Francuski artysta i teoretyk zajmujący się sztuką nowych mediów. Urodzony w 1957 roku w Mascarze, w Algierii. Obecnie mieszka i pracuje z żoną i córką w Paryżu. W kręgu jego zainteresowań znajdują się m.in. prace i instalacje audiowizualne, wirtualna rzeczywistość, nowe technologie, sztuka performansu, interaktywne wystawy i sztuka w przestrzeni miejskiej. Jego prace są prezentowane i nagradzane na całym świecie.   Tworzy posługując się różnymi mediami łącząc niejednokrotnie w jedną całość wideo, sieć internetową, bezprzewodowe technologie, przestrzeń publiczną, wielkoskalowe instalacje oraz wystawy interaktywne.   W latach 80-tych reżyserował instalacje wideo i filmy krótkometrażowe współczesnych artystów takich, jak Daniel Buren, Jean Tinguely, Sol LeWitt i Martial Raysse. Działalność ta zaowocowała wprowadzeniem do własnej twórczości, rozwiniętej później w innych mediach, koncepcji „sytuacji” jako środka służącego rozszerzeniu znaczenia symbolicznego kontekstu poprzez immersję w multimedialnych środowiskach.   W celu badania potencjału nowych artystycznych narzędzi, w 1987 założył Z-A - zaawansowane technologicznie laboratorium grafiki komputerowej i wirtualnej rzeczywistości, które w krótkim czasie stało się miejscem, które wydało szereg nagradzanych projektów. Przez ponad 15 lat działalność Z-A skupiała się na poszukiwaniach na polu animacji komputerowej, interaktywności oraz grafiki real-time.   W latach 1990 – 1993 Benayoun pracował z belgijskim artystą François Schuitenem nad dziełem „Quarks” - pierwszym serialem telewizyjnym zrealizowanym w grafice komputerowej 3D w wysokiej rozdzielczości, który zdobył cały szereg międzynarodowych nagród.

Operator dźwięku, specjalizujący się w produkcji filmów dokumentalnych, współautor reportaży, filmów reklamowych, autor opracowań muzycznych. Absolwent Politechniki Gdańskiej. Przez wiele lat związany z Video Studio Gdańsk – pierwszym niezależnym producentem telewizyjnym w Polsce. Uczestnik wyjazdów na Bliski Wschód. Współpracuje z firmami producenckimi i stacjami telewizyjnymi z Polski i zagranicy. Pracował przy filmach dokumentalnych i fabularnych m.in. „Nauczanie początkowe”, „Przerwany lot”, „W sypialni”.

Francuski artysta dźwiękowy, który eksploruje pojęcia przestrzeni i wymiaru. Głównie zajmuje się tworzeniem zewnętrznych/wewnętrznych instalacji dźwiękowych, silnie nawiązujących do ich architektonicznego lub urbanistycznego kontekstu. W centrum jego zainteresowań jest przestrzeń w znaczeniu wizualnym i dźwiękowym – a wszystko to połączone bardzo delikatnym procesem twórczym. Decelière pracuje ponadto jako inżynier dźwięku. Jego prace prezentowane były w Szwajcarii, Francji, Macedonii, Grecji i w Niemczech. Mieszka i pracuje w Genewie. www.rudydeceliere.net  

Urodzony 1970 r. w Oslo, Anders to artysta zajmujący się technologią dronów od 2007 roku. Jedną z jego prac jest dron zamówiony przez Norweski Urząd Ochrony Danych. Prezentował swoje prace oparte na technologii dronowej m.in. na Manifesta Biennale (2010 r.), Les Rencontres Internationales (2012 r.), Vestfossen Kunstlaboratorium (2014 r.). Projektuje własne urządzenia latające, które prezentuje wraz z nagraniami wideo o zabarwieniu politycznym, dokonywanymi z lotu ptaka. Eiebakke jest także autorem esejów o dronach oraz występuje w charakterze eksperta w radiu norweskim oraz innych mediach. Aktualnie pracuje nad wystawą zbiorową w Kunstnernes Hus w Oslo poświęconą relacjom sztuki i wojny. Eiebakke jest także członkiem norweskiej drużyny narodowej w dyscyplinie akrobatyki lotniczej.  http://www.anderseiebakke.no    

