Studiował kompozycję na Uniwersytecie Muzycznym im. F. Liszta w Budapeszcie. Studiował też w Wiedniu, w Hanowerze i w Kolonii. Komponuje utwory wokalne i instrumentalne, muzykę do filmów, spektakli teatralnych, występów tanecznych, a także słuchowiska, instalacje dźwiękowe i kompozycje elektroakustyczne. Często wykorzystuje live-electronics w muzyce im-prowizowanej i komponowanej. Regularnie występuje jako muzyk improwizujący, używający samodzielnie zaprogramowanych instrumentów. Bolscó uczy na Uniwersytecie w Pecs i w Wyższej Szkole Komunikacji Informatyki Muzycznej w Budapeszcie. http://bolcso.net  

Główny programista Fundacji Nowoczesna Polska i biblioteki internetowej WolneLektury.pl. Uczestnik ruchów Wolnego Oprogramowania i Wolnej Kultury. Autor Leśmianatora – automatycznego poety, którym, jak wyczytał w piśmie literackim, „wytyczył nowe kierunki w rozwoju gatunku” – później organizator konkursu automatycznej poezji „Turniej Elektrybałtów”. Autor strony StrataKazika.pl, bloger, uczestnik i obserwator debaty o prawie autorskim i monopolach intelektualnych. http://wolnelektury.pl/lesmianator/   

Francuski artysta dźwiękowy, który eksploruje pojęcia przestrzeni i wymiaru. Głównie zajmuje się tworzeniem zewnętrznych/wewnętrznych instalacji dźwiękowych, silnie nawiązujących do ich architektonicznego lub urbanistycznego kontekstu. W centrum jego zainteresowań jest przestrzeń w znaczeniu wizualnym i dźwiękowym – a wszystko to połączone bardzo delikatnym procesem twórczym. Decelière pracuje ponadto jako inżynier dźwięku. Jego prace prezentowane były w Szwajcarii, Francji, Macedonii, Grecji i w Niemczech. Mieszka i pracuje w Genewie. www.rudydeceliere.net  

Urodzony 1970 r. w Oslo, Anders to artysta zajmujący się technologią dronów od 2007 roku. Jedną z jego prac jest dron zamówiony przez Norweski Urząd Ochrony Danych. Prezentował swoje prace oparte na technologii dronowej m.in. na Manifesta Biennale (2010 r.), Les Rencontres Internationales (2012 r.), Vestfossen Kunstlaboratorium (2014 r.). Projektuje własne urządzenia latające, które prezentuje wraz z nagraniami wideo o zabarwieniu politycznym, dokonywanymi z lotu ptaka. Eiebakke jest także autorem esejów o dronach oraz występuje w charakterze eksperta w radiu norweskim oraz innych mediach. Aktualnie pracuje nad wystawą zbiorową w Kunstnernes Hus w Oslo poświęconą relacjom sztuki i wojny. Eiebakke jest także członkiem norweskiej drużyny narodowej w dyscyplinie akrobatyki lotniczej.  http://www.anderseiebakke.no    

(ur. 1981, Hanau) – działa w różnych obszarach sztuki, takich jak instalacja, wideo, dźwięk i bioart. Jest absolwentką Akademii Sztuki Mediów w Kolonii oraz Wyższej Szkoły Wzornictwa w Offenbach. Tworzy instalacje wykorzystujące materiał organiczny i biologiczny oraz bezpośrednio współdziała z naukowcami, zgłębiając aspekty pracy laboratoriów biologicznych. W ostatnich latach odbywała staże badawcze w Laboratorium Bioinżynierii Komórek Macierzystych na EPF w Lozannie oraz w SymbioticA – Centre of Excellence in Biological Arts na Uniwersytecie Zachodniej Australii w Perth. Jej prace prezentowane były w wielu krajach na festiwalach, wystawach i konferencjach oraz wielokrotnie nagradzane, otrzymały między innymi International Media Award for Science and Art, przyznawaną przez ZKM (Karlsruhe), wyróżnienie na konkursie VIDA 13.2 Awards oraz Nagrodę dla Młodych Artystów landu Nadrenia-Północna Westfalia.  

