Doktor nauk technicznych w zakresie architektury. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Architektury Mieszkaniowej na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Zajmuje się architekturą w ujęciu interdyscyplinarnym w powiązaniu z innymi dziedzinami sztuki (udziałem sztuki w procesie kreacji, realizacji, użytkowania, rehabilitacji przestrzeni). Zajmuje się także tematyką przestrzeni publicznych i ich transformacji w kontekście projektowania interdyscyplinarnego i wielopłaszczyznowego odbioru przestrzeni oraz kształtowaniem i projektowaniem doświadczeń przestrzeni publicznej. Obecnie prowadzi badania w ramach kilku międzynarodowych projektów z partnerami min. z Włoch, Hiszpanii, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Turcji.  

Główny programista Fundacji Nowoczesna Polska i biblioteki internetowej WolneLektury.pl. Uczestnik ruchów Wolnego Oprogramowania i Wolnej Kultury. Autor Leśmianatora – automatycznego poety, którym, jak wyczytał w piśmie literackim, „wytyczył nowe kierunki w rozwoju gatunku” – później organizator konkursu automatycznej poezji „Turniej Elektrybałtów”. Autor strony StrataKazika.pl, bloger, uczestnik i obserwator debaty o prawie autorskim i monopolach intelektualnych. http://wolnelektury.pl/lesmianator/   

(ur. 1959, Montreal) – tworzy wielkoskalowe instalacje interaktywne; do tej pory skonstruował ponad 375 urządzeń i uczestniczył w ponad 70 inscenizacjach. Jego prace wystawiane były na prestiżowych imprezach, takich jak Lille 2004, EXPO 1992 i 2000, Sonambiente, ISEA, SIGGRAPH i Sonar. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień, w tym pięciu wyróżnień i specjalnego wyróżnienia na festiwalu Ars Electronica, głównej nagrody konkursów VIDA 12.0 i 15.0 oraz honorowej wzmianki na Japan Media Arts Festival. Otrzymał nagrodę w kategorii Interactive Lighting na konkursie Lightforms 98 i sześć nagród za Devolution, w tym dwóch Helpmann Awards. Był profesorem mediów cyfrowych i projektowania wystaw scenografii w Hochschule für Gestaltung, instytucji akademickiej związanej z ZKM (Zentrum für Kunst und Medientechnologie) w Karlsruhe. Obecnie zajmuje stanowisko profesora w School of Art, Design and Media na Nanyang Technological University (NTU) w Singapurze. Demers doktoryzował się w dziedzinie performansu maszynowego na Plymouth University (Wielka Brytania).  

Urodzony 1970 r. w Oslo, Anders to artysta zajmujący się technologią dronów od 2007 roku. Jedną z jego prac jest dron zamówiony przez Norweski Urząd Ochrony Danych. Prezentował swoje prace oparte na technologii dronowej m.in. na Manifesta Biennale (2010 r.), Les Rencontres Internationales (2012 r.), Vestfossen Kunstlaboratorium (2014 r.). Projektuje własne urządzenia latające, które prezentuje wraz z nagraniami wideo o zabarwieniu politycznym, dokonywanymi z lotu ptaka. Eiebakke jest także autorem esejów o dronach oraz występuje w charakterze eksperta w radiu norweskim oraz innych mediach. Aktualnie pracuje nad wystawą zbiorową w Kunstnernes Hus w Oslo poświęconą relacjom sztuki i wojny. Eiebakke jest także członkiem norweskiej drużyny narodowej w dyscyplinie akrobatyki lotniczej.  http://www.anderseiebakke.no    

(ur. 1981, Hanau) – działa w różnych obszarach sztuki, takich jak instalacja, wideo, dźwięk i bioart. Jest absolwentką Akademii Sztuki Mediów w Kolonii oraz Wyższej Szkoły Wzornictwa w Offenbach. Tworzy instalacje wykorzystujące materiał organiczny i biologiczny oraz bezpośrednio współdziała z naukowcami, zgłębiając aspekty pracy laboratoriów biologicznych. W ostatnich latach odbywała staże badawcze w Laboratorium Bioinżynierii Komórek Macierzystych na EPF w Lozannie oraz w SymbioticA – Centre of Excellence in Biological Arts na Uniwersytecie Zachodniej Australii w Perth. Jej prace prezentowane były w wielu krajach na festiwalach, wystawach i konferencjach oraz wielokrotnie nagradzane, otrzymały między innymi International Media Award for Science and Art, przyznawaną przez ZKM (Karlsruhe), wyróżnienie na konkursie VIDA 13.2 Awards oraz Nagrodę dla Młodych Artystów landu Nadrenia-Północna Westfalia.  