Kanadyjska artystka dźwiękowa i radiowa, specjalizująca się w transmisji wielokanałowej oraz instalacjach audio i performansach. W wielu swoich pracach wykorzystuje radio (urządzenie) i transmisję radiową. Ponadto tworzy kompozycje teatralne, taneczne i filmowe. Występowała Ameryce Północnej i Południowej oraz w Europie. Jej prace były prezentowane w ponad 20 krajach. W 2011 roku uzyskała tytuł doktora York University w Toronto, a w ostatnich miesiącach odbyła post-doktoralną praktykę na Wydziale Dźwięku w School of the Art Institute of Chicago. Anna jest także członkinią centrum Wavefarm / free103point9 oraz członkinią Centrum Sztuki Dźwięku i Muzyki Eksperymentalnej Skalar na Islandii. nicelittlestatic.com  

absolwent warszawskiej Akademii Muzycznej im. F.Chopina. Od 1998 roku zajmuje się pisaniem muzyki na różne składy instrumentalne („Zróżnicowanie” dwa fagoty i klarnet, „Rondo a la krakowiak” na  wrzeszczącego pianistę i klarnet basowy, „Malowanie” na dwa klarnety, fagot, kontrabas i śpiew, „Suita w stylu żydowskim” na klarnet, skrzypce i kontrabas oraz cykle utworów inspirowane językami świata na skrzypce, klarnet i wiolonczelę) oraz muzyki do teatru (około 25 spektakli dla teatrów dramatycznych i lalkowych). Czynnie zajmuje się improwizacją i interpretacją muzyki współczesnej. Występował jako solista z takimi zespołami jak: de Ereprijs, Kwartet Śląski, Orkiestra „Aukso”, Filharmonia Podlaska. Uczestniczył w Międzynarodowych Kursach Muzyki Współczesnej w Darmstadt gdzie prezentował swoje autorskie techniki wykonawcze na klarnecie basowym. Jest twórcą instalacji, tekstów teoretycznych na temat autorskich teorii, audycji radiowych oraz filmów undergroundowych. Od 2002 roku współtworzy zespół „Kwartludium” specjalizujący się w wykonywaniu muzyki współczesnej. Od 2008 roku pracuje nad poszerzaniem możliwości brzmieniowych klarnetu basowego inspirując się beatboxem i współpracując z jednym z najlepszych polskich beatboxerów „Tik Takiem” Patrykiem Matelą. Twórca pojęcia „edukacja komponowana”. Stypendysta Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu tworzenia alternatywnych podręczników edukacyjnych. http://www.edukacjakomponowana.pl/ 

Dr. K.Hudson czynną artystką, pisarką i naukowcem z Australii Zachodniej, gdzie pracuje jako wykładowca akademicki w Szkołach Designu i Sztuki oraz Kultury Mediów i Sztuk Kreatywnych na Curtin University. Głównym tematem jej badań jest filozofia i historia ciała w oparciu o gender studies, teorię queer oraz francuski poststrukturalizm. Stanowią one podstawę dla praktyki artystycznej, która krytycznie odpiera i obala normalizujące sposoby przedstawienia, konstruowania i postrzegania subiektywności, socjalizacji i ucieleśnienia. Jej aktualne projekty badawcze w sposób wizualny i tekstowy zajmują się: 1. etycznymi i estetycznymi konsekwencjami technologii komórek macierzystych dla rozumienia życia, śmierci i osobowości; 2. potencjałem dzieła sztuki do wyrażania idei, uczuć i doświadczeń melancholii, nostalgii, pamięci i żałoby w sposób, który aktywnie kwestionuje ograniczenia i sposoby pojmowania straty i pożądania.    