twórca intermedialny, który od wczesnych lat 90’ pracuje jako artysta oraz koordynator projektów kulturalnych łączący w swoich pracach field recording, rzeźbę kinetyczną, kompozycje elektroakustyczne, performans, percepcję przestrzenną i akustykę. W ostatnich latach Grzinich przeprowadził wiele warsztatów dotyczących różnych aspektów dźwięku, takich jak poprzez komunikacja społeczna, performanse, mapping, nagrywanie i edycja. Występował w Ameryce Północnej, Europie i Japonii, a jego kompozycje wydane zostały przez międzynarodowe wytwórnie takie jak SIRR, Staalplaat, Erewhon, Intransitive, Cut, Elevator Bath, CMR, Orogenetics, Mystery Sea czy Invisible Birds. Grzinich mieszka w Estonii, gdzie pracuje jako koordynator programowy dla MoKS, centrum non-profit prowadzonego przez artystów. Podczas LAK – Festiwalu Nordyckiej Sztuki Dźwięku 2013 prowadził warsztat „Sensing Sonospace”.    

(ur. 1969, Schwerte) – jest kuratorem, pisarzem i teoretykiem mediów. Pracownik naukowy Wydziału Sztuki i Studiów Kulturowych oraz Muzeum Medycyny (Medicinsk Museion) Uniwersytetu Kopenhaskiego, a także współpracownik naukowy Wydziału Sztuki, Historii Sztuki i Wzornictwa na Michigan State University. Był kuratorem między innymi wystaw: L’Art Biotech (Nantes, 2003), Still, Living (Perth, 2007), sk-interfaces (Liverpool, 2008/Luksemburg, 2009), Article Biennale (Stavanger, 2008), Transbiotics (Ryga, 2010), Fingerprints... (Berlin, 2011/Monachium, 2012), Synth-ethic (Wiedeń, 2011), assemble | standard | minimal (Berlin, 2015), SO 3 (Belfort, 2015), Wetware (Los Angeles, 2016). Hauser zasiada w jury międzynarodowych konkursów i festiwali Ars Electronica, Transitio i Vida oraz jest członkiem wielu fundacji naukowych. Jest także współzałożycielem i współpracownikiem europejskiego kulturalnego kanału telewizyjnego ARTE oraz autorem licznych reportaży i audycji radiowych.  

James Auger (ur. 1970, Derby) i Jimmy Loizeau (ur. 1968, St. Asaph) – współpracują od roku 2001. Brali udział w wystawach w Wielkiej Brytanii i poza nią, między innymi w Don’t tempt me (ICA, Londyn; MoMA, Nowy Jork, 2001), Future products (Londyn, 2002), Mobilise (Dublin, 2003), Open Borders (Lille, 2004), Betes de style (MUDAC, Lozanna, 2006), Philips Design exhibition (Eindhoven, 2007), Design and the Elastic Mind (MoMA, Nowy Jork, 2008), What If (Dublin, 2009), Action! Design over Time (MoMA, Nowy Jork, 2010–2012), New Energy in Art and Design (Rotterdam, 2012). Uczestniczyli również w festiwalach, takich jak Experimenta (Lizbona, 2003), ISEA (San Jose, 2006), Transmediale (Berlin, 2010) i Tech Fest (Bombaj, 2011), w konferencjach na temat sztuki i designu w Hanowerze, Bazylei, Seulu, Berlinie i Nowym Yorku. Zdobyli tytuł Designer of the Year przyznawany przez Köln School of Design, „Time” umieścił ich na liście Top 100 designs of 2002, są także laureatami wyróżnienia festiwalu Ars Electronica (Linz, 2004).  

Autor zdjęć i operator filmowy. Ukończył Realizację Obrazu Filmowego, Telewizyjnego i Fotografię na Wydziale Radia i Telewizji na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Pracował przy filmach dokumentalnych, m.in. „Dziennik pokładowy”, „Imieniny”, filmach fabularnych „Moje miasto” i „Wyjazd integracyjny” oraz serialach dokumentalnych TVN „Jarmark Europa”,  „Bitwa o Anglię” oraz serialach TVP „Na dobre i na złe”, „Wszystko przed nami”. Za zdjęcia do filmu „Erratum” otrzymał nominacje do nagród Złote Kaczki i Camerimage.