urodzony w Lyonie we Francji w 1965 roku, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Marsylii (1990 r.), wykładowca Cardiff School of Art and Design w Cardiff (Wielka Brytania). W latach 1990–1999 zrealizował szereg filmów, w 1995 roku przeprowadził się do Wielkiej Brytanii, gdzie stopniowo zaczął swoje zainteresowania kierować w stronę performensu i robotyki. Od 1999 roku rozwija i prezentuje na międzynarodowych wystawach ręcznie wykonane roboty, śpiewa piosenki, prowadzi warsztaty, współpracuje przy innych projektach. Jest laureatem nagrody Nesta (National endowment for science technology and the arts), był też jednym z artystów reprezentujących Walię na Biennale w Wenecji w 2005 roku, gdzie pokazał Robotarium. Najnowsze prace artysty często obejmują domowej produkcji technologię, recykling i partycypację. Jego prace znajdują się w kolekcjach Arts Council of England oraz MUDAM w Luksemburgu.  www.zprod.org Paul mówi o swojej pracy: Interesuje mnie  ko-ewolucja ludzi i maszyn oraz rozwiązań dla alternatywnych przyszłości. Tworzę roboty i inne maszyny z myślą o wystawach i performansach, galeriach i festiwalach. Buduję również tymczasowe manufaktury i inicjuję wydarzenia, w których ludzie mogą do mnie dołączyć w tworzeniu, myśleniu i zabawie.

Dr. K.Hudson czynną artystką, pisarką i naukowcem z Australii Zachodniej, gdzie pracuje jako wykładowca akademicki w Szkołach Designu i Sztuki oraz Kultury Mediów i Sztuk Kreatywnych na Curtin University. Głównym tematem jej badań jest filozofia i historia ciała w oparciu o gender studies, teorię queer oraz francuski poststrukturalizm. Stanowią one podstawę dla praktyki artystycznej, która krytycznie odpiera i obala normalizujące sposoby przedstawienia, konstruowania i postrzegania subiektywności, socjalizacji i ucieleśnienia. Jej aktualne projekty badawcze w sposób wizualny i tekstowy zajmują się: 1. etycznymi i estetycznymi konsekwencjami technologii komórek macierzystych dla rozumienia życia, śmierci i osobowości; 2. potencjałem dzieła sztuki do wyrażania idei, uczuć i doświadczeń melancholii, nostalgii, pamięci i żałoby w sposób, który aktywnie kwestionuje ograniczenia i sposoby pojmowania straty i pożądania.    

Jest muzykiem i artystą eksperymentującym w obszarze zdegradowanych, zniszczonych urządzeń elektronicznych, transu, retro-telegrafii oraz hylozoicznej komputacji neuronalnej. W swych pracach wykorzystuje zaprojektowany i wykonany przez siebie sprzęt, odwołując się do estetyki sygnałów oraz fizyczno/materialnej natury doświadczenia. Występy Jordana przyjmują formę ekstremalnego doświadczenia, w którym główną rolę odgrywa intensywne użycie światła stroboskopowego, głośny dźwięk oraz elektryczne stymulacje skał. W swoich performansach dąży do wywoływania u odbiorców stanów przypominających trans czy halucynacje. Ryan Jordan prezentował swoje prace na całym świecie występując w instytucjach artystycznych i akademickich, podczas ważnych festiwali, ale też w przestrzeniach takich, jak squaty czy opuszczone budynki postindustrialne. Uczestniczył m.in. w festiwalach Sight + Sound (Montreal, Kanada), LACMA (Los Angeles, USA), Subtle Technologies (Toronto, Kanada), Transe(s) Symposium (Strasburg, Francja), SPILL Festival (Ipswich, Wielka Brytania), Resonant Chamber (Ryga, Łotwa), FACT (Liverpool, Wielka Brytania), Belluard Festival (Fryburg, Szwajcaria), CTM Festival (Berlin, Niemcy), Pure Data Convention (Sao Paulo, Brazylia), Pixel Festival (Bergen, Norwegia), ISEA (Istambuł, Turcja), NEXT Festival (Bratysława, Słowacja). Jordan prowadzi także projekt noise=noise czyli laboratorium badawcze i platformę koncertową, którego celem jest rozwój sieci współpracy programistów, artystów i naukowców pracujących w dziedzinie hałasu, sztuki eksperymentalnej, poszukującej i niezależnej. http://ryanjordan.org/ http://nnnnn.org.uk/    

