Grupa artystów intermedialnych, która ma swoją siedzibę w Braunschweig w Niemczech. Członkami grupy są Elke Utermoehlen, Martin Slawig i Martin Kroll. blackhole-factory tworzy performansy i instalacje, które wykorzystują kreatywne napięcie pomiędzy technologią informacyjną a fizyczną obecnością ciał w przestrzeni, badając możliwe metody zwiększenia przestrzeni i percepcji. Zazwyczaj w swoich projektach wykorzystują znalezione materiały, nagrania terenowe, wywiady, elektronikę lo-tech, custom software, czujniki i zindywidualizowane interfejsy. Ich projekty site-specific badają aspekty życia codziennego i tożsamości, skupiając się na przestrzeni miejskiej i zagadnieniach etnologicznych i antropologicznych. W 2010 roku założyli integracyjne centrum badań teatralnych, przesłuchań i performansów „Theaterkaus Kunstmühle” w Braunschweig. www.blackhole-factory.com    

(ur. 1955, Lugo) – jest naukowcem i teoretykiem w dziedzinie medioznawstwa. Jego zainteresowania obejmują również powiązania między sztuką, nauką i techniką. Jest autorem licznych publikacji książkowych, artykułów i wystąpień konferencyjnych. Do jego najważniejszych prac należą Reality of the Virtual (1993), The Technological (1994) i Art and Technologies (1996). W roku 1994 założył i kierował pierwszym włoskim czasopismem online „NetMagazine”, przemianowanym później na „Magnet”, poświęconym związkom sztuki i technologii. W roku 2000 założył „Noema”, czasopismo internetowe zajmujące się powiązaniami kultury, nauki i techniki. Uczestniczył w licznych międzynarodowych konferencjach na całym świecie. Wykładał na Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie, na uczelniach w Bolonii, Florencji i Urbino, na SUPSI w Lugano oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Carrarze i NABA w Mediolanie. Obecnie zajmuje stanowisko profesora w Akademii Sztuk Pięknych w Urbino, jest także kierownikiem naukowym studiów doktoranckich T-Node PhD Research Program, prowadzonych w Planetary Collegium, Plymouth University (Wielka Brytania).  

Artysta australijski, aktywnym na polu nauki, sztuki i technologii. Jego działania obejmują takie dziedziny jak robotyka, środowisko 3D w czasie rzeczywistym, technologię śledzenia kamery (camera tracking technology) oraz technologię skupiania dźwięku (sound focusing technology).   Prace Donovana są wynikiem jego fascynacji naturalnymi zjawiskami światła i dźwięku. Dociekania nad fizyczną naturą dźwięku oraz sposobem przemierzania przezeń przestrzeni dały początek zdolności do modulowania i łącznia słyszalnych dla nas wzorów dźwiękowych. Donovan do manipulowania, skupiania i rzeźbienia dźwięków używa soczewek. Ta fascynacja wywodzi się z używania soczewek optycznych do skupiania światła. Lepsze zrozumienie zjawiska fizycznego, jakim jest światło, skierowało jego dociekania w kierunku dźwięku oraz tego, jak nasz zmysł słuchu interpretuje otaczający nas świat.   W 2012 roku w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia zorganizowano koncert Adama Donovana, w ramach projektu In Progress. W 2013 roku artysta poprowadził także warsztaty z budowy robotów parabolicznych z cyklu Man|Machine.   adamdonovan.net  

Urodzony 1970 r. w Oslo, Anders to artysta zajmujący się technologią dronów od 2007 roku. Jedną z jego prac jest dron zamówiony przez Norweski Urząd Ochrony Danych. Prezentował swoje prace oparte na technologii dronowej m.in. na Manifesta Biennale (2010 r.), Les Rencontres Internationales (2012 r.), Vestfossen Kunstlaboratorium (2014 r.). Projektuje własne urządzenia latające, które prezentuje wraz z nagraniami wideo o zabarwieniu politycznym, dokonywanymi z lotu ptaka. Eiebakke jest także autorem esejów o dronach oraz występuje w charakterze eksperta w radiu norweskim oraz innych mediach. Aktualnie pracuje nad wystawą zbiorową w Kunstnernes Hus w Oslo poświęconą relacjom sztuki i wojny. Eiebakke jest także członkiem norweskiej drużyny narodowej w dyscyplinie akrobatyki lotniczej.  http://www.anderseiebakke.no    