Gerard Lebik tworzy dzwięk i muzykę poprzez improwizację, notacje muzyczną oraz manipulowanie materiałem dzwiękowym stosując media akustyczne i elektroniczne. Narzędzia i techniki: saksofony, klarnet kontraltowy, generatory fal akustyczych, obiekty elektroakustyczne, wideo feedback, software.   W 2007 ukończył Wrocławską Akademię Muzyczną. Zaczynając od muzyki klasycznej przez jazz, free improvisation dociera do muzyki elektronicznej, eksperymentalnej, sound artu i noise'u.   Kolaborował lub występował z: Eryck Abecassis, Kazuhisa Uchihashi, Rob Mazurek, Keith Rowe, Hernani Faustino, Gabriel Ferrnandini, Noritaka Tanaka, Bettina Wenzel, hans w koch, Joker Nies.   http://gerardlebik.com/ http://zopan.bandcamp.com/  

Karolina Żyniewicz  to artystka i badaczka, absolwentka Wydziału Sztuk Wizualnych Akademii Sztuk Pięknych im.Wł. Strzemińskiego w Łodzi, doktorantka w programie Nature – Culture na wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Realizując projekty artystyczne w laboratoriach biologicznych prowadzi jednocześnie obserwacje etnograficzne/autoetnograficzne, które stanowią bazę dla jej rozważań o roli nie ludzkich aktorów: bytów liminalnych, biofaktów, organizmów transgenicznych w tworzeniu współczesnej kultury. Jej projekty prezentowane są zarówno w ramach wystaw (np. Pokusa nieśmiertelności –Centrum Nauki Kopernik, Uporczywe upodobanie – Galeria Labirynt w Lublinie), jak i konferencji i festiwali (np. Taboo, Transgresion, Transcendance in Art&Science (Grecja, Meksyk), FEMeeting (Portugalia), Foro de Estudias Visuales (Meksyk). Istotną częścią jej praktyki stanowi pisanie tekstów, które umożliwiają prezentację performatywnego procesu tworzenia projektów art&science (Art&science –Autoetnografia artystki realizującej projekty w laboratoriach biologicznych, ,,Kultura i społeczeństwo’’, Ciało w świecie post-natury – byty liminalne. Projekt safe suicide, ,,Cięcie ciał-ruchome obrazy’’). Karolina Żyniewicz podkreśla w swojej pracy epistemiczny i dydaktyczny wymiar sztuki. W latach 2016-2018 współpracowała z działami edukacji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, zebrane doświadczenia wykorzystuje w warsztatach prowadzonych wokół własnych projektów.   www.karolinazyniewicz.com

Montażysta filmowy – ukończył Akademię Filmu i Telewizji w Warszawie. Po ukończeniu szkoły, rozpoczął działalność komercyjną (Open-Productions – od 2006, następnie lazniak.com  - od 2010) W realizacji projektów komercyjnych związanych z filmem zajmuje się również kreowaniem obrazu, dźwiękiem specjalizując się jednak w montażu kreatywnym . Do roku 2013 pracował nad projektami, które emitowane były między innymi w MTV, VIVA, 4fun.TV, Extreme Sports Channel, Polsat, Polsat Sport, ESPN, TVN, TVN Turbo, TVN24, TVP, Discovery Channel (USA) i w wielu innych. http://lazniak.com/  

(ur. 1965, Rosja) to interdyscyplinarny artysta i filmowiec, a także jeden z czołowych przedstawicieli moskiewskiego akcjonizmu – radykalnego fenomenu, który pojawił się na moskiewskiej scenie performansu w latach 90. XX w. Był członkiem legendarnych moskiewskich grup zajmujących się performance artem, takich jak „Wywłaszczenie z terytorium sztuki” oraz NECEZIUDIK. W 1995 r. Mavromatti założył niezależny związek filmowy SUPERNOVA, który stał się twierdzą radykalnego moskiewskiego kina. Za swoje krytyczne prace i filmy (np. słynny performans „Nie wier’ glazam” – „nie wierz swoim oczom”) Mavromatti został w 2000 r. postawiony przed sądem, a jego archiwum artystyczne i filmowe zostało skonfiskowane. W konsekwencji większość jego wczesnych prac została zniszczona lub można je obejrzeć tylko na kasetach VHS. Mavromatti wyjechał z kraju w 2000 r. i od tamtej pory mieszka w Bułgarii i Nowym Jorku.   W Bułgarii Rossa i Mavromatti założyli kolektyw artystyczny ULTRAFUTURO – międzynarodową grupę artystów zaangażowanych w kwestie technologii i nauki oraz ich implikacje dla społeczeństwa. Ich prace były prezentowane m.in. na Biennale Sztuki Elektronicznej (BEAP) w Perth, a także w Fundacji Sztuki i Technologii Kreatywnych (FACT) w Liverpoolu i Stowarzyszeniu na rzecz Sztuki i Technologii (SAT) w Montrealu.  