twórca interaktywnych systemów audiowizualnych, instalacji i performansów, pracujący z estetyką microsound i kompozycją algorytmiczną. Związany z Centrum Sztuki WRO jako kurator i kierując działem innowacji. Jego internetowy performans muzyczny Ping Melody został w 2004 roku wyróżniony główną nagrodą netarts.org przez tokijski Machida City Museum of Graphic Art w Tokyo, oraz nominowany przez Viper International Film, Video and New Media Festival w Bazylei. Paweł Janicki był współzałożycielem i długoletnim członkiem kolektywu Gameboyzz Orchestra Project eksplorującego estetykę lo-fi, który swoje audiowizualne kompozycje kreowane za pomocą konsol do gier komputerowych prezentował m.in. na Biennale Sztuki Mediów WRO, festiwalach Transmediale (Berlin), Ars Electronica (Linz) czy w Centre Georges Pompidou. Jest też współtwórcą wystawy Interaktywny Plac Zabaw. http://paweljanicki.jp  

Producentka imprez kulturalnych i rozrywkowych, obecnie związana z warszawską galerią fotografii. Okazjonalny filmoznawca piszący teksty dla magazynów E-Splot, Popmoderna i kilku innych. Projektuje dla niezależnej wytwórni muzycznej i kolekcjonuje pomysły. 

Pod koniec lat 90. Kristján Loðmfjörð założył wraz z reżyserem Hafsteinnem G. Sigurðssonem stowarzyszenie filmowe Lortur. Na przełomie stuleci Lortur stał się dość liczną grupą młodych artystów działających w Reykjaviku, na Islandii, zajmujących się produkcją eksperymentalnych filmów, a także urządzających biennale sztuk wizualnych Drum Solo. Po ukończeniu akademii sztuk pięknych w 2006 roku, Kristján pracował jako artysta wizualny oraz jako reżyser i montażysta filmowy. W medium filmowym Kristján bada granicę pomiędzy sztukami wizualnymi i kinem, co pozwala mu na podkreślenie języka narracji wizualnej. Nagrody: główna nagroda filmowa Edda w Islandii w 2007 r. za film „Sins of the Fathers” (za scenariusz i montaż); trzecia nagroda na festiwalu filmów krótkometrażowych 2001 Frames w 2002 r. za film „The Jacket Everybody Wanted to Wear”. Pierwsza nagroda podczas Reykjavík Short Film Festival w 2002 r. za film „Morocco: Pale Arrogance”. Druga nagroda na festiwalu filmów krótkometrażowych 2001 Frames w 2001 r. za film „Up on Kjölur”. Pierwsza nagroda podczas Reykjavík Short Film festival w 2000 r. za film „Georg: a living tune”.  

Karolina Żyniewicz  to artystka i badaczka, absolwentka Wydziału Sztuk Wizualnych Akademii Sztuk Pięknych im.Wł. Strzemińskiego w Łodzi, doktorantka w programie Nature – Culture na wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Realizując projekty artystyczne w laboratoriach biologicznych prowadzi jednocześnie obserwacje etnograficzne/autoetnograficzne, które stanowią bazę dla jej rozważań o roli nie ludzkich aktorów: bytów liminalnych, biofaktów, organizmów transgenicznych w tworzeniu współczesnej kultury. Jej projekty prezentowane są zarówno w ramach wystaw (np. Pokusa nieśmiertelności –Centrum Nauki Kopernik, Uporczywe upodobanie – Galeria Labirynt w Lublinie), jak i konferencji i festiwali (np. Taboo, Transgresion, Transcendance in Art&Science (Grecja, Meksyk), FEMeeting (Portugalia), Foro de Estudias Visuales (Meksyk). Istotną częścią jej praktyki stanowi pisanie tekstów, które umożliwiają prezentację performatywnego procesu tworzenia projektów art&science (Art&science –Autoetnografia artystki realizującej projekty w laboratoriach biologicznych, ,,Kultura i społeczeństwo’’, Ciało w świecie post-natury – byty liminalne. Projekt safe suicide, ,,Cięcie ciał-ruchome obrazy’’). Karolina Żyniewicz podkreśla w swojej pracy epistemiczny i dydaktyczny wymiar sztuki. W latach 2016-2018 współpracowała z działami edukacji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, zebrane doświadczenia wykorzystuje w warsztatach prowadzonych wokół własnych projektów.   www.karolinazyniewicz.com

