Studiował kompozycję na Uniwersytecie Muzycznym im. F. Liszta w Budapeszcie. Studiował też w Wiedniu, w Hanowerze i w Kolonii. Komponuje utwory wokalne i instrumentalne, muzykę do filmów, spektakli teatralnych, występów tanecznych, a także słuchowiska, instalacje dźwiękowe i kompozycje elektroakustyczne. Często wykorzystuje live-electronics w muzyce im-prowizowanej i komponowanej. Regularnie występuje jako muzyk improwizujący, używający samodzielnie zaprogramowanych instrumentów. Bolscó uczy na Uniwersytecie w Pecs i w Wyższej Szkole Komunikacji Informatyki Muzycznej w Budapeszcie. http://bolcso.net  

(ur. 1955, Lugo) – jest naukowcem i teoretykiem w dziedzinie medioznawstwa. Jego zainteresowania obejmują również powiązania między sztuką, nauką i techniką. Jest autorem licznych publikacji książkowych, artykułów i wystąpień konferencyjnych. Do jego najważniejszych prac należą Reality of the Virtual (1993), The Technological (1994) i Art and Technologies (1996). W roku 1994 założył i kierował pierwszym włoskim czasopismem online „NetMagazine”, przemianowanym później na „Magnet”, poświęconym związkom sztuki i technologii. W roku 2000 założył „Noema”, czasopismo internetowe zajmujące się powiązaniami kultury, nauki i techniki. Uczestniczył w licznych międzynarodowych konferencjach na całym świecie. Wykładał na Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie, na uczelniach w Bolonii, Florencji i Urbino, na SUPSI w Lugano oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Carrarze i NABA w Mediolanie. Obecnie zajmuje stanowisko profesora w Akademii Sztuk Pięknych w Urbino, jest także kierownikiem naukowym studiów doktoranckich T-Node PhD Research Program, prowadzonych w Planetary Collegium, Plymouth University (Wielka Brytania).  

(ur. 1982, Filadelfia) – to artystka transdyscyplinarna i pedagog. Sztuka interesuje ją jako forma badań i krytycznych dociekań. Jej prace wystawiano na całym świecie na licznych festiwalach i wystawach, między innymi podczas World Economic Forum, na festiwalu Ars Electronica (Linz), Shenzhen Urbanism i Architecture Biennale, Mediations Biennale (Polska), Article Biennial (Norwegia), Transmediale (Berlin). Także w Science Gallery w Dublinie, Fotomuseum Winterthur, Centre de Cultura Contemporània de Barcelona, ZKM Museum of Contemporary Art w Niemczech, Museum Boijmans, Van Abbemuseum i MU Art Space w Holandii. Jej prace wstawiane były również w muzeach i galeriach w USA, między innymi w PS1 MoMA, New Museum, Eyebeam, New York Public Library i Utah Museum of Contemporary Art. Jej twórczość jest szeroko dyskutowana w mediach, począwszy od „New York Timesa” i BBC, a skończywszy na TED i „Wired”. Obecnie jest asystentem na Wydziale Sztuki i Badań nad Technologią w School of the Art Institute of Chicago.  

Urodzony 1970 r. w Oslo, Anders to artysta zajmujący się technologią dronów od 2007 roku. Jedną z jego prac jest dron zamówiony przez Norweski Urząd Ochrony Danych. Prezentował swoje prace oparte na technologii dronowej m.in. na Manifesta Biennale (2010 r.), Les Rencontres Internationales (2012 r.), Vestfossen Kunstlaboratorium (2014 r.). Projektuje własne urządzenia latające, które prezentuje wraz z nagraniami wideo o zabarwieniu politycznym, dokonywanymi z lotu ptaka. Eiebakke jest także autorem esejów o dronach oraz występuje w charakterze eksperta w radiu norweskim oraz innych mediach. Aktualnie pracuje nad wystawą zbiorową w Kunstnernes Hus w Oslo poświęconą relacjom sztuki i wojny. Eiebakke jest także członkiem norweskiej drużyny narodowej w dyscyplinie akrobatyki lotniczej.  http://www.anderseiebakke.no    