Artysta dźwiękowy, zajmujący się field recordingiem. Jego twórczość oparta jest na dźwiękach natury oraz ich wpływie na ludzi. Wykorzystuje w swojej pracy głównie nagrania terenowe oraz kompozycje elektroniczne. Tworzył na potrzeby produkcji filmowych, telewizyjnych, teatralnych, tanecznych. Pracował także jako sound designer. Jego najnowszy album wydany przez wytwórnię Touch, zatytułowany „The Eye Of The Microphone” jest osobistą interpretacją dźwięków Londynu. Obecnie pracuje nad projektem „The Acoustic City” – książką z płytą CD, której współredaktorem jest Matthew Gandy. www.bjnilsen.com    

Zbigniew Oksiuta jest artystą, architektem i badaczem urodzonym w Mulawiczach na białostocczyźnie. W latach 1970-78 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W latach 1981-2010 r. mieszkał i pracował w Kolonii w Niemczech. Od 2010 wykłada na Wydziale Architektury, Rensselaer Polytechnic Institute w Troy, New York w USA. Artysta pracuje nad wizją biologicznej przyszłości. Jego projekty stanowią interdyscyplinarne przenikanie się elementów sztuki, architektury i nauk przyrodniczych. Brał udział w wielu wystawach międzynarodowych, między innymi: w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, na Międzynarodowych Targach Designu w Kolonia, w ArchiLab w Orleanie we Francji. W 2004 reprezentował Polskę na wystawie zbiorowej na Biennale Architektury w Wenecji. Prezentował swoje projekty na Ars Electronica w Linz w Austrii, na Biennale Sztuki Elektronicznej w Perth w Australii, w FACT Foundation for Arts and Creative Technology w Liverpoolu w Wielkiej Brytanii, na Biennale for Electronic and Unstable Art w Stavanger w Norwegii, w Galerii Arsenał w Białymstoku oraz w Broad Art Museum w Lansing w USA.  Wykładał gościnnie na wielu międzynarodowych uniwersytetach, w instytucjach artystycznych i naukowych.

Artystka dźwiękowa, performerka. Studiowała sztukę dźwięku na University of The Arts w Londynie. Uczestniczyła w Laboratorium Głosu Olgi Szwajgier oraz licznych warsztatach prowadzonych m.in. przez Meredith Monk. Jest zaangażowana w ruch muzyki eksperymentalnej Muzykoterapia w Krakowie. W swoich działaniach koncentruje się na możliwości rozwoju, większej świadomości oraz redukcji hałasu w przestrzeni miejskiej. W sierpniu 2012 r. opublikowała swój debiutancki album „Hoarse Whisper”. Jej ostatnie projekty to warsztaty field recordingu „Łowcy Dźwięków” w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie oraz ścieżka dźwiękowa do choreografii „A Hint of Wasabi” dla Adugna Dance Company w Playmouth, we współpracy z kompozytorem Jamiem Hamiltonem oraz instalacje na festiwalach AudioArt (Kraków, 2012) oraz Spor Festival (Aarhus, Dania 2013) oraz na Festiwalu Kultury Żydowskiej w Krakowie. Poznańska studiuje obecnie dźwięk na Uniwersytecie Artystycznym w Berlinie. Mieszka w Krakowie, Berlinie i Londynie. www.martynapoznanska.com  