Montażysta filmowy – ukończył Akademię Filmu i Telewizji w Warszawie. Po ukończeniu szkoły, rozpoczął działalność komercyjną (Open-Productions – od 2006, następnie lazniak.com  - od 2010) W realizacji projektów komercyjnych związanych z filmem zajmuje się również kreowaniem obrazu, dźwiękiem specjalizując się jednak w montażu kreatywnym . Do roku 2013 pracował nad projektami, które emitowane były między innymi w MTV, VIVA, 4fun.TV, Extreme Sports Channel, Polsat, Polsat Sport, ESPN, TVN, TVN Turbo, TVN24, TVP, Discovery Channel (USA) i w wielu innych. http://lazniak.com/  

(ur. 1986, Moskwa) – tworzy w szerokim zakresie sztuk technologicznych: robotyce, sztuce dźwięku i science art. Jest pierwszym seryjnym producentem syntezatorów muzyki i wideo w regionie postsowieckim. Oprócz komponowania muzyki i konstruowania instrumentów Morozov realizuje instalacje oraz popularyzuje circuit bending i DIY electronics na wykładach i warsztatach. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych, między innymi w Narodowym Centrum Sztuki Współczesnej, MoMA, Muzeum Sztuki Współczesnej Garaż, Galerii Trietiakowskiej, Electromuseum, Laboratoria (Moskwa), Zentrum für Kunst und Medientechnologie (ZKM, Karlsruhe), Boulder Museum of Contemporary Art (Boulder), National Taiwan Museum of Fine Arts (Taizhong). Uczestniczył również w IV MBCA (Moskwa), SIGGRAPH 2016 (Anaheim) i festiwalach, takich jak Mirage (Lyon), Future Everything (Manchester) oraz CTM (Berlin). Jest laureatem Nagrody im. Siergieja Kuriochina (Rosja, 2013), Prix Cube (Francja, 2014) oraz wyróżnień konkursów VIDA 16.0 (Hiszpania, 2014) i Prix Ars Electronica (Linz, 2015).  

Artysta dźwiękowy, zajmujący się field recordingiem. Jego twórczość oparta jest na dźwiękach natury oraz ich wpływie na ludzi. Wykorzystuje w swojej pracy głównie nagrania terenowe oraz kompozycje elektroniczne. Tworzył na potrzeby produkcji filmowych, telewizyjnych, teatralnych, tanecznych. Pracował także jako sound designer. Jego najnowszy album wydany przez wytwórnię Touch, zatytułowany „The Eye Of The Microphone” jest osobistą interpretacją dźwięków Londynu. Obecnie pracuje nad projektem „The Acoustic City” – książką z płytą CD, której współredaktorem jest Matthew Gandy. www.bjnilsen.com    