Współczesny amerykański artysta konceptualny, zajmujący się sztuką wideo, rysunkiem, filmem, rzeźbą i instalacjami artystycznymi od 1974 roku. Mieszka i pracuje w Nowym Jorku. W 2003 roku otrzymał stypendium Rockefeller Foundation Media Arts, a w 2004 roku Stypendium Guggenheima. Wykładał m.in. na Uniwersytecie Princeton i Cooper Union for the Advancement of Art and Science. Jego prace były pokazywane m.in. w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Centre Georges Pompidou w Paryżu, Tate Liverpool i Whitney Museum of American Art.  W 2014 roku w ramach projektu Art+Science Meeting odbyła się jego wystawa Figury mowy: Skradzione głosy. Wystawa obejmowała 3 instalacje amerykańskiego artysty: Hell (2013), Animal, Vegetable, Mineralness of Everything (2004) oraz Interior (1997). Feingold podejmował w tych pracach kwestię tożsamości i sztucznej inteligencji. Wystawie towarzyszł panel dyskusyjny w CSW Łaźnia, w którym udział wzięli m.in.: Ken Feingold, Stelarc, Ryszard W. Kluszczyński oraz Grzegorz Klaman. http://www.kenfeingold.com/  

twórca intermedialny, który od wczesnych lat 90’ pracuje jako artysta oraz koordynator projektów kulturalnych łączący w swoich pracach field recording, rzeźbę kinetyczną, kompozycje elektroakustyczne, performans, percepcję przestrzenną i akustykę. W ostatnich latach Grzinich przeprowadził wiele warsztatów dotyczących różnych aspektów dźwięku, takich jak poprzez komunikacja społeczna, performanse, mapping, nagrywanie i edycja. Występował w Ameryce Północnej, Europie i Japonii, a jego kompozycje wydane zostały przez międzynarodowe wytwórnie takie jak SIRR, Staalplaat, Erewhon, Intransitive, Cut, Elevator Bath, CMR, Orogenetics, Mystery Sea czy Invisible Birds. Grzinich mieszka w Estonii, gdzie pracuje jako koordynator programowy dla MoKS, centrum non-profit prowadzonego przez artystów. Podczas LAK – Festiwalu Nordyckiej Sztuki Dźwięku 2013 prowadził warsztat „Sensing Sonospace”.    

Dr. K.Hudson czynną artystką, pisarką i naukowcem z Australii Zachodniej, gdzie pracuje jako wykładowca akademicki w Szkołach Designu i Sztuki oraz Kultury Mediów i Sztuk Kreatywnych na Curtin University. Głównym tematem jej badań jest filozofia i historia ciała w oparciu o gender studies, teorię queer oraz francuski poststrukturalizm. Stanowią one podstawę dla praktyki artystycznej, która krytycznie odpiera i obala normalizujące sposoby przedstawienia, konstruowania i postrzegania subiektywności, socjalizacji i ucieleśnienia. Jej aktualne projekty badawcze w sposób wizualny i tekstowy zajmują się: 1. etycznymi i estetycznymi konsekwencjami technologii komórek macierzystych dla rozumienia życia, śmierci i osobowości; 2. potencjałem dzieła sztuki do wyrażania idei, uczuć i doświadczeń melancholii, nostalgii, pamięci i żałoby w sposób, który aktywnie kwestionuje ograniczenia i sposoby pojmowania straty i pożądania.    