Krytyk sztuki, redaktorka i organizatorka wystaw. Urodziła się w Polsce, ale od kilkudziesięciu lat mieszka w Londynie. Była zastępcą dyrektora ICA (Instytut Sztuki Współczesnej) w Londynie w latach 1963-71 oraz dyrektorem galerii sztuki Whitechapel w latach 1974-76. W szczególności interesuje się związkami pomiędzy sztuką i technologią oraz sztuką i historią idei. Niektóre z jej najważniejszych wystaw, takie jak „Between Poetry and Painting” (1965) czy „Cybernetic Serendipity” (1968) poświęcone były właśnie powiązaniom pomiędzy rozmaitymi dziedzinami. Główną ideą wystawy „Cybernetic Serendipity” było zbadanie roli cybernetyki w sztuce współczesnej. Jest autorką kilku publikacji, w tym „The Computer in Art” (1971), „Robots – Fact, Fiction and Prediction” (1978) oraz redaktorką „Cybernetics, Art and Ideas” (1971). Pracowała także nad wizualizacją matematyki – projektem zatytułowanym „Fantasia Mathematica”. Była jednym z dyrektorów biennale ARTEC (poświęconych sztuce i technologii) w Japonii w latach 1989-98. W 1988 roku zorganizowała wystawę w Tokyo Metropolitan Museum of Photography zatytułowaną „Electronically Yours”, poświęconą sztuce portretu elektronicznego. Od 1988 roku opiekuje się archiwum Themersonów – archiwum pisarza i artystki, których awangardowa oficyna wydawnicza Gaberbocchus Press w 1957 roku uruchomiła specjalną przestrzeń dla artystów zainteresowanych nauką oraz naukowców zainteresowanych sztuką. Obecnie Jasia Reichardt kontynuuje swoje poszukiwania w dziedzinie powiązań sztuki i nauki.

Artysta, sound designer, historyk, kurator muzyki elektronicznej. Członek Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej. Uczestniczył w wielu międzynarodowych festiwalach w Europie, Azji, Ameryce Północnej i Południowej. W 2011 roku brał udział w Festiwalu Focus! organizowanym w Lincoln Center przez prestiżową uczelnię Juillard oraz Instytut Kultury Polskiej w Nowym Yorku. Występował w Polsce podczas festiwali Audio Art, Unsound, Wro, a także w Galerii Kordegrada (Warszawa), Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (Warszawa), Galerii Arsenał (Białystok), Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu (Toruń) i wielu innych miejscach. W swojej pracy skupia się zarówno na muzycznych poszukiwaniach, jak i audiowizualnych występach oraz interaktywnych instalacjach. Poza działalnością stricte muzyczną zajmuje się promowaniem twórców polskich w kraju i za granicą. Współtwórca wydawnictwa Audiotong. Działał również prężnie przy organizacji kilku festiwali. Wydaje albumy jako Zenial oraz Palsecam, wraz z Maciejem Szymczukiem tworzy projekt AABZU, a wspólnie z prof. Markiem Chołoniewskim udziela się w projekcie Dizzy Kinetics. Jest kuratorem serii warsztatów Man|Machine. http://www.zenial.audiotong.net  

Elektroakustyczny improwizator, autor soundartowych projektów, perkusista. W jego pracy kluczowe pojęcia to noise i soundscape. Interesują go poszukiwania w sferze perkusji oraz live electronic, muzyka improwizowana i elektroakustyczna, komponuje przy użyciu komputera, tworzy instalacje dźwiękowe i interaktywne. Organizuje prezentacje i wykłady poświęcone muzyce współczesnej i sztuce dźwięku, prowadzi warsztaty. www.arszyn.com  