(ur. 1981, Hanau) – działa w różnych obszarach sztuki, takich jak instalacja, wideo, dźwięk i bioart. Jest absolwentką Akademii Sztuki Mediów w Kolonii oraz Wyższej Szkoły Wzornictwa w Offenbach. Tworzy instalacje wykorzystujące materiał organiczny i biologiczny oraz bezpośrednio współdziała z naukowcami, zgłębiając aspekty pracy laboratoriów biologicznych. W ostatnich latach odbywała staże badawcze w Laboratorium Bioinżynierii Komórek Macierzystych na EPF w Lozannie oraz w SymbioticA – Centre of Excellence in Biological Arts na Uniwersytecie Zachodniej Australii w Perth. Jej prace prezentowane były w wielu krajach na festiwalach, wystawach i konferencjach oraz wielokrotnie nagradzane, otrzymały między innymi International Media Award for Science and Art, przyznawaną przez ZKM (Karlsruhe), wyróżnienie na konkursie VIDA 13.2 Awards oraz Nagrodę dla Młodych Artystów landu Nadrenia-Północna Westfalia.  

(ur. 1975, Omsk) jest naukowcem, teoretykiem sztuki i kuratorem. Doktoryzował się na Państwowym Uniwersytecie w Tomsku, gdzie w roku 2002 otrzymał stopień kandydata nauk (pol. doktor), a w roku 2013 tytuł doktora nauk (pol. doktor habilitowany). Jego badania skupiają się na kulturowej dynamice w warunkach rozwoju technologicznego (w którym kultura cyfrowa przechodzi w kulturę sztucznego życia) oraz na analizie historii / estetyki praktyk twórczych czerpiących z techniki. Galkin jest autorem licznych artykułów na temat historii i teorii kultury cyfrowej; opublikował również monografię Digital Culture: Shift to Artificial Life (Tomsk University Press, 2013). Prowadził badania na George Washington University (USA) i Lancaster University (Wielka Brytania). Wygłaszał również wykłady i przedstawiał prezentacje na międzynarodowych konferencjach, takich jak NeoLife 2015 (Perth), EdCrunch 2015 (Moskwa), TEDx Tomsk (2013). Aktualnie pełni funkcję profesora w Instytucie Sztuki i Kultury oraz w Centrum PAST Narodowego Badawczego Uniwersytetu Tomskiego (Tomsk, Rosja).  

(ur. 1969, Schwerte) – jest kuratorem, pisarzem i teoretykiem mediów. Pracownik naukowy Wydziału Sztuki i Studiów Kulturowych oraz Muzeum Medycyny (Medicinsk Museion) Uniwersytetu Kopenhaskiego, a także współpracownik naukowy Wydziału Sztuki, Historii Sztuki i Wzornictwa na Michigan State University. Był kuratorem między innymi wystaw: L’Art Biotech (Nantes, 2003), Still, Living (Perth, 2007), sk-interfaces (Liverpool, 2008/Luksemburg, 2009), Article Biennale (Stavanger, 2008), Transbiotics (Ryga, 2010), Fingerprints... (Berlin, 2011/Monachium, 2012), Synth-ethic (Wiedeń, 2011), assemble | standard | minimal (Berlin, 2015), SO 3 (Belfort, 2015), Wetware (Los Angeles, 2016). Hauser zasiada w jury międzynarodowych konkursów i festiwali Ars Electronica, Transitio i Vida oraz jest członkiem wielu fundacji naukowych. Jest także współzałożycielem i współpracownikiem europejskiego kulturalnego kanału telewizyjnego ARTE oraz autorem licznych reportaży i audycji radiowych.  