Jest muzykiem i artystą eksperymentującym w obszarze zdegradowanych, zniszczonych urządzeń elektronicznych, transu, retro-telegrafii oraz hylozoicznej komputacji neuronalnej. W swych pracach wykorzystuje zaprojektowany i wykonany przez siebie sprzęt, odwołując się do estetyki sygnałów oraz fizyczno/materialnej natury doświadczenia. Występy Jordana przyjmują formę ekstremalnego doświadczenia, w którym główną rolę odgrywa intensywne użycie światła stroboskopowego, głośny dźwięk oraz elektryczne stymulacje skał. W swoich performansach dąży do wywoływania u odbiorców stanów przypominających trans czy halucynacje. Ryan Jordan prezentował swoje prace na całym świecie występując w instytucjach artystycznych i akademickich, podczas ważnych festiwali, ale też w przestrzeniach takich, jak squaty czy opuszczone budynki postindustrialne. Uczestniczył m.in. w festiwalach Sight + Sound (Montreal, Kanada), LACMA (Los Angeles, USA), Subtle Technologies (Toronto, Kanada), Transe(s) Symposium (Strasburg, Francja), SPILL Festival (Ipswich, Wielka Brytania), Resonant Chamber (Ryga, Łotwa), FACT (Liverpool, Wielka Brytania), Belluard Festival (Fryburg, Szwajcaria), CTM Festival (Berlin, Niemcy), Pure Data Convention (Sao Paulo, Brazylia), Pixel Festival (Bergen, Norwegia), ISEA (Istambuł, Turcja), NEXT Festival (Bratysława, Słowacja). Jordan prowadzi także projekt noise=noise czyli laboratorium badawcze i platformę koncertową, którego celem jest rozwój sieci współpracy programistów, artystów i naukowców pracujących w dziedzinie hałasu, sztuki eksperymentalnej, poszukującej i niezależnej. http://ryanjordan.org/ http://nnnnn.org.uk/    

Węgierski artysta dźwiękowy i performer, znany także pod pseudonimem Xrc. Tworzy instalacje i sztukę audio, które w głównej mierze bazują na nowoczesnej technologii i kulturowym tle. Autoteliczna twórczość artysty koncentruje się na ukazywaniu systemów i programów, dzięki którym powstają jego utwory.   W swoich pracach łączy sztukę dźwięku z instalacjami kinetycznymi i rozwiązaniami sieciowymi. Tworzy obiekty sitespecific, które wkraczają w przestrzeń publiczną. Jest nauczycielem i współzałożycielem Instytutu Mediów i Sztuk Stosowanych PTEMK w Pecsu, na Węgrzech.   W 2013 roku Balázs Kovács poprowadził warsztaty Sound Draw: audio composition with visual gestures, które odbyły się w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia. Zajęcia opierały się na aplikacji, opracowanej przez samego artystę w latach 2011-2012. Urządzenie to służy do tworzenia partytur graficznych, przetwarzających obraz na dźwięk. Ponadto uczestnicy warsztatów korzystali z systemu do wizualnego słuchania. Zakończeniem projektu był koncert artysty zagrany wspólnie z uczestnikami zajęć.   http://kbalazs.periszkopradio.hu  

Montażysta filmowy – ukończył Akademię Filmu i Telewizji w Warszawie. Po ukończeniu szkoły, rozpoczął działalność komercyjną (Open-Productions – od 2006, następnie lazniak.com  - od 2010) W realizacji projektów komercyjnych związanych z filmem zajmuje się również kreowaniem obrazu, dźwiękiem specjalizując się jednak w montażu kreatywnym . Do roku 2013 pracował nad projektami, które emitowane były między innymi w MTV, VIVA, 4fun.TV, Extreme Sports Channel, Polsat, Polsat Sport, ESPN, TVN, TVN Turbo, TVN24, TVP, Discovery Channel (USA) i w wielu innych. http://lazniak.com/  

Montażysta filmowy – ukończył Akademię Filmu i Telewizji w Warszawie. Po ukończeniu szkoły, rozpoczął działalność komercyjną (Open-Productions – od 2006, następnie lazniak.com  - od 2010) W realizacji projektów komercyjnych związanych z filmem zajmuje się również kreowaniem obrazu, dźwiękiem specjalizując się jednak w montażu kreatywnym . Do roku 2013 pracował nad projektami, które emitowane były między innymi w MTV, VIVA, 4fun.TV, Extreme Sports Channel, Polsat, Polsat Sport, ESPN, TVN, TVN Turbo, TVN24, TVP, Discovery Channel (USA) i w wielu innych. http://lazniak.com/  