Eksperymentujący artysta multimedialny, obecnie rezydujący na Islandii. Jako artysta dźwiękowy, kompozytor i artysta mediów, Konrad Korabiewski charakteryzuje się minimalistycznym, a jednocześnie skupionym na detalu, niekonwencjonalnym i eksperymentalnym podejściem. Skoncentrowany raczej na substancji i wartościach, niż na określonych mediach, eksperymentuje i rozwija nowe możliwości do wyrażania filozoficznych poglądów i artystycznych ideologii na polu muzyki i sztuki. Jest to również bardzo widoczne w performansach na żywo Korabiewskiego, w których także inni uczestnicy i media biorą udział, by dodać nowe warstwy i wymiary do jego muzyki oraz dzieł dźwiękowych, radiowych i instalacji wideo. W 2011 r. Konrad Korabiewski został laureatem międzynarodowego konkursu dotyczącego sztuki dźwięku „Europe – A Sound Panorama”, a niedawno także odbył rezydencję i zdobył grant w ramach Berliner Künstlerprogramm des DAAD. Obecnie Konrad Korabiewski prowadzi Skálar – Centre for Sound Art and Experimental Music oraz galerię i studio dla artystów HOF w Seydisfjördur, na Islandii. www.konradkorabiewski.blog.com  

Karolina Żyniewicz  to artystka i badaczka, absolwentka Wydziału Sztuk Wizualnych Akademii Sztuk Pięknych im.Wł. Strzemińskiego w Łodzi, doktorantka w programie Nature – Culture na wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Realizując projekty artystyczne w laboratoriach biologicznych prowadzi jednocześnie obserwacje etnograficzne/autoetnograficzne, które stanowią bazę dla jej rozważań o roli nie ludzkich aktorów: bytów liminalnych, biofaktów, organizmów transgenicznych w tworzeniu współczesnej kultury. Jej projekty prezentowane są zarówno w ramach wystaw (np. Pokusa nieśmiertelności –Centrum Nauki Kopernik, Uporczywe upodobanie – Galeria Labirynt w Lublinie), jak i konferencji i festiwali (np. Taboo, Transgresion, Transcendance in Art&Science (Grecja, Meksyk), FEMeeting (Portugalia), Foro de Estudias Visuales (Meksyk). Istotną częścią jej praktyki stanowi pisanie tekstów, które umożliwiają prezentację performatywnego procesu tworzenia projektów art&science (Art&science –Autoetnografia artystki realizującej projekty w laboratoriach biologicznych, ,,Kultura i społeczeństwo’’, Ciało w świecie post-natury – byty liminalne. Projekt safe suicide, ,,Cięcie ciał-ruchome obrazy’’). Karolina Żyniewicz podkreśla w swojej pracy epistemiczny i dydaktyczny wymiar sztuki. W latach 2016-2018 współpracowała z działami edukacji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, zebrane doświadczenia wykorzystuje w warsztatach prowadzonych wokół własnych projektów.   www.karolinazyniewicz.com