twórca interaktywnych systemów audiowizualnych, instalacji i performansów, pracujący z estetyką microsound i kompozycją algorytmiczną. Związany z Centrum Sztuki WRO jako kurator i kierując działem innowacji. Jego internetowy performans muzyczny Ping Melody został w 2004 roku wyróżniony główną nagrodą netarts.org przez tokijski Machida City Museum of Graphic Art w Tokyo, oraz nominowany przez Viper International Film, Video and New Media Festival w Bazylei. Paweł Janicki był współzałożycielem i długoletnim członkiem kolektywu Gameboyzz Orchestra Project eksplorującego estetykę lo-fi, który swoje audiowizualne kompozycje kreowane za pomocą konsol do gier komputerowych prezentował m.in. na Biennale Sztuki Mediów WRO, festiwalach Transmediale (Berlin), Ars Electronica (Linz) czy w Centre Georges Pompidou. Jest też współtwórcą wystawy Interaktywny Plac Zabaw. http://paweljanicki.jp  

Historyk kultury, kurator i wykładowca na Uniwersytecie w Portsmouth. Jego głównym obszarem zainteresowań jest relacja sztuki, nauki i kultury wizualnej. Bada zmieniające się postawy wobec świata, w szczególności jak kultura zmienia się na przestrzeni czasu i w różnych miejscach. Wraz z Lucy Shanahan był kuratorem wystawy „Brains: the mind as matter” prezentowanej w Wellcome Collection w Londynie, którą obejrzało ponad 100 tysięcy odwiedzających. Jest także autorem książki towarzyszącej wystawie „Brains: The Mind As Matter” http://www.wellcomecollection.org/whats-on/exhibitions/brains.aspx     

Specjalista neurochirurg i neurotraumatolog, konsultant na Oddziale Neurochirurgii Pomorskiego Centrum Traumatologii im. M. Kopernika w Gdańsku Związany z neurochirurgią od 1998 roku, kiedy rozpoczął działalność naukową, a następnie, pozostając stypendystą Ministra Zdrowia, Studia Indywidualne w Klinice Neurochirurgii i Neurotraumatologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Edukację kontynuował na Studiach Doktoranckich na Wydziale Lekarskim CMUJ w Krakowie (2002-2006). Podczas specjalizacji z zakresu neurochirurgii w Klinice Neurochirurgii i Neurotraumatologii CMUJ w Krakowie (2003-2010) brał udział w licznych szkoleniach podnosząc swoje kwalifikacje zawodowe (w tym w Polsce, USA, Niemczech, Francji). Odbył roczne stypendium naukowo-kliniczne z zakresu neurochirurgii czynnościowej i stereotaktycznej w Klinice Neurochirurgii Uniwersytetu w Rochester, USA. Łącząc pracę zawodową z naukową, przeprowadza miesięcznie kilkadziesiąt zabiegów operacyjnych jednocześnie uczestnicząc w licznych projektach naukowo-badawczych. Jest autorem lub współautorem blisko stu publikacji i doniesień. Jego prace z zakresu mechanizmów działania stymulacji głębokiej mózgu były nagradzane na krajowych i zagranicznych konferencjach i zostały opublikowane w czasopismach Nature Medicine i Nature Neuroscience.  

Montażysta filmowy – ukończył Akademię Filmu i Telewizji w Warszawie. Po ukończeniu szkoły, rozpoczął działalność komercyjną (Open-Productions – od 2006, następnie lazniak.com  - od 2010) W realizacji projektów komercyjnych związanych z filmem zajmuje się również kreowaniem obrazu, dźwiękiem specjalizując się jednak w montażu kreatywnym . Do roku 2013 pracował nad projektami, które emitowane były między innymi w MTV, VIVA, 4fun.TV, Extreme Sports Channel, Polsat, Polsat Sport, ESPN, TVN, TVN Turbo, TVN24, TVP, Discovery Channel (USA) i w wielu innych. http://lazniak.com/  