(ur. 1986, Moskwa) – tworzy w szerokim zakresie sztuk technologicznych: robotyce, sztuce dźwięku i science art. Jest pierwszym seryjnym producentem syntezatorów muzyki i wideo w regionie postsowieckim. Oprócz komponowania muzyki i konstruowania instrumentów Morozov realizuje instalacje oraz popularyzuje circuit bending i DIY electronics na wykładach i warsztatach. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych, między innymi w Narodowym Centrum Sztuki Współczesnej, MoMA, Muzeum Sztuki Współczesnej Garaż, Galerii Trietiakowskiej, Electromuseum, Laboratoria (Moskwa), Zentrum für Kunst und Medientechnologie (ZKM, Karlsruhe), Boulder Museum of Contemporary Art (Boulder), National Taiwan Museum of Fine Arts (Taizhong). Uczestniczył również w IV MBCA (Moskwa), SIGGRAPH 2016 (Anaheim) i festiwalach, takich jak Mirage (Lyon), Future Everything (Manchester) oraz CTM (Berlin). Jest laureatem Nagrody im. Siergieja Kuriochina (Rosja, 2013), Prix Cube (Francja, 2014) oraz wyróżnień konkursów VIDA 16.0 (Hiszpania, 2014) i Prix Ars Electronica (Linz, 2015).  

Artysta dźwiękowy, zajmujący się field recordingiem. Jego twórczość oparta jest na dźwiękach natury oraz ich wpływie na ludzi. Wykorzystuje w swojej pracy głównie nagrania terenowe oraz kompozycje elektroniczne. Tworzył na potrzeby produkcji filmowych, telewizyjnych, teatralnych, tanecznych. Pracował także jako sound designer. Jego najnowszy album wydany przez wytwórnię Touch, zatytułowany „The Eye Of The Microphone” jest osobistą interpretacją dźwięków Londynu. Obecnie pracuje nad projektem „The Acoustic City” – książką z płytą CD, której współredaktorem jest Matthew Gandy. www.bjnilsen.com    

Artysta dźwięku, teoretyk kultury i mediów. Od początku lat 90. uczestniczył w scenie muzyki eksperymentalnej w Polsce. Założyciel i współzałożyciel licznych projektów muzycznych (m.in. Spear, Ben Zen, Aural Treat, Sub Spa, Quantum Vacuum Oscillator, Nonstate). Tworzy performansy audiowizualne, instalacje oraz filmy wideo. W swych solowych performansach dokonuje krytycznej eksploracji przestrzeni liminalnej pomiędzy fizyczną, biologiczną aktywnością ciała a niewidzialną sferą fal elektromagnetyczną generowanych przez urządzenia bezprzewodowe, tworzących wielopłaszczyznowe relacje w obrębie przestrzeni hybrydycznej. Wykorzystuje specjalnie zaprojektowane oraz zmodyfikowane instrumenty oraz urządzenia elektroniczne cyfrowe i analogowe. Ożóg jest autorem licznych tekstów teoretycznych dotyczących estetyki nowych mediów, sztuki krytycznej, filmu awangardowego, wideo i muzyki eksperymentalnej. Jego zainteresowania naukowe obejmują studia nad nadzorem, problematykę społeczeństwa sieci, media taktyczne, sztukę biologiczną oraz posthumanizm. Pracuje w Zakładzie Mediów Elektronicznych Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1998-2002 prowadził wytwórnię płytową Ignis Projekt wydającą eksperymentalną muzykę elektroniczną i elektroakustyczną. Wśród artystów, których płyty ukazały się nakładem Ignis są m.in.: Francisco Lopez, Ultra Milkmaids, Vance Orchestra, Indra Karmuka, Crawl Unit, Origami Arktika, Chaos As Shelter, EA and Spear. Jako kurator organizował i współorganizował liczne koncerty i wystawy – 3 edycje multimedialnej wystawy “Die Kunst Ist Toth”, koncerty Coil, Noise Makers Fifes, Column One, Troum, Xaviere Charles, Zbigniew Karkowski, Aube, Tetsuo Furudate, Asmus Tietchens i wiele innych. W latach 2005-2009 był kuratorem programu „Poza horyzont” (muzyka eksperymentalna, nowe media). 