Karolina Żyniewicz  to artystka i badaczka, absolwentka Wydziału Sztuk Wizualnych Akademii Sztuk Pięknych im.Wł. Strzemińskiego w Łodzi, doktorantka w programie Nature – Culture na wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Realizując projekty artystyczne w laboratoriach biologicznych prowadzi jednocześnie obserwacje etnograficzne/autoetnograficzne, które stanowią bazę dla jej rozważań o roli nie ludzkich aktorów: bytów liminalnych, biofaktów, organizmów transgenicznych w tworzeniu współczesnej kultury. Jej projekty prezentowane są zarówno w ramach wystaw (np. Pokusa nieśmiertelności –Centrum Nauki Kopernik, Uporczywe upodobanie – Galeria Labirynt w Lublinie), jak i konferencji i festiwali (np. Taboo, Transgresion, Transcendance in Art&Science (Grecja, Meksyk), FEMeeting (Portugalia), Foro de Estudias Visuales (Meksyk). Istotną częścią jej praktyki stanowi pisanie tekstów, które umożliwiają prezentację performatywnego procesu tworzenia projektów art&science (Art&science –Autoetnografia artystki realizującej projekty w laboratoriach biologicznych, ,,Kultura i społeczeństwo’’, Ciało w świecie post-natury – byty liminalne. Projekt safe suicide, ,,Cięcie ciał-ruchome obrazy’’). Karolina Żyniewicz podkreśla w swojej pracy epistemiczny i dydaktyczny wymiar sztuki. W latach 2016-2018 współpracowała z działami edukacji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, zebrane doświadczenia wykorzystuje w warsztatach prowadzonych wokół własnych projektów.   www.karolinazyniewicz.com

Montażysta filmowy – ukończył Akademię Filmu i Telewizji w Warszawie. Po ukończeniu szkoły, rozpoczął działalność komercyjną (Open-Productions – od 2006, następnie lazniak.com  - od 2010) W realizacji projektów komercyjnych związanych z filmem zajmuje się również kreowaniem obrazu, dźwiękiem specjalizując się jednak w montażu kreatywnym . Do roku 2013 pracował nad projektami, które emitowane były między innymi w MTV, VIVA, 4fun.TV, Extreme Sports Channel, Polsat, Polsat Sport, ESPN, TVN, TVN Turbo, TVN24, TVP, Discovery Channel (USA) i w wielu innych. http://lazniak.com/  

Astronom ze specjalizacją w teleskopach kosmicznych i kosmologii obserwacyjnej, teoretyk związków nauki i sztuki.   Obecnie pracuje jako badacz w Laboratoire d'Astrophysique de Marseille i jako pełniący obowiązki Dyrektora w Observatoire Astronomique de Marseille Provence. Specjalizuje się w instrumentach kosmicznych. Był głównym badaczem przy opracowywaniu teleskopu Extreme Ultraviolet Explorer Satellite dla NASA na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley.   Od 25 lat pełni funkcję redaktora artystyczno-naukowego czasopisma „Leonardo” przy MIT Press oraz zastępcy redaktora naczelnego Leonardo Book Series przy MIT Press. Jest prezesem stowarzyszenia Leonardo w Paryżu i członkiem zarządu Leonardo/International Society for the Arts, Sciences and Technology w San Francisco.   Zainteresowania Maliny koncentrują się głównie na promocji kulturalnego przywłaszczania dokonań współczesnej nauki i technologii oraz na nowych metodach tworzenia warunków dla współpracy pomiędzy artystami i naukowcami.   W 2011 roku, w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, miała miejsce wystawa oraz pokaz filmów poświęcony György Kepesowi i Frankowi J. Malinie (ojcowi Rogera), pt. The Pleasure of Light. György Kepes i Frank J. Malina na skrzyżowaniu sztuki i nauki. W ramach przedsięwzięcia odbył się wykład kuratorki wystawy Niny Czegledy oraz Rogera Maliny.   malina.diatrope.com  

Artysta dźwiękowy, zajmujący się field recordingiem. Jego twórczość oparta jest na dźwiękach natury oraz ich wpływie na ludzi. Wykorzystuje w swojej pracy głównie nagrania terenowe oraz kompozycje elektroniczne. Tworzył na potrzeby produkcji filmowych, telewizyjnych, teatralnych, tanecznych. Pracował także jako sound designer. Jego najnowszy album wydany przez wytwórnię Touch, zatytułowany „The Eye Of The Microphone” jest osobistą interpretacją dźwięków Londynu. Obecnie pracuje nad projektem „The Acoustic City” – książką z płytą CD, której współredaktorem jest Matthew Gandy. www.bjnilsen.com    