Artysta dźwięku, teoretyk kultury i mediów. Od początku lat 90. uczestniczył w scenie muzyki eksperymentalnej w Polsce. Założyciel i współzałożyciel licznych projektów muzycznych (m.in. Spear, Ben Zen, Aural Treat, Sub Spa, Quantum Vacuum Oscillator, Nonstate). Tworzy performansy audiowizualne, instalacje oraz filmy wideo. W swych solowych performansach dokonuje krytycznej eksploracji przestrzeni liminalnej pomiędzy fizyczną, biologiczną aktywnością ciała a niewidzialną sferą fal elektromagnetyczną generowanych przez urządzenia bezprzewodowe, tworzących wielopłaszczyznowe relacje w obrębie przestrzeni hybrydycznej. Wykorzystuje specjalnie zaprojektowane oraz zmodyfikowane instrumenty oraz urządzenia elektroniczne cyfrowe i analogowe. Ożóg jest autorem licznych tekstów teoretycznych dotyczących estetyki nowych mediów, sztuki krytycznej, filmu awangardowego, wideo i muzyki eksperymentalnej. Jego zainteresowania naukowe obejmują studia nad nadzorem, problematykę społeczeństwa sieci, media taktyczne, sztukę biologiczną oraz posthumanizm. Pracuje w Zakładzie Mediów Elektronicznych Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1998-2002 prowadził wytwórnię płytową Ignis Projekt wydającą eksperymentalną muzykę elektroniczną i elektroakustyczną. Wśród artystów, których płyty ukazały się nakładem Ignis są m.in.: Francisco Lopez, Ultra Milkmaids, Vance Orchestra, Indra Karmuka, Crawl Unit, Origami Arktika, Chaos As Shelter, EA and Spear. Jako kurator organizował i współorganizował liczne koncerty i wystawy – 3 edycje multimedialnej wystawy “Die Kunst Ist Toth”, koncerty Coil, Noise Makers Fifes, Column One, Troum, Xaviere Charles, Zbigniew Karkowski, Aube, Tetsuo Furudate, Asmus Tietchens i wiele innych. W latach 2005-2009 był kuratorem programu „Poza horyzont” (muzyka eksperymentalna, nowe media). 

Duet, w którego skład wchodzą Mateusz Wysocki (znany również jako Fischerle) i Lech Nienartowicz. Porcje eksplorują wszelkiego rodzaju dźwiękowe usterki. Często skupiają się również na organicznej naturze dźwięku i percepcji słuchacza, czego wyrazem była przygotowana wspólnie z Justyną Kociszewską audiowizualna instalacja Grzyb i sekwoja pokazywana na festiwalu Reworks w Grecji. Ponadto ich prace dźwiękowe były prezentowane w Polsce, Irlandii, Portugalii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Prowadzą poświęcony muzyce eksperymentalnej label Pawlacz Perski. pawlaczperski.org  

Krytyk sztuki, redaktorka i organizatorka wystaw. Urodziła się w Polsce, ale od kilkudziesięciu lat mieszka w Londynie. Była zastępcą dyrektora ICA (Instytut Sztuki Współczesnej) w Londynie w latach 1963-71 oraz dyrektorem galerii sztuki Whitechapel w latach 1974-76. W szczególności interesuje się związkami pomiędzy sztuką i technologią oraz sztuką i historią idei. Niektóre z jej najważniejszych wystaw, takie jak „Between Poetry and Painting” (1965) czy „Cybernetic Serendipity” (1968) poświęcone były właśnie powiązaniom pomiędzy rozmaitymi dziedzinami. Główną ideą wystawy „Cybernetic Serendipity” było zbadanie roli cybernetyki w sztuce współczesnej. Jest autorką kilku publikacji, w tym „The Computer in Art” (1971), „Robots – Fact, Fiction and Prediction” (1978) oraz redaktorką „Cybernetics, Art and Ideas” (1971). Pracowała także nad wizualizacją matematyki – projektem zatytułowanym „Fantasia Mathematica”. Była jednym z dyrektorów biennale ARTEC (poświęconych sztuce i technologii) w Japonii w latach 1989-98. W 1988 roku zorganizowała wystawę w Tokyo Metropolitan Museum of Photography zatytułowaną „Electronically Yours”, poświęconą sztuce portretu elektronicznego. Od 1988 roku opiekuje się archiwum Themersonów – archiwum pisarza i artystki, których awangardowa oficyna wydawnicza Gaberbocchus Press w 1957 roku uruchomiła specjalną przestrzeń dla artystów zainteresowanych nauką oraz naukowców zainteresowanych sztuką. Obecnie Jasia Reichardt kontynuuje swoje poszukiwania w dziedzinie powiązań sztuki i nauki.