Duet, w którego skład wchodzą Mateusz Wysocki (znany również jako Fischerle) i Lech Nienartowicz. Porcje eksplorują wszelkiego rodzaju dźwiękowe usterki. Często skupiają się również na organicznej naturze dźwięku i percepcji słuchacza, czego wyrazem była przygotowana wspólnie z Justyną Kociszewską audiowizualna instalacja Grzyb i sekwoja pokazywana na festiwalu Reworks w Grecji. Ponadto ich prace dźwiękowe były prezentowane w Polsce, Irlandii, Portugalii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Prowadzą poświęcony muzyce eksperymentalnej label Pawlacz Perski. pawlaczperski.org  

Krytyk sztuki, redaktorka i organizatorka wystaw. Urodziła się w Polsce, ale od kilkudziesięciu lat mieszka w Londynie. Była zastępcą dyrektora ICA (Instytut Sztuki Współczesnej) w Londynie w latach 1963-71 oraz dyrektorem galerii sztuki Whitechapel w latach 1974-76. W szczególności interesuje się związkami pomiędzy sztuką i technologią oraz sztuką i historią idei. Niektóre z jej najważniejszych wystaw, takie jak „Between Poetry and Painting” (1965) czy „Cybernetic Serendipity” (1968) poświęcone były właśnie powiązaniom pomiędzy rozmaitymi dziedzinami. Główną ideą wystawy „Cybernetic Serendipity” było zbadanie roli cybernetyki w sztuce współczesnej. Jest autorką kilku publikacji, w tym „The Computer in Art” (1971), „Robots – Fact, Fiction and Prediction” (1978) oraz redaktorką „Cybernetics, Art and Ideas” (1971). Pracowała także nad wizualizacją matematyki – projektem zatytułowanym „Fantasia Mathematica”. Była jednym z dyrektorów biennale ARTEC (poświęconych sztuce i technologii) w Japonii w latach 1989-98. W 1988 roku zorganizowała wystawę w Tokyo Metropolitan Museum of Photography zatytułowaną „Electronically Yours”, poświęconą sztuce portretu elektronicznego. Od 1988 roku opiekuje się archiwum Themersonów – archiwum pisarza i artystki, których awangardowa oficyna wydawnicza Gaberbocchus Press w 1957 roku uruchomiła specjalną przestrzeń dla artystów zainteresowanych nauką oraz naukowców zainteresowanych sztuką. Obecnie Jasia Reichardt kontynuuje swoje poszukiwania w dziedzinie powiązań sztuki i nauki.

Niemiecki architekt, artysta medialny i naukowiec. Studiował architekturę i komunikację wizualną.  Pracuje w Fraunhofer IAIS, w Sankt Augustin a od 2009 roku wykłada jako profesor wizytujący w Experimental Interaction in the HCI Master at University Siegen. Od 1987 roku Wolfgang Strauss współpracuje z Monika Fleischmann nad instalacjami łączącymi media artystyczne z pojęciem interaktywności. Wraz z Moniką Fleischmann otrzymał nagrodę “Złotej Nike”, a ich prace archiwizowane są w Zentrum fur Kunst und Medientechnologie w Karlsruhe.  www.fleischmann-strauss.de  

Elektroakustyczny improwizator, autor soundartowych projektów, perkusista. W jego pracy kluczowe pojęcia to noise i soundscape. Interesują go poszukiwania w sferze perkusji oraz live electronic, muzyka improwizowana i elektroakustyczna, komponuje przy użyciu komputera, tworzy instalacje dźwiękowe i interaktywne. Organizuje prezentacje i wykłady poświęcone muzyce współczesnej i sztuce dźwięku, prowadzi warsztaty. www.arszyn.com  