Zbigniew Oksiuta jest artystą, architektem i badaczem urodzonym w Mulawiczach na białostocczyźnie. W latach 1970-78 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W latach 1981-2010 r. mieszkał i pracował w Kolonii w Niemczech. Od 2010 wykłada na Wydziale Architektury, Rensselaer Polytechnic Institute w Troy, New York w USA. Artysta pracuje nad wizją biologicznej przyszłości. Jego projekty stanowią interdyscyplinarne przenikanie się elementów sztuki, architektury i nauk przyrodniczych. Brał udział w wielu wystawach międzynarodowych, między innymi: w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, na Międzynarodowych Targach Designu w Kolonia, w ArchiLab w Orleanie we Francji. W 2004 reprezentował Polskę na wystawie zbiorowej na Biennale Architektury w Wenecji. Prezentował swoje projekty na Ars Electronica w Linz w Austrii, na Biennale Sztuki Elektronicznej w Perth w Australii, w FACT Foundation for Arts and Creative Technology w Liverpoolu w Wielkiej Brytanii, na Biennale for Electronic and Unstable Art w Stavanger w Norwegii, w Galerii Arsenał w Białymstoku oraz w Broad Art Museum w Lansing w USA.  Wykładał gościnnie na wielu międzynarodowych uniwersytetach, w instytucjach artystycznych i naukowych.

Duet, w którego skład wchodzą Mateusz Wysocki (znany również jako Fischerle) i Lech Nienartowicz. Porcje eksplorują wszelkiego rodzaju dźwiękowe usterki. Często skupiają się również na organicznej naturze dźwięku i percepcji słuchacza, czego wyrazem była przygotowana wspólnie z Justyną Kociszewską audiowizualna instalacja Grzyb i sekwoja pokazywana na festiwalu Reworks w Grecji. Ponadto ich prace dźwiękowe były prezentowane w Polsce, Irlandii, Portugalii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Prowadzą poświęcony muzyce eksperymentalnej label Pawlacz Perski. pawlaczperski.org  

Czeski artysta dźwiękowy, muzyk. Studiował muzykologię na Uniwersytecie Karola i kompozycję w Akademii Sztuk Muzycznych (AMU) w Pradze, gdzie w roku 2005 uzyskał stopień doktora. Od 2006 roku jest adiunktem i prowadzi pracownię Teorii muzyki elektroakustycznej oraz klasę Kompozycji. Michał Rataj działa również jako producent sztuki radiowej w Czeskim Radiu. Jest kuratorem programu Radioatelier oraz programu i strony rAdioCUSTICA. www.michalrataj.com    

Australijski artysta tworzący performanse i instalacje artystyczne. W 1997 roku artysta został honorowym profesorem sztuki i robotyki na Uniwerystecie Carnegie Mellon (Pittsburgh, USA). W latach 2000–2003 pracował jako samodzielny pracownik naukowy na Uniwersytecie Nottingham Trent (Nottingham, UK), gdzie opracował Muscle Machine – chodzącą maszynę o średnicy pięciu metrów wykorzystującą pneumatyczne gumowe mięśnie. W 2003 roku artysta otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Monash. W latach 2006–2011 pracował jako samodzielny pracownik naukowy i artysta wizytujący w MARCS Auditory Labs na Uniwersytecie Zachodniego Sydney w Australii. W 2010 roku Stelarc otrzymał grant od Rady Australijskiej na budowę mikrorobota i w tym samym roku został też wyróżniony prestiżową nagrodą Prix Ars Electronica Hybrid Arts. W latach 2006–2012 artysta udzielał się jako profesor sztuki performansu w szkole artystycznej na Uniwersytecie Brunel w Londynie. Obecnie Stelarc pracuje jako dyrektor Laboratorium Alternatywnych Anatomii w Szkole Projektowania i Sztuki (SODA) na Uniwersytecie Curtin w Perth. Jest też honorowym pracownikiem naukowym uczelni. Jego twórczość reprezentowana jest przez Scott Livesey Galleries w Melbourne.   Wystawiał swoje prace na całym świecie, a jego performanse można było podziwiać w Europie, Azji, Ameryce Północnej, Ameryce Południowej i Australii. Zmieniał swoje ciało wizualnie i amplifikował je akustycznie. Nakręcił trzy filmy wewnątrz swojego ciała, filmując wnętrza swoich płuc, żołądka i trzy metry jelita grubego. W latach 1976–1988 stworzył dwadzieścia pięć performansów, w których jego ciało zwisało na hakach wbitych w skórę.    W swojej twórczości wykorzystuje narzędzia medyczne, protetykę, robotykę, systemy wirtualnej rzeczywistości, Internet i biotechnologię.