Kanadyjski artysta zamieszkały w Montrealu. Zajmuje się sztuką robotyczną od 1992 roku. W swoich instalacjach i performansach wykorzystuje robotykę i techniki śledzenia ruchu, a także dźwięk, światło, wideo i procesy cybernetyczne. Prowadzi badania nad tworzeniem sztucznego życia i technologiami Agent, wykorzystując artystyczną pracę opartą na estetyce sztucznych zachowań.  Równolegle do swej pracy artystycznej Bill Vorn wykłada nowe media na Uniwersytecie Concordia w Montrealu, związany jest z działającym tam Artificial Life Art Lab oraz kieruje robotyką w Hexagram. W roku 2001 uzyskał tytuł doktora za rozprawę Artificial Life as Media. Jego prace były prezentowane podczas licznych międzynarodowych wydarzeń, w tym Ars Electronica, ISEA, DEAF, Sonar, Art Futura, EMAF oraz Artec. Laureat nagrody Vida 2.0 (1999, Madryt), Leprecon Award for Interactivity (1998, Nowy Jork), Prix Ars Electronica Distinction (1996, Linz) oraz International Digital Media Award (1996, Toronto). Współpracował z wieloma kanadyjskimi artystami (m.in. Edouardem Lockiem, Robertem Lepage, Gilles’em Maheu, L.-P. Demersem oraz Istvanem Kantorem). Wraz z Tracym Howe’em powołał do życia w 1981 roku elektro-popowy zespoł Rational Youth. Wystawa Vorna pt. Histeryczne maszyny, odbyła się w 2014 roku w Centrum Sztku Współczesnej Łaźnia. Zaprezentowane histeryczne maszyny stanowiły doskonały przykład twórczości artysty. Każda z nich była aluminiową, ośmionożną formą zwisającą z sufitu, przypominającą kształtem ogromnego pająka. Roboty zaopatrzone w kilka systemów: sensoryczny, motoryczny i kontrolny, które wspólnie odgrywały rolę autonomicznego układu nerwowego. Sensory pozwalały maszynom odkryć obecność widzów w przestrzeni wystawienniczej a to, w dalszej kolejności, prowadziło je do podjęcia wobec nich różnych działań. billvorn.conc

(właść. Zofia Wollny) artystka sztuk wizualnych, wykorzystująca w swoich działaniach dźwięk. W swoim dorobku ma filmy, cykl performance’ów choreograficznych oraz koncertów (we współpracy z Anną Szwajgier). Współpracuje z najważniejszymi polskimi instytucjami artystycznymi zajmującymi się sztuką współczesną. W 2007 roku reprezentowała Polskę na wystawie twórców europejskich w Brukseli. W 2009 roku została nominowana do nagrody Fundacji Deutsche Banku dla najlepszego młodego artysty, a w 2010 roku magazyn sztuki „Arteon” przyznał jej tytuł Artystki Roku. Jej realizacje były prezentowane w Polsce i za granicą, m.in. we Włoszech, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Turcji, na Węgrzech i w Kanadzie. Oprócz uczestnictwa w wystawach brała udział w wydarzeniach muzycznych (np. Festiwal Audio Art w Krakowie) i teatralnych (Międzynarodowy Festiwal Teatralny Malta w Poznaniu). www.zorkawollny.com  

Artysta z klasycznym wykształceniem muzycznym, uczestnik licznych muzycznych przygód – od black metalu przez połamaną elektronikę aż po ambient, noise i circuit bending. Podróże dźwiękowe zaprowadziły go do Hagi, gdzie obecnie studiuje sonologię w konserwatorium muzycznym. Wcześniej ukończył kierunek Sonic Arts (licencjat na Middlesex University, Londyn). Uczył się także na Akademii Muzycznej w Krakowie u profesora Marka Chołoniewskiego, w Berlinie (UDK) u dr Alberto de Campo oraz na rezydencjach w Amsterdamie (STEIM). Grał też w kilku zespołach i projektach pod różnymi pseudonimami. Jest autorem instalacji audiowizualnych, dźwięku do filmów, oraz audycji „Polish Deli” w Londyńskiej radiostacji Resonance Fm (2010-2013), gdzie promował Polską muzykę i sztukę niezależną. Występował i pokazywał swoje prace w Irlandii, Anglii, Finlandii, Niemczech, Holandii i Polsce. Za swój utwór „Trans-formation” otrzymał pierwszą nagrodę w programie stypendialnym „Dolina Kreatywna” w dziedzinie muzyka (2004). Obecnie głównie zajmuje się budową własnych instrumentów i modyfikowaniem istniejących, a także interaktywnymi instalacjami audio-wizualnymi. Instalacja „Around the Clock” jest efektem miesięcznej rezydencji w sierpniu 2012 w Helsinkach w stowarzyszeniu MUU, we współpracy z galerią dźwięku „Akusmata”. ziemianin.net