Artystka mediów i profesor na Wydziale Projktowania Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles oraz dyrektorem centrum Art|Sci w School of the Arts oraz California Nanosystems Institute (CNSI). Obecnie jest takźe profesorem wizytującym  dyrektorem badań w Parsons Art, Media + Technology w New School for Design w Nowym Jorku, a także badaczem w IMeRA -  L’Institut Méditerranéen de Recherches Avancées w Marsylii. Vesna pełni funkcję Artist in Residence przy Instytucie Zaawansowanych Badań Uniwersytetu w Bristolu. Jej pracę można określić jako eksperymentalne, twórcze poszukiwania rozciągające się pomiędzy dyscyplinami i technologiami. Swoimi  instalacjami bada jaki wpływ technologie wywierają na nasze zbiorowe zachowania i jak percepcja toźsamości zmienia się w zależności od innowacji naukowych. Victoria obroniła doktorat na Uniwersytecie Walijskim pokazywała swoje prace na przeszło dwudziestu wystawach indywidualnych i ponad siedemdziesięciu zbiorowych. Jej pracom powięcone są rozdziały wielu książek, sama jest autorką przeszło dwudziestu artykułów publikowanych w pismach. W ciągu ostatniej dekady wystąpiła ponad 100 razy z odczytami. Jej najnowsze instalacje Blue Morphe, Mood Swings oraz Walter Bowls, podnoszą problem naszej relacji z systemami naturalnymi. Inne ważne jej prace to Bodeies INCorporated, Datamining Bodies, nOtime oraz Cellular Trans_Action. Vesna jest redaktorem “Al & Society” na Amerykę Północną, a w 2007 roku opublikowała książkę Database Aesthetics : Art inthe age of Information Overflow, wydaną przez Minnesota Press. Niedawno ukazała się nowa ksiąźka pod jej redakcją (wraz z Christiane Paul i Margot Lovejoy) pod tytułem Context Providers: Conditions of Meaning in Media Arts (Intellect Press, 2011).   www.victoriavesna.com  

Muzyk, programista audio/video, skrzypek, wokalista, kompozytor, założyciel „O” – pierwszego w Polsce studia specjalizującego się w tworzeniu interaktywnych instalacji multimedialnych. Prowadzi warsztaty programowania interaktywnych multimediów, konstruuje instrumenty, tworzy muzykę na potrzeby spektakli, filmów krótkometrażowych i animowanych, występuje solo jako Mananasoko. www.o.bzzz.net  

Artystka i badaczka w SymbioticA – Centrum Doskonalenia w Sztukach Biologicznych Szkoły Anatomii Biologii Człowieka Uniwersytetu Zachodniej Australii. Wraz z Oronem Cattsem stworzyła znany na świecie projekt  Tissue Culture and Art . Jest artystką – rezydentką Szkoły Anatomii Biologii Człowieka od 1996 roku i miała decydujący wpływ na utworzenie o środka SymbioticA w 2000 roku. Zurr uważana jest za pioniera w dziedzinie sztuk biologicznych. Wyniki jej badań były wielokrotnie publikowane, a jej prace wystawiane na świecie i znajdują się w kolekcji MoMA w Nowym Jorku. Ionat Zurr jest laureatką nagrody Discovery Australian Research Council (2012). Była stażystką w InStem Institute NCBS, Bangalore (2010) i wizytującym wykładowcą w Experimental Art Centrena Uniwersytecie Stanforda (2007) oraz w Tissue Emgineering & Organ Fabrication Laboratory w Massachusetts General Hospitalna Harvard Medical School (2000 – 2001). Wystawiała prace w MoMA, Mori Museum w Tokio, na Ars Electronica w Linzu, GOMA w Brisbane i wielu innych.  www.tcaproject.org