(ur. 1965, Rosja) to interdyscyplinarny artysta i filmowiec, a także jeden z czołowych przedstawicieli moskiewskiego akcjonizmu – radykalnego fenomenu, który pojawił się na moskiewskiej scenie performansu w latach 90. XX w. Był członkiem legendarnych moskiewskich grup zajmujących się performance artem, takich jak „Wywłaszczenie z terytorium sztuki” oraz NECEZIUDIK. W 1995 r. Mavromatti założył niezależny związek filmowy SUPERNOVA, który stał się twierdzą radykalnego moskiewskiego kina. Za swoje krytyczne prace i filmy (np. słynny performans „Nie wier’ glazam” – „nie wierz swoim oczom”) Mavromatti został w 2000 r. postawiony przed sądem, a jego archiwum artystyczne i filmowe zostało skonfiskowane. W konsekwencji większość jego wczesnych prac została zniszczona lub można je obejrzeć tylko na kasetach VHS. Mavromatti wyjechał z kraju w 2000 r. i od tamtej pory mieszka w Bułgarii i Nowym Jorku.   W Bułgarii Rossa i Mavromatti założyli kolektyw artystyczny ULTRAFUTURO – międzynarodową grupę artystów zaangażowanych w kwestie technologii i nauki oraz ich implikacje dla społeczeństwa. Ich prace były prezentowane m.in. na Biennale Sztuki Elektronicznej (BEAP) w Perth, a także w Fundacji Sztuki i Technologii Kreatywnych (FACT) w Liverpoolu i Stowarzyszeniu na rzecz Sztuki i Technologii (SAT) w Montrealu.  

Artysta dźwiękowy, zajmujący się field recordingiem. Jego twórczość oparta jest na dźwiękach natury oraz ich wpływie na ludzi. Wykorzystuje w swojej pracy głównie nagrania terenowe oraz kompozycje elektroniczne. Tworzył na potrzeby produkcji filmowych, telewizyjnych, teatralnych, tanecznych. Pracował także jako sound designer. Jego najnowszy album wydany przez wytwórnię Touch, zatytułowany „The Eye Of The Microphone” jest osobistą interpretacją dźwięków Londynu. Obecnie pracuje nad projektem „The Acoustic City” – książką z płytą CD, której współredaktorem jest Matthew Gandy. www.bjnilsen.com    

Artysta dźwięku, teoretyk kultury i mediów. Od początku lat 90. uczestniczył w scenie muzyki eksperymentalnej w Polsce. Założyciel i współzałożyciel licznych projektów muzycznych (m.in. Spear, Ben Zen, Aural Treat, Sub Spa, Quantum Vacuum Oscillator, Nonstate). Tworzy performansy audiowizualne, instalacje oraz filmy wideo. W swych solowych performansach dokonuje krytycznej eksploracji przestrzeni liminalnej pomiędzy fizyczną, biologiczną aktywnością ciała a niewidzialną sferą fal elektromagnetyczną generowanych przez urządzenia bezprzewodowe, tworzących wielopłaszczyznowe relacje w obrębie przestrzeni hybrydycznej. Wykorzystuje specjalnie zaprojektowane oraz zmodyfikowane instrumenty oraz urządzenia elektroniczne cyfrowe i analogowe. Ożóg jest autorem licznych tekstów teoretycznych dotyczących estetyki nowych mediów, sztuki krytycznej, filmu awangardowego, wideo i muzyki eksperymentalnej. Jego zainteresowania naukowe obejmują studia nad nadzorem, problematykę społeczeństwa sieci, media taktyczne, sztukę biologiczną oraz posthumanizm. Pracuje w Zakładzie Mediów Elektronicznych Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1998-2002 prowadził wytwórnię płytową Ignis Projekt wydającą eksperymentalną muzykę elektroniczną i elektroakustyczną. Wśród artystów, których płyty ukazały się nakładem Ignis są m.in.: Francisco Lopez, Ultra Milkmaids, Vance Orchestra, Indra Karmuka, Crawl Unit, Origami Arktika, Chaos As Shelter, EA and Spear. Jako kurator organizował i współorganizował liczne koncerty i wystawy – 3 edycje multimedialnej wystawy “Die Kunst Ist Toth”, koncerty Coil, Noise Makers Fifes, Column One, Troum, Xaviere Charles, Zbigniew Karkowski, Aube, Tetsuo Furudate, Asmus Tietchens i wiele innych. W latach 2005-2009 był kuratorem programu „Poza horyzont” (muzyka eksperymentalna, nowe media). 

