interdyscyplinarna, zajmująca się również krytyką i teorią filmu oraz edukacją. W swoich projektach artystycznych eksploruje zajmujące ją dziedziny kultury i filozofii, stosując w tym celu technologie i strategie filmowe, performans i bio art. Jej główne zainteresowania to instynkt życia i śmierci, polityka tożsamości oraz nowatorskie możliwości, jak też efekty uboczne nowych technologii. Wiele spośród twórczych działań Visosevic dotyczy rewolucji w kulturze audiowizualnej dokonującej się za pomocą technologii cyfrowych – ten aspekt jest obecny w jej interaktywnych performansach komórkowych (np. Oh Bon! zamówiony przez Fremantle Arts Centre w 2008 r. w ramach Bon Scott Project), a także w projekcie Bio-KinaThe Living Screen („Żyjący ekran”), opracowanym i przygotowanym w SymbioticA – Centrum Doskonałości w Sztukach Biologicznych. W pracach tych zawarta jest zaawansowana poetyka, która sytuuje sztukę Visosevic w obrębie rosnącego kręgu nowych gatunków i doświadczeń filmowych.  Visosevic wykłada w Szkole Komunikacji i Sztuki na Uniwersytecie im. Edith Cowan, gdzie łączy badania w dziedzinie nowych platform medialnych z uczeniem studentów zrozumienia charakteru i doświadczeń ruchomego obrazu.  

Muzyk, programista audio/video, skrzypek, wokalista, kompozytor, założyciel „O” – pierwszego w Polsce studia specjalizującego się w tworzeniu interaktywnych instalacji multimedialnych. Prowadzi warsztaty programowania interaktywnych multimediów, konstruuje instrumenty, tworzy muzykę na potrzeby spektakli, filmów krótkometrażowych i animowanych, występuje solo jako Mananasoko. www.o.bzzz.net  

Artysta wizualny, reżyser, dziennikarz, producent filmów dokumentalnych. Od 1995 roku nieprzerwanie tworzy performanse, wideo performanse, instalacje multimedialne i interaktywne, filmy, fotografie oraz muzykę eksperymentalną. Jest autorem ponad 150 realizacji, uczestnikiem wystaw i twórcą działań autorskich. Zawodowo zajmuje się sztuką filmową i telewizyjną pracując jako reżyser i dziennikarz. Prowadzi własną firmę produkującą materiały filmowe. Od ponad 20 lat ściśle współpracuje z artystami i instytucjami kultury, dla których przygotowuje materiały multimedialne. W 2008 roku powołał do życia Fundację Sztuki Współczesnej Element, która zajmuje się m.in. filmową dokumentacją działań w obszarze sztuki. http://www.marekzygmunt.art.pl/