Elektroakustyczny improwizator, autor soundartowych projektów, perkusista. W jego pracy kluczowe pojęcia to noise i soundscape. Interesują go poszukiwania w sferze perkusji oraz live electronic, muzyka improwizowana i elektroakustyczna, komponuje przy użyciu komputera, tworzy instalacje dźwiękowe i interaktywne. Organizuje prezentacje i wykłady poświęcone muzyce współczesnej i sztuce dźwięku, prowadzi warsztaty. www.arszyn.com  

Artystka mediów i profesor na Wydziale Projktowania Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles oraz dyrektorem centrum Art|Sci w School of the Arts oraz California Nanosystems Institute (CNSI). Obecnie jest takźe profesorem wizytującym  dyrektorem badań w Parsons Art, Media + Technology w New School for Design w Nowym Jorku, a także badaczem w IMeRA -  L’Institut Méditerranéen de Recherches Avancées w Marsylii. Vesna pełni funkcję Artist in Residence przy Instytucie Zaawansowanych Badań Uniwersytetu w Bristolu. Jej pracę można określić jako eksperymentalne, twórcze poszukiwania rozciągające się pomiędzy dyscyplinami i technologiami. Swoimi  instalacjami bada jaki wpływ technologie wywierają na nasze zbiorowe zachowania i jak percepcja toźsamości zmienia się w zależności od innowacji naukowych. Victoria obroniła doktorat na Uniwersytecie Walijskim pokazywała swoje prace na przeszło dwudziestu wystawach indywidualnych i ponad siedemdziesięciu zbiorowych. Jej pracom powięcone są rozdziały wielu książek, sama jest autorką przeszło dwudziestu artykułów publikowanych w pismach. W ciągu ostatniej dekady wystąpiła ponad 100 razy z odczytami. Jej najnowsze instalacje Blue Morphe, Mood Swings oraz Walter Bowls, podnoszą problem naszej relacji z systemami naturalnymi. Inne ważne jej prace to Bodeies INCorporated, Datamining Bodies, nOtime oraz Cellular Trans_Action. Vesna jest redaktorem “Al & Society” na Amerykę Północną, a w 2007 roku opublikowała książkę Database Aesthetics : Art inthe age of Information Overflow, wydaną przez Minnesota Press. Niedawno ukazała się nowa ksiąźka pod jej redakcją (wraz z Christiane Paul i Margot Lovejoy) pod tytułem Context Providers: Conditions of Meaning in Media Arts (Intellect Press, 2011).   www.victoriavesna.com  

Artysta z klasycznym wykształceniem muzycznym, uczestnik licznych muzycznych przygód – od black metalu przez połamaną elektronikę aż po ambient, noise i circuit bending. Podróże dźwiękowe zaprowadziły go do Hagi, gdzie obecnie studiuje sonologię w konserwatorium muzycznym. Wcześniej ukończył kierunek Sonic Arts (licencjat na Middlesex University, Londyn). Uczył się także na Akademii Muzycznej w Krakowie u profesora Marka Chołoniewskiego, w Berlinie (UDK) u dr Alberto de Campo oraz na rezydencjach w Amsterdamie (STEIM). Grał też w kilku zespołach i projektach pod różnymi pseudonimami. Jest autorem instalacji audiowizualnych, dźwięku do filmów, oraz audycji „Polish Deli” w Londyńskiej radiostacji Resonance Fm (2010-2013), gdzie promował Polską muzykę i sztukę niezależną. Występował i pokazywał swoje prace w Irlandii, Anglii, Finlandii, Niemczech, Holandii i Polsce. Za swój utwór „Trans-formation” otrzymał pierwszą nagrodę w programie stypendialnym „Dolina Kreatywna” w dziedzinie muzyka (2004). Obecnie głównie zajmuje się budową własnych instrumentów i modyfikowaniem istniejących, a także interaktywnymi instalacjami audio-wizualnymi. Instalacja „Around the Clock” jest efektem miesięcznej rezydencji w sierpniu 2012 w Helsinkach w stowarzyszeniu MUU, we współpracy z galerią dźwięku „Akusmata”. ziemianin.net