Artystka dźwiękowa, performerka. Studiowała sztukę dźwięku na University of The Arts w Londynie. Uczestniczyła w Laboratorium Głosu Olgi Szwajgier oraz licznych warsztatach prowadzonych m.in. przez Meredith Monk. Jest zaangażowana w ruch muzyki eksperymentalnej Muzykoterapia w Krakowie. W swoich działaniach koncentruje się na możliwości rozwoju, większej świadomości oraz redukcji hałasu w przestrzeni miejskiej. W sierpniu 2012 r. opublikowała swój debiutancki album „Hoarse Whisper”. Jej ostatnie projekty to warsztaty field recordingu „Łowcy Dźwięków” w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie oraz ścieżka dźwiękowa do choreografii „A Hint of Wasabi” dla Adugna Dance Company w Playmouth, we współpracy z kompozytorem Jamiem Hamiltonem oraz instalacje na festiwalach AudioArt (Kraków, 2012) oraz Spor Festival (Aarhus, Dania 2013) oraz na Festiwalu Kultury Żydowskiej w Krakowie. Poznańska studiuje obecnie dźwięk na Uniwersytecie Artystycznym w Berlinie. Mieszka w Krakowie, Berlinie i Londynie. www.martynapoznanska.com  

(ur. 1972) to bułgarska artystka interdyscyplinarna i kuratorka zajmująca się sztuką performansu, video artem i fotografią. Jej prace były prezentowane na całym świecie, m.in National Gallery of Fine Arts w Sofii, Goethe Institute, Moscow Biennial, Centrum Sztuki Feministycznej Elizabeth A. Sackler w Brooklyn Museum,Exit Art w Nowym Jorku, Bienniale for Electronic Art w Perth i Foundation for Art and Creative Technologies w Liverpoolu. Często współpracuje z artystą i twórcą filmowym Olegiem Mavromatim, zwykle pod nazwą ULTRAFUTURO – w ramach międzynarodowego kolektywu artystycznego powstałego w 2004 roku. Otrzymała liczne stypendia i nagrody, m.in. Gaudenz B. Ruf Award for New Bulgarian Art, The Essential Reading for Art Writers Award from the Institute of Contemporary Art in Sofia i New York Foundation for the Arts Fellowship w 2014 w dziedzinie Digital/Electronic Arts.  Jest adiunktem na Wydziale Transmediów na Uniwersytecie Syracuse.