Światowej sławy artyści medialni, tworzący głównie interaktywne instalacje komputerowe. Obydwoje wykładają na Uniwersytecie Sztuki i Designu w Linzu w Austrii, gdzie przewodzą Wydziałowi Kultury Interfejsów w Instytucie Mediów. Swoją współpracę, która trwa nieprzerwanie do dzisiaj, rozpoczęli w 1992 roku w Institute for New Media w Staedelschule we Frankfurcie nad Menem. Sommerer i Mignonneau są laureatami liczących się nagród i wyróżnień, między innymi „Golden Nica” Ars Electronica Award for Interactive Art 1994 (Linz, Austria), czy „World Technology Award” w Londynie (2001). www.interface.ufg.ac.at/christa-laurent/  

Elektroakustyczny improwizator, autor soundartowych projektów, perkusista. W jego pracy kluczowe pojęcia to noise i soundscape. Interesują go poszukiwania w sferze perkusji oraz live electronic, muzyka improwizowana i elektroakustyczna, komponuje przy użyciu komputera, tworzy instalacje dźwiękowe i interaktywne. Organizuje prezentacje i wykłady poświęcone muzyce współczesnej i sztuce dźwięku, prowadzi warsztaty. www.arszyn.com  

Artystka mediów i profesor na Wydziale Projktowania Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles oraz dyrektorem centrum Art|Sci w School of the Arts oraz California Nanosystems Institute (CNSI). Obecnie jest takźe profesorem wizytującym  dyrektorem badań w Parsons Art, Media + Technology w New School for Design w Nowym Jorku, a także badaczem w IMeRA -  L’Institut Méditerranéen de Recherches Avancées w Marsylii. Vesna pełni funkcję Artist in Residence przy Instytucie Zaawansowanych Badań Uniwersytetu w Bristolu. Jej pracę można określić jako eksperymentalne, twórcze poszukiwania rozciągające się pomiędzy dyscyplinami i technologiami. Swoimi  instalacjami bada jaki wpływ technologie wywierają na nasze zbiorowe zachowania i jak percepcja toźsamości zmienia się w zależności od innowacji naukowych. Victoria obroniła doktorat na Uniwersytecie Walijskim pokazywała swoje prace na przeszło dwudziestu wystawach indywidualnych i ponad siedemdziesięciu zbiorowych. Jej pracom powięcone są rozdziały wielu książek, sama jest autorką przeszło dwudziestu artykułów publikowanych w pismach. W ciągu ostatniej dekady wystąpiła ponad 100 razy z odczytami. Jej najnowsze instalacje Blue Morphe, Mood Swings oraz Walter Bowls, podnoszą problem naszej relacji z systemami naturalnymi. Inne ważne jej prace to Bodeies INCorporated, Datamining Bodies, nOtime oraz Cellular Trans_Action. Vesna jest redaktorem “Al & Society” na Amerykę Północną, a w 2007 roku opublikowała książkę Database Aesthetics : Art inthe age of Information Overflow, wydaną przez Minnesota Press. Niedawno ukazała się nowa ksiąźka pod jej redakcją (wraz z Christiane Paul i Margot Lovejoy) pod tytułem Context Providers: Conditions of Meaning in Media Arts (Intellect Press, 2011).   www.victoriavesna.com  

Artysta wizualny, reżyser, dziennikarz, producent filmów dokumentalnych. Od 1995 roku nieprzerwanie tworzy performanse, wideo performanse, instalacje multimedialne i interaktywne, filmy, fotografie oraz muzykę eksperymentalną. Jest autorem ponad 150 realizacji, uczestnikiem wystaw i twórcą działań autorskich. Zawodowo zajmuje się sztuką filmową i telewizyjną pracując jako reżyser i dziennikarz. Prowadzi własną firmę produkującą materiały filmowe. Od ponad 20 lat ściśle współpracuje z artystami i instytucjami kultury, dla których przygotowuje materiały multimedialne. W 2008 roku powołał do życia Fundację Sztuki Współczesnej Element, która zajmuje się m.in. filmową dokumentacją działań w obszarze sztuki. http://www.marekzygmunt.art.pl/