Australijski artysta tworzący performanse i instalacje artystyczne. W 1997 roku artysta został honorowym profesorem sztuki i robotyki na Uniwerystecie Carnegie Mellon (Pittsburgh, USA). W latach 2000–2003 pracował jako samodzielny pracownik naukowy na Uniwersytecie Nottingham Trent (Nottingham, UK), gdzie opracował Muscle Machine – chodzącą maszynę o średnicy pięciu metrów wykorzystującą pneumatyczne gumowe mięśnie. W 2003 roku artysta otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Monash. W latach 2006–2011 pracował jako samodzielny pracownik naukowy i artysta wizytujący w MARCS Auditory Labs na Uniwersytecie Zachodniego Sydney w Australii. W 2010 roku Stelarc otrzymał grant od Rady Australijskiej na budowę mikrorobota i w tym samym roku został też wyróżniony prestiżową nagrodą Prix Ars Electronica Hybrid Arts. W latach 2006–2012 artysta udzielał się jako profesor sztuki performansu w szkole artystycznej na Uniwersytecie Brunel w Londynie. Obecnie Stelarc pracuje jako dyrektor Laboratorium Alternatywnych Anatomii w Szkole Projektowania i Sztuki (SODA) na Uniwersytecie Curtin w Perth. Jest też honorowym pracownikiem naukowym uczelni. Jego twórczość reprezentowana jest przez Scott Livesey Galleries w Melbourne.   Wystawiał swoje prace na całym świecie, a jego performanse można było podziwiać w Europie, Azji, Ameryce Północnej, Ameryce Południowej i Australii. Zmieniał swoje ciało wizualnie i amplifikował je akustycznie. Nakręcił trzy filmy wewnątrz swojego ciała, filmując wnętrza swoich płuc, żołądka i trzy metry jelita grubego. W latach 1976–1988 stworzył dwadzieścia pięć performansów, w których jego ciało zwisało na hakach wbitych w skórę.    W swojej twórczości wykorzystuje narzędzia medyczne, protetykę, robotykę, systemy wirtualnej rzeczywistości, Internet i biotechnologię.

Elektroakustyczny improwizator, autor soundartowych projektów, perkusista. W jego pracy kluczowe pojęcia to noise i soundscape. Interesują go poszukiwania w sferze perkusji oraz live electronic, muzyka improwizowana i elektroakustyczna, komponuje przy użyciu komputera, tworzy instalacje dźwiękowe i interaktywne. Organizuje prezentacje i wykłady poświęcone muzyce współczesnej i sztuce dźwięku, prowadzi warsztaty. www.arszyn.com  

Austriacki informatyk i artysta multimedialny. Studiował socjologię na Uniwersytecie Wiedeńskim oraz informatykę medyczną na Uniwersytecie Technicznym w Wiedniu. Jego kariera artystyczna rozpoczęła się w 1992 roku, gdy wraz z Magnusem Wurzerem założył artystyczne stowarzyszenie SHIFZ. Stworzył wiele interaktywnych instalacji bazujących na biosygnale oraz robotycznych dzieł sztuki. Podróżował po Europie i Stanach Zjednoczonych z takimi obiektami jak „BrainWashing Machine” czy „Alan the Telepresence Robot”. W 1999 roku SHIFZ zorganizowało pierwszą edycję „Roboexotica” – festiwalu dla robotów koktajlowych, który jest uznawany za wiodący w elektronicznej kulturze koktajlowej. Christoph Veigl aktualnie pracuje i wykłada na Politechnice Wiedeńskiej na wydziale Embedded Systems. http://www.shifz.org/   

Muzyk, programista audio/video, skrzypek, wokalista, kompozytor, założyciel „O” – pierwszego w Polsce studia specjalizującego się w tworzeniu interaktywnych instalacji multimedialnych. Prowadzi warsztaty programowania interaktywnych multimediów, konstruuje instrumenty, tworzy muzykę na potrzeby spektakli, filmów krótkometrażowych i animowanych, występuje solo jako Mananasoko. www.o.bzzz.net  

Artysta wizualny, reżyser, dziennikarz, producent filmów dokumentalnych. Od 1995 roku nieprzerwanie tworzy performanse, wideo performanse, instalacje multimedialne i interaktywne, filmy, fotografie oraz muzykę eksperymentalną. Jest autorem ponad 150 realizacji, uczestnikiem wystaw i twórcą działań autorskich. Zawodowo zajmuje się sztuką filmową i telewizyjną pracując jako reżyser i dziennikarz. Prowadzi własną firmę produkującą materiały filmowe. Od ponad 20 lat ściśle współpracuje z artystami i instytucjami kultury, dla których przygotowuje materiały multimedialne. W 2008 roku powołał do życia Fundację Sztuki Współczesnej Element, która zajmuje się m.in. filmową dokumentacją działań w obszarze sztuki. http://www.marekzygmunt.